Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

ΑΓΟΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ


Ζωές με ημερομηνία πλήξεως .
Ατενίζοντας το μέλλον της εξέλιξης μας, ένα μαύρο πέπλο απλώνεται παντού σκορπίζοντας οιμωγές σε κάθε χόμο σάπιενς που παριστάνει τον ενσυνείδητο και τον ζωντανό. Στο βάθος της ψυχής μας σχηματίζεται μια άνευρη οξείδωση ασκόπως και ατελευτήτως.

Ζυγίζοντας τις στιγμές μας βρίσκουμε ότι μας έχουν κλέψει εμπειρίες και αναλογιζόμαστε πως θα κοντραριστούμε με την μοίρα μας όσο η κλεψύδρα αδειάζει. Εμμονικοί και άτολμοι συνάμα, κλωθογυρίζουμε τις ζωές μας χωρίς δισταγμό για αυτό που μας περιμένει, αλλά με ένα φόβο αμείλικτο που μας εξολοθρεύει. Θέλουμε να είμαστε παρόντες σε αυτά που έρχονται χωρίς να έχουμε συμβάλει στις αλλαγές, παρά μόνο με την απάθεια μας και την τηλεπισκόπηση των πραγμάτων.

Ενδεχομένως να ευελπιστούμε ότι τα γεγονότα θα είναι προς όφελος μας αγνοώντας τις παραμέτρους των συμβάντων γύρω μας και θεωρώντας ότι το απυρόβλητο μας ανήκει. Σπεκουλάρουμε στις ζωές των άλλων και ταϊζόμαστε με ανοησίες προσκολλημένοι στο μικροσκοπικό μας είναι όπου καθρεφτίζεται ένα τεράστιο εγώ.

Το γενικό πλαίσιο συμβίωσης μεταξύ μας εμπεριέχει το σπέρμα της καταστροφής χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν τα μεγέθη και το κόστος επαναδημιουργίας. Φαινόμαστε ωσάν να αποζητούμε την εξαφάνιση μας ώστε κάποιοι άλλοι να πάρουν τη θέση μας με αναίμακτο τρόπο ει δυνατόν. Ο θάνατος πονάει οπότε ας μας σβήσει κάποιος με μια γομολάστιχα. Έτσι και αλλιώς οι ζωές μας έχουν γίνει καρτουνίστικες και δεν τις διαβάζει κανείς.

Σε αυτή την απρόσκοπτη πορεία προς τον χαμό μας αναγορεύουμε εαυτούς ως μοναδιαίους και εναλλασσόμαστε στη πλάνη της αιωνιότητας που μας πουλιέται σε διπλή συσκευασία απορρυπαντικού ψυχής με μπόλικο μαλακτικό σκέψης. Εικόνα σου είμαι αηδία και σου μοιάζω αλλά χρυσό περιτύλιγμα να έχω και βάλτε με στο βάζο.

Καθώς η Ιστορία έχει πάρει την άγουσα για τη χωματερή μιας και εκείνη άλεσε τα πάντα στο διάβα της, η απεικόνιση του έμβιου παρόντος μέσα από οθονικές αναπαραστάσεις αναπαράγει την προσπάθεια αγκίστρωσης μας στη ψευδή οντολογική μας αντίληψη χωρίς αιδώ και με περίσσια υποκρισία. Με ακούει το κοντρόλ? Έχω γίνει αόρατος και ανέβασα τη μνήμη μου στο κλάουντ.

Σαλπάροντας λοιπόν για τη κονσερβοποιημένη μας ευτυχία, λησμονούμε την έσωθεν καλή μαρτυρία και αφηνόμαστε στα κύματα της κοινωνικής δικτύωσης λουσμένοι στον ιδρώτα της καταξίωσης δι’ αντιπροσώπου. Καταχωρούμαστε σε βάσεις δεδομένων χωρίς κανένα δισταγμό και λατρεύουμε τους κωδικούς που μας ανοίγουν νέες διαστάσεις στο τετριμμένο, το ανώφελο και το βλακώδες.

Είμαστε όλοι φίλοι σε χρόνο μηδέν και επιλέγουμε να τσαλαβουτάμε στα άδυτα των άλλων ως αδιόρθωτοι ματάκηδες.

Σ αυτό το χορό της προσμένουσας αθανασίας τα αισθητήρια όργανα μας αποσυντονίζονται με φρενήρεις ρυθμούς ορεγόμενα μεγιστοποίηση και πληρότητα αισθαντικότητας μέχρι κορεσμού και αναισθησίας. Η ικανοποίηση δεν είναι αρκετή σε όσα πακέτα και να έρθει. Ζητάμε να απολαμβάνουμε το άπαν ακόμα και αν αυτό είναι πεπερασμένο και ενίοτε δυσάρεστο. Η ωρίμανση ισούται με γήρανση και αυτό απαγορεύεται δια ροπάλου.

Σε αυτή τη μέγγενη της αυταρέσκειας, αδυνατούμε να δούμε τον εαυτό μας έστω και σε ζεύγος περιστασιακό. Αλληλοσυγκρουόμαστε σωματικά και ψυχικά με στόχο την εξαΰλωση του άλλου και σε καμία περίπτωση της σύνδεση ή τη συνεργασία. Είναι παλιομοδίτικα όλα αυτά, πρέπει να προχωράμε στεγανοποιημένοι και με τη μέγιστη αποστείρωση. Ο άλλος είναι αρρώστια. Μόνο που ο άλλος είσαι εσύ.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, για όλους μας, και τους αδιάφορους και τους ενδιαφερόμενους, τους διαβλέποντες και τους εθελότυφλους, τους άτυχους και τους τυχερούς, η μοίρα είναι ίδια. Και οι κανόνες του παιχνιδιού όπως έχουν καταγραφεί στο παρελθόν ως τις μέρες μας, δεν πρόκειται μα αλλάξουν μονομιάς επειδή το θέλει η αγοραία αντίληψη των πραγμάτων. Είτε θελήσει κάποιος να δει το γίγνεσθαι του ως, σωματίδιο, ως συσσωμάτωμα, ως οργανισμό ή ως ένα σύμπαν ολόκληρο ανάμεσα στα άλλα, πάντα θα υπάρχει μια αρχή μια μέση και ένα τέλος.

Όποιος επιμένει να λοξοκοιτάζει τη πραγματικότητα, αυτή θα τον καρφώνει και θα τον μαστιγώνει. Ολάκερη ανθρωπότητα δεν φτάνει για να αλλάξει το ρου της φύσης.

Οπότε ανασκουμπωθείτε παίκτες μου γιατί κοντοζυγώνει η Νέμεσις και η Τήσις ελλοχεύει.

Στα τάρταρα τη τύχη μας γυρεύουμε να βρούμε
και θα ναι σκόρπια η άνοιξη και αγγέλους δεν θα δούμε.
Μονάχα πόνους και σπαθιές, λυγμούς, χολή και σταχτή.

Δεν ξέρω πια αν είναι αργά να στρέψουμε τα βούγια,
οργώνουμε κάθε στιγμή και θρέφουμε μια μούγια.
Λέξεις που πέφτουνε γοργά, μα δεν αγγίζουν πράμα,
κορδώνουμε τη μούρη μας και πέφτουμε στο σκάμμα.
Λατρεύουμε τον άξεστο και τον αντεροβγάλτη,
θα ναι η μοίρα μας κακιά, μόλις θα βγει το άχτι.
Οι μέρες που μισεύουνε και δεν θα ξαναρθούνε,
δεν άφηκαν προίκα καμμιά, και πως θα ζυμωθούμε.

Εγώ πάντως ένα έχω να πω και ας είναι τελευταίο.
Δεν με ενοχλεί στραβά που ζω, μονάχα που απέχω,
δεν μου λειψαν οι θύμησες και οι πολλές αγάπες.
Το μόνο που μου μαρτυρώ είναι που δεν αρκούμαι,
να χάνεται ο κόσμος μου και εγώ να φωνασκούμαι.
Θα είμαι χαμογελαστός την ώρα που θα ρθουνε,
να με απαλλάξουν οι άτιμοι απ΄ τη ζωή που ζούμε.
Το νόημα το ξέρω πια δεν έχει σημασία,
πρέπει να ζεις αγέρωχα χωρίς λειψή ουσία.
Γι’ αυτό κινήστε να ρθετε να μαζευτούμε όλοι,
θέλει αγώνα η ψυχή, να φρίξουν οι διαόλοι.
Κι όταν ολόγυρα φανούν τα άνομα ασκέρια,
εμείς θα τους σαλέψουμε με τρομερά χουνέρια.
Στο χέρι μας είναι να γενεί παράδεισος η πλάση,
μονάχα μην αφήσετε το μίσος να χορτάσει.

Γιάννης Φιλίππου
Περιδινούμενος (Γιαλατζή) δερβίσης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΟΜΙΛΙΕΣ , ΒΙΝΤΕΟΚΛΗΣΕΙΣ , ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΕΣ ΑΓΟΡΕΣ, ΝΕΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ WowApp!

https://www.wowapp.com/w/kkorpet