Ωστόσο όσο η κρίση και τα αδιέξοδα της χώρας οξύνονται, όσο η Ευρώπη πελαγοδρομεί η στρατηγική σύλληψη του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ένα μωσαϊκό από ρετάλια και ο Τσίπρας προσωπικά δεν μπορεί να κρύψει με τίποτα ότι είναι ένας αξιοθρήνητος «ηγέτης της ριζοσπαστικής αριστεράς». Με την ιδιότητα αυτή του πρωθυπουργού σε μια κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς άλλωστε συμμετέχει ως παρατηρητής στη σύσκεψη των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών στο Παρίσι.
Είναι απορίας άξιο τι ακριβώς επιδιώκει ο Τσίπρας. Υποτίθεται ότι μάχεται κατά της «Ευρώπης φρούριο» των κλειστών συνόρων και υπέρ της Ευρώπης της αλληλεγγύης όπου στο προσφυγικό σημαίνει πως θα πρέπει να υπάρξει αναλογική κατανομή των προσφύγων και μεταναστών σε όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ. Και όμως κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες για τους οποίους λέει μάλιστα ότι «η Ελλάδα επειδή βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των κρίσεων έχει ως φυσικούς συμμάχους τις προοδευτικές δυνάμεις και τις προοδευτικές κυβερνήσεις, συνεπώς μόνο κέρδη μπορούμε να έχουμε από τη δυνατότητα να χαράξουμε μαζί ένα σχέδιο, μέσα από ένα κοινό μέτωπο ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, για την αντιμετώπιση των μεγάλων κοινών απειλών σήμερα στην Ευρώπη».
Αλήθεια με ποιους θα χαράξει κοινό προοδευτικό σχέδιο ο Τσίπρας στο προσφυγικό; Με τον Ολάντ ο οποίος δεν δέχεται κανέναν πρόσφυγα στη Γαλλία τη στιγμή μάλιστα που ο Γάλλος σοσιαλιστής ήταν από τους πρωταγωνιστές ενός πολεμικού σχεδίου χερσαίας επέμβασης στη Συρία που οδηγεί στη διάλυση της εν λόγω χώρας και τροφοδοτεί ένα από τα μεγαλύτερα προσφυγικά κύματα στην νεότερη και σύγχρονη ιστορία;
Με τον αρχηγό του Εργατικού κόμματος της Ολλανδίας, ιδέα του οποίου ήταν το κλείσιμο του Βαλκανικού δρόμου και την οποία επί της ουσίας υιοθέτησαν οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί και τώρα την εφαρμόζουν οι χώρες του Βίζεγκραντ ως «μέρος της ολοκληρωμένης στρατηγικής της ΕΕ» για το προσφυγικό όπως είπε και ο Τουσκ χαιρετίζοντας το κλείσιμο των συνόρων;
Μια ματιά στους συμμετέχοντες και θα καταλάβει κανείς πολύ εύκολα τον εμπαιγμό για ακόμα μια φορά του Τσίπρα προς τους ψηφοφόρους του και κυρίως προς τον κόσμο της Αριστεράς.
Αλλά και εκτός του προσφυγικού, στο θέμα της οικονομικής κρίσης πάλι τα πράγματα είναι προφανή και συντείνουν στο συμπέρασμα ότι από πολιτική άποψη ο Τσίπρας διαπράττει και πάλι απατεωνιές. Δηλαδή σε τι ακριβώς συνίστανται οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην «πρόοδο» και τη «συντήρηση» αν ορίσει κανείς ως συντήρηση τη λιτότητα; Δηλαδή ο οικοδεσπότης της σύσκεψης –στην οποία προσκλήθηκε και συμμετέχει ο Τσίπρας- Ολάντ τι ακριβώς πολιτική εφαρμόζει στη Γαλλία; Αυτός εγκαλείται πλέον από την αριστερή πτέρυγα του σοσιαλιστικού κόμματος –κάποιοι κάνουν λόγο ακόμα και για διάσπασή του κυβερνώντος κόμματος εκεί στη Γαλλία- ότι κάνει αξιακές παραχωρήσεις στη Δεξιά τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και στα θέματα του κοινωνικού κράτους αλλά και των κοινωνικών δικαιωμάτων και της αλληλεγγύης.
Είναι λοιπόν απορίας άξιες οι υπογραμμίσεις του Τσίπρα ότι «οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να υψώσουν ένα τείχος σε οικονομικές πολιτικές που στρώνουν το έδαφος στην ακροδεξιά που απειλεί το μέλλον της Ευρώπης».
Η απορία η δική μας είναι άλλη βέβαια. Ο Τσίπρας πιστεύει ακόμα ότι αυτού του είδους τα τερτίπια πείθουν κανέναν στο εσωτερικό της χώρας και κυρίως του κόμματός του;
http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου