ΝΕΟ-ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ ή ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ;

Στα υψίπεδα της Σκωτίας περπατούσαν ένας αστρονόμος, ένας φυσικός και ένας μαθηματικός. Στο βάθος, πάνω στην πρασινάδα, ήταν ένα άσπρο πρόβατο και έβοσκε.

Το βλέπει ο αστρονόμος, γυρίζει στους συνοδοιπόρους του και λέει: «Κοιτάτε, όλα τα πρόβατα στη Σκωτία είναι άσπρα. Έτσι δεν είναι;» Ο φυσικός τον κοιτάει λέει: «Είδες ένα μόνο πρόβατο και έβγαλες το συμπέρασμα ότι όλα τα πρόβατα στη Σκωτία είναι άσπρα. Δεν είναι σωστό αυτό. Το δείγμα σου είναι πολύ μικρό. Θα μπορούσες όμως να πεις ότι τα περισσότερα πρόβατα της Σκωτίας είναι άσπρα. Τι λες εσύ;», ρωτά τον μαθηματικό. «Είστε σίγουροι, ότι το πρόβατο αυτό που βλέπουμε είναι άσπρο; Δεν είδαμε την άλλη πλευρά του. Μόνο τη μια είδαμε».


Είναι πολύ επικίνδυνο τη σήμερον ημέρα να γενικεύουμε. Και ειδικά στην πολιτική. Αν μερικοί έφαγαν τα λεφτά του ελληνικού λαού, τα λεφτά των φορολογουμένων και τα ευρωπαϊκά κονδύλια, δεν επιτρέπεται να λένε αυτοί και τα παράσιτά τους ότι τα λεφτά «μαζί τα φάγαμε». Ναι, μαζί τα φάγατε εσείς και τα παράσιτά σας. ‘Όχι όλος ο ελληνικός λαός.

Το να ρίχνουμε το βάρος της ευθύνης των πράξεών μας στο σύνολο του ελληνικού λαού και κυρίως να αποποιούμαστε τις ευθύνες μας και να τις κάνουμε συλλογικό βάρος στις πλάτες του ελληνικού λαού, είναι επικίνδυνο πολιτικό παιχνίδι. Αν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας είναι εθελόδουλες, δεν είναι και ο ελληνικός λαός. Το έδειξε με τη μακραίωνη ιστορία του και τις εξεγέρσεις του κατά των τυράννων, ξένων και ντόπιων.

Ένα πράγμα όμως που είναι σήμερα ορατό για τον ελληνικό λαό είναι αυτό που μερικοί το ονομάζουν νέο-ραγιαδισμό, ενώ εγώ το ονομάζω Σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Η κυβέρνηση, μαζί με τα άθλια στο σύνολό τους, μέσα μαζικής ενημέρωσης, καλλιεργεί την ψυχολογία του νεο-ραγιαδισμού και καθιστά ανέφικτη τη νηφάλια, και ορθολογική σκέψη. Γι” αυτό και οι άνθρωποι είναι μουδιασμένοι και «τρελαμένοι». Έτσι δημιουργούνται ορισμένα ψυχοσυναισθηματικά πάθη, που δεσπόζουν στο σύνολο του ελληνικού λαού όπως η απόγνωση, η ανήμπορη οργή, ο φόβος (έλλογος και άλογος) και μια αγωνιώδης αναμονή.

Όλο αυτό το σύμπλεγμα κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν, αλλά συγχρόνως και να μην ξέρουν να εκφράσουν πώς να σκεφτούν και πώς να αντιδράσουν ορθολογικά και αποτελεσματικά. Και οδηγούνται έτσι, νομίζω εγώ, προς το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Αρχίζει να τους αρέσει η ομηρία σ’ αυτήν την αβέβαιη κατάσταση και η συνδρομή μιας εθελόδουλης κυβέρνησης και των ΜΜΕ οδηγεί τον ελληνικό λαό στο αίσθημα της παραδοχής και στο τέλος της απόλαυσης της κατάστασης αυτής. Κλασσική περίπτωση του Συνδρόμου της Στοκχόλμης.

Πρέπει όλοι να αντιδράσουμε για να ξεφύγουμε από την κατάσταση αυτή που οδηγεί στο κλείσιμο των εκπαιδευτικών μας οργάνων, στο κλείσιμο των νοσοκομείων μας, στο κλείσιμο των παραγωγικών μονάδων μας, χωρίς καμιά αντίδραση.

Στο κλείσιμο όλων αυτών των ιδρυμάτων επειδή μερικοί παρασιτούσαν. Θέλει εγρήγορση η κατάσταση για ν’ αποφύγουμε την ολική καταστροφή στην οποία οδηγούμαστε. Η ομηρία είναι τρομοκρατική ενέργεια όχι ευεργετική. Όχι στο Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ο Κάλβος το είπε πριν δύο περίπου αιώνες.

«Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται,ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι· θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία».

ΠΗΓΗ