«Μα πόσων ετών να 'ναι;». Ηταν λογικό ν' αναρωτιούνται όσοι είδαν μπροστά τους χθες το πρωί τον Αλ Μπάνο. Διότι μπορεί οι «καρεκλάδες» της δεκαετίας του '80, που χόρευαν στα πάρτι το «Felicita», να ενηλικιώθηκαν προ πολλού, εκείνος στα 67 του μοιάζει σαν να βγαίνει, ίδιος κι απαράλλακτος, από πλάνο της θρυλικής εκπομπής «Μουσικόραμα».
Ισως μόνο ελαφρώς πιο παχύς, ο Ιταλός τραγουδιστής, με πρόσωπο φρεσκαδούρα, έχει βάλει κι αυτός λίγο το χεράκι του στην, ούτως ή άλλως, ευνοϊκή απέναντί του φύση: κατάμαυρο μαλλί, λίγο μακρύ πάντα, και ντύσιμο τινέιτζερ, με φθαρμένο τζιν, μπότες, τζόκεϊ. Και φυσικά αναλλοίωτο ιταλικό ταμπεραμέντο.
Πώς, όμως, η πρώτη και οσονούπω η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα ανακάλεσαν μια ευρωπαϊκής κατανάλωσης δόξα, κυρίως των δεκαετιών '60-'80; Εδώ έρχεται το καλύτερο. Ο Γιάννης Πλούταρχος, το «καλό παιδί» της ελληνικής δισκογραφίας, αποφασίζοντας ότι όλα «τα καλά παιδιά πάνε στον... Παράδεισο», εγκατέλειψε ύστερα από χρόνια συνεργασίας τη Minos-Emi και πήγε στη Heaven. Μαζί του κουβάλησε μια επιθυμία χρόνων -«να κάνω συνεργασίες για να βγω στο εξωτερικό»- και την πεποίθηση ότι «δεν είναι απαραίτητο να ξέρει κάποιος αγγλικά για να εισχωρήσει σε international concept».
Κι έτσι χθες στο «Χίλτον» έγινε η επίσημη παρουσίαση της συνεργασίας του με τον Αλ Μπάνο, για έναν δίσκο που θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο με τίτλο «Δύο Φωνές, Μια ψυχή». Θα περιλαμβάνει τις μεγάλες ιταλικές επιτυχίες του Αλ Μπάνο (π.χ. το «Nel Sole», που είχε πουλήσει στην Ιταλία του '68 600.000 αντίτυπα), με ελληνικό στίχο που έγραψε ο στενός συνεργάτης του Πλούταρχου, Μιχάλης Αβατάγγελος, μέσα σε... μισή ώρα. Αυτό δεν επισημάνθηκε για να δυσφημιστεί ο στιχουργός, αλλά για να δοθεί έμφαση στη σπουδή του τραγουδιστή να κάνει διεθνή καριέρα. Το «Felicita» μετονομάστηκε «Με μια Ματιά» και θα ακούγεται ερμηνευμένο εναλλάξ στα ιταλικά από τον Αλ Μπάνο και στα ελληνικά από τον Πλούταρχο ως «Με μια ματιά/σταματώ τα ρολόγια/χάνω τα λόγια κ.λπ.»
Ο δίσκος θα περιλαμβάνει και καινούργιες ελληνικές μελωδίες του Θάνου Γεωργουλά με ιταλικό στίχο, που έγραψε ο παλιός συνεργάτης και φίλος του Αλ Μπάνο, Κριστιάνο Μινελόνο, στιχουργός του «Felicita», της μεγάλης επιτυχίας του Τότο Κουτούνιο «L' Italiano» («Lasciatemi cantare») και πολλών άλλων ιταλικών «σουξέ» του '70 και του '80.
Ο ίδιος έχει αναλάβει και ένα δύσκολο έργο. Δεν εννοούμε μόνον την απόδοση στα ιταλικά της μεγάλης επιτυχίας του Πλούταρχου «Φίλε την αγαπώ ακόμα. Εχω πιει και είμαι λιώμα», αλλά και την ταχύρρυθμη εκμάθηση ιταλικών στον Ελληνα τραγουδιστή, που λέει ότι δεν χρειάζεται να ξέρει αγγλικά όποιος κάνει διεθνή καριέρα. Μάλλον ζητούμενο παραμένουν και τα ιταλικά, γιατί αν κρίνουμε από τη χθεσινή live ερμηνεία του, τα μαθήματα του κ. Μινελόνο δεν έχουν πιάσει πολύ τόπο.
Μ' αυτά και μ' αυτά, Αλ Μπάνο και Πλούταρχος δήλωσαν πανευτυχείς για τη συνεργασία. Επισήμαναν ότι «η μουσική πρέπει να ενώνει τους λαούς». Μίλησαν στις 9 παρατεταγμένες κάμερες. Κι αντάλλαξαν αβρότητες: «Καζαντζίδη της Ιταλίας» είπε ο Πλούταρχος τον Αλ Μπάνο, «νεαρό Αλ Μπάνο» ο Ιταλός τον Ελληνα τραγουδιστή.
«Θα μπορούσε ο δίσκος μας να ονομαστεί "ούνα φάτσα, ούνα ράτσα"», είπε ακόμα ο Αλ Μπάνο, που σύστησε τη συνεργασία τους ως «έργο τέχνης με τις σωστές μεσογειακές δονήσεις». Κι ύστερα, λίγο προτού αναχωρήσει ξανά για τη βάση του στη γενέτειρά του Τσελίνο Σαν Μάρκο, τραγούδησε την εισαγωγή από την άρια «Nessun Dorma» της «Τουραντό», μοιράστηκε την «Ευτυχία» του με τον Πλούταρχο, επέστρεψε νοερά στο 1968, «όταν γνώρισα το μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη και μου επέτρεψε να πω ένα τραγούδι του» και τόνισε «πόσο βαθιά αισθάνομαι τη σχέση μου με τη μητέρα Ελλάδα».
Ο Πλούταρχος, πάλι, δήλωσε ότι αφού η μουσική είναι μία δεν φοβάται πώς θα αντιμετωπίσουν οι θαυμαστές του την αλλαγή ύφους από το «λαϊκό-ερωτικό» που ερμήνευε έως τώρα.
Δεν άκουσε, βέβαια, μια ερώτηση που διατυπώθηκε σιγά. «Πώς θα λέει Σαν Ρέμο του '80 στην πίστα;». Αλλά σιγά το πρόβλημα. Εδώ στις πίστες έχουμε ακούσει το «Δημοσθένους Λέξη» με μπουζούκια και γυναικεία φωνητικά. Στον Αλ Μπάνο θα κολλήσουμε;
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου