της Αττικής.Σ'αυτούς ξεσπούσε όταν ήταν στίς μεγάλες του
αδεκαρίες.Τούς περίμενε στήν αρχή της όδου κηφισίας και,
καθώς τούς έβλεπε νάρχονται με τα ζώα τους και τις σούστες
τους φορτωμένες με λαχανικά και φρούτα,προσφερόταν,τάχα να τους συστήση σε γνωστό του μανάβη για να τούς δώσει καλή τιμή.
Κια στο δρόμο όλο τσιμπολογούσε. Ενα πεπόνι,ενα καρπουζι,ντομάτες,ότι του ερχότανε βολικό.
Οι περισσότεροι χωριάτες όμως το ήξεραν σαν κάλπικη δεκάρα
και φυλαγόντουσαν.Αλλά όλο και κάποιος καινούργιος και ανύποπτος βρισκόταν και πλήρωνε τη νύφη.
Προ παντός οι χωριάτες φυλαγόνταν τις παραμονές των Χριστουγέννων όταν έφερναν τα κοπάδια με τις γαλοπούλες. Είχαν τα μάτια τους δεκατέσσερα γιατί πολλές φορές την είχαν πατήσει.Και πάντα ο
Ψευτοθόδωρος έβρισκε έναν τρόπο για να οικονομήση τη χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα, με μιά κατεργαριά καινούργια κάθε φορά,όταν γινόταν γνωστή η παλιά του.
Το πιό έξυπνο κόλπο ήταν εκείνο που σκάρωσε κάποτε σ'εναν αφελή χωριάτη που τον είδε με μια
γαλοπούλα στα χέρια στην πλατεία ομονοίας. Τον πλησιάζει και του λέει.
-Γιά πούλημα το γαλόπουλο κουμπάρε;
-Αμ' γιατί τόχω; για στολίδι;
-Τότε έλα μαζί μου να σε πάω σ'ένα γνωστό μου γιατρό που θέλει να αγοράσει γαλόπουλο!
Ο χωριάτης που ήταν νεαρός δεν ήξερε τον Ψευτοθόδωρο και τον ακολούθησε.Εκείνος τον πήρε και
τον έφερε στο σπίτι ενός νευρολόγου γιατρού στήν αρχή της οδού πειραιώς.
-Καλημέρα γιατρέ μου!
-Καλώς το κυρ-Θόδωρο.Πώς από δώ;
-Γιατρέ μου απαντά,έχω ένα ανιψούδι απ'το χωριό.Είναι το κακόμοιρο λιγάκι βλαμμένο.Ολο για μια
γαλοπούλα μιλάει.Κανένας δε ξέρει τι το πιάνει ώρες ώρες.Τόχω στο σαλόνι και περιμένει.
-Εντάξει,πέστου να περάσει μέσα να τον εξετάσω!
Βγαίνει τότε ο Ψευτοθόδωρας και λέει στο νεαρό χωριάτη.
-Ασε το γαλί σε μένα και τράβα μεσ'το γιατρό να σε πληρώσει!
Μόλις μπήκε ο χωριάτης στο γραφείο,ο γιατρός τον έβαλε να καθίση σε μια καρέκλα και άρχισε να τον χτυπά στα γόνατα μ'ένα σιδερένιο σφυράκι. Ο χωριάτης τον κοιτούσε ανήσυχος,μη μπορώντας
να καταλάβη τι σήμαινε τούτο το βιολί.
-Ανοιξε το στόμα σου ,του λέει ο νευρολόγος.
-Κυρ Γιατρέ μου,βάζει τις φωνές το ..θύμα.Εγώ δεν είμαι άρρωστος ....και άσε τ'αστεία. Εγώ είμαι πιό καλά κι απο λόγου σου.Και αν θέλεις τη γαλοπούλα,πλέρωσε με να φεύγω γιά το χωριό μου....
-Σώπα... σώπα παιδί μου, θα γίνη κι αυτό με τη σειρά του,είπε μαλακά για να τόν καλμάρη.
Τέλος,είδε κι έπαθε ο αφελής χωριάτης να ξεμπλέξη από τα χέρια του γιατρού ,αλλά και ο γιατρός
πιό αφελής ακόμα να αντιληφθή το παθημά του, και στό τέλος πλήρωσε και το γαλόπουλο !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου