Ολοι λίγο πολύ γνωρίζουμε, ή έχουμε ακούσει έστω και για μια φορά τη βασικότερη οκτάβα της μουσικής, "ντο ρε μι φα σολ λα μι ρε ντο" . Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ πώς ακριβώς κατέληξαν όλοι οι μουσικοί παγκοσμίως να χρησιμοποιούν ένα τέτοιο σύστημα;
Η απάντηση παραδόξως βρίσκεται στη θρησκεία.
Οι νότες, όπως τις ξέρουμε σήμερα , πρωτοεμφανίστηκαν κάπου στον 16ο αιώνα, όταν ένας μοναχός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο Γκουίντο Ντ' Αρέτσο, θέλοντας να ευχαριστήσει το Θεό για τα καλά που προσφέρει στους ανθρώπους, και τους αγίους για την καθοδήγησή του στον ίσιο δρόμο, μακριά από την αμαρτία και τη διαφθορά, ξεκίνησε να γράφει διάφορους ψαλμούς, ενώ του άρεσε πολύ να τους διαβάζει μελωδικά, έτσι ώστε, όπως είχαν σκεφτεί κάποτε οι Βυζαντινοί, να ακούγεται στον τόνο της φωνής του το πόσο ευγνώμων ειναι στον Κύριο και το πόσο χαρούμενος είναι για το δώρο της ζωής...
Σημειωτέον βέβαια, πως και οι Βυζαντινοί μουσικοί είχαν δημιουργήσει ένα δικό τους μουσικό σύστημα, με τους ήχους "πα βου γα δι κε ζω νη", το οποίο ωστόσο δεν ήταν αρκετά εύχρηστο, και δυσκόλευε πολύ τη δημιουργία ασμάτων.
Κάπως έτσι λοιπόν, ο Γκουίντο, ξεκίνησε, μεταξύ άλλων, να γράφει έναν ύμνο προς τον Άγιο Ιωάννη... Ο ύμνος γράφτηκε στα λατινικά όπως ήταν φυσικό και είχε ως εξής:
" Ut queante laxis, resonare fibris, mira gestorum, famuli tuorum, solve polluti, labii reatum, Sancte Johannes " , που σε ελευθερη μετάφραση σημαίνει:
" Για να μπορούν να υμνούν με χαλαρές χορδές οι δούλοι σου τα κατορθώματά σου, λύσε την αμαρτία των μολυσμένων χειλιών μου, Άγιε Ιωάννη " .
Έπειτα, σκέφτηκε πώς θα ήταν, αν δοκίμαζε να δημιουργήσει ονόματα - κλειδιά για τις νότες, μέσω αυτού του ψαλμού. Χρησιμοποίησε λοιπόν την πρώτη συλλαβή απο καθε στίχο του ύμνου, κ έτσι προέκυπταν 7 καινούρια ονόματα για τις νότες, όσοι ήταν και οι στίχοι του ύμνου.
Αναλυτικά λοιπόν ακουγόταν έτσι:
Ut queante laxis
Resonare fibris
Mira gestorum
Famuli tuorum
Solve polluti
Labii reatum
Sancte Johannes (όπου συγκεκριμένα χρησιμοποίησε τα δύο αρχικά γράμματα του ονόματοςτου Αγίου).
Έτσι λοιπόν βρέθηκαν κωδικές μονοσύλλαβες ονομασίες για την οκταβα : ut, re, mi, fa, sol, la, si
Όταν όμως δοκίμασε τη χρήση τους, ενώ σε όλους τους μοναχούς άρεσε η πρότασή του και μάλιστα τη βρήκαν πολύ πρακτική, το " ut " που αποτελούσε την αρχή της οκτάβας δεν ηχούσε όμορφα, και φαινόταν δύσχρηστο. Έτσι ο Γκουίντο αποφάσισε να το αντικαταστήσει με τη συλλαβή " do " , από το ξεκίνημα της φράσης " Dominus Deus ", που χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί στις προσευχές τους και που σημαίνει "Κύριος ο Θεός".
Με την πάροδο των χρόνων, αυτό το σύστημα εγκαθιδρύθηκε μόνιμα και διαδόθηκε σε όλες τις γωνιές της γης, ως η πιο εύκολη και χρήσιμη κωδικοποίηση της μουσικής, η οποία προτιμάται από τους μουσικούς μέχρι και σήμερα.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι, κάτι τόσο πνευματικό όσο η θρησκευτική πίστη, μπόρεσε να δημιουργήσει κατι τόσο χειροπιαστό, και σπουδαίο για τους ανθρώπους, όπως επίσης το οτι αυτό το κάτι σπουδαίο δν έχει όρια που το θέτουν μόνο εντός μιας εκκλησίας, αλλά χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για δεκαδες είδη μουσικής στον πλανήτη, όχι μόνο για τις ψαλμωδίες.. Φαίνεται λες και όντως, ίσως να υπαρχει μια ανώτερη δύναμη που "έσπρωξε" μια τέτοια δράση. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως η μουσική είναι ένας τρόπος για μας να εκφράζουμε τα βαθύτερά μας συναισθήματα, ενώ λέγεται χαρακτηριστικά πως μπορεί να εξημερώσει μέχρι και άγρια θηρία..
musicheaven
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου