ώστε να μην είμαστε έρμαια της τύχης ή των ανθρώπων και των καταστάσεων, χρειάζεται να αναπτύξουμε ΘΕΛΗΣΗ. Με τη θέληση γινόμαστε πιο παραγωγικοί και δημιουργικοί και μπορούμε να πετάξουμε από πάνω μας τις συνήθειες που μας βλάπτουν. Σμιλεύουμε εμείς οι ίδιοι τη ζωή μας χωρίς να περιμένουμε κάποιον άλλον ή κάτι άλλο έξω από μας να μας σώσει. Με τη θέληση σταματάμε την εξάρτηση σε ψυχαναγκασμούς που έχουν να κάνουν είτε με σχέσεις είτε με προσωπικές βλαβερές συνήθεις, όπως είναι το κάπνισμα, το φαγητό, το σεξ, κ.λπ. Οι συναισθηματικές εξαρτήσεις από ανθρώπους και καταστάσεις οδηγούν επίσης σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές. Το να κάνουμε δηλαδή πράγματα ή να φερόμαστε με τρόπους που η ψυχή μας και το σώμα μας δεν θέλουν πραγματικά. Οι μόνοι που χαίρονται με τις συνήθειες μας αυτές είναι οι αστρικές οντότητες που κατοικούν στην αύρα μας και τρέφονται με την ενέργειά μας η οποία διαρρέει μέσα από το "άφημα" μας στις συνήθειες. Ούτε το σώμα ούτε η ψυχή χαίρονται με το κάπνισμα. Γιατί όμως το επιτρέπουμε; Επειδή μας λείπει η θέληση. Τι έχει γίνει η θέλησή μας; Η θέληση είναι ενέργεια και η ενέργεια τείνει να διασκορπίζεται μέσα από τα κανάλια που μας συνδέουν με τον εξωτερικό κόσμο, δηλαδή τις αισθήσεις. Όπου ''ακουμπούν'' οι αισθήσεις μας, εκεί πηγαίνει και η ενέργειά μας. Φανταστείτε τώρα αν π.χ. βλέπουμε τηλεόραση, πόση ενέργεια σπαταλάμε, με τις χίλιες δυο εικόνες να κινούν την περιέργεια μας και να διασπούν την προσοχή μας. Το ίδιο συμβαίνει όταν διαβάζουμε ένα έντυπο καθώς και με την επαφή μας με τους ανθρώπους. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να κλειστούμε σε μοναστήρι για να αποφύγουμε τα εξωτερικά ερεθίσματα. Πρέπει απλώς να μάθουμε να ''κωφεύουμε'' στα εξωτερικά πράγματα και να παραμένουμε σταθεροί στον εαυτό μας, δηλαδή να μην ταυτιζόμαστε με τα δρώμενα. Ο διαλογισμός σε αυτό ακριβώς βοηθά: οι αισθήσεις μας είναι σαν χταπόδι που έχει τα πλοκάμια του κολλημένα σε χίλια δυο σημεία. Μαζεύοντάς τα όλα στο κέντρο του, μπορεί να πάρει ώθηση από το βυθό και να εκτοξευθεί ψηλά. Αυτό συμβαίνει με τον διαλογισμό καθώς κλείνουμε τις εξωτερικές πόρτες των αισθήσεων συσσωρεύοντας ενέργεια, δηλαδή θέληση. Αφήνουμε έτσι ελεύθερη τη φυσική ροή της ενέργειας να μας ζωοποιεί χωρίς να σπαταλάμε άμεσα την ενέργεια αυτή. Εκτός αυτού, ο εστιασμός στην εξωτερικότητα κλείνει τα πάνω κέντρα όπου βρίσκονται και οι πύλες εισόδου της ενέργειας, με αποτέλεσμα την μοναξιά, τον φόβο και την ανασφάλεια... Καλλιεργώντας τη θέληση μας, η φυσιολογία μας δυναμώνει και γινόμαστε κύριοι του εαυτού μας και της ζωής μας. Δεν πέφτουμε θύματα της γνώμης των άλλων, ούτε επηρεαζόμαστε από καταστάσεις και κοινωνικές συμπεριφορές, αλλά πορευόμαστε τον δικό μας αυθεντικό δρόμο. Αυτό μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση και οδηγεί στην εκπλήρωση του σκοπού για τον οποίο γεννηθήκαμε. Το παρόν εστάλη στο mail του Ramnousia από αναγνώστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου