Τα 16 γερμανικά κρατίδια που εκπροσωπούνται στην Ανω Βουλή....
(Βundesrat) ανακοίνωσαν πως θα προβούν σύντομα στην κατάθεση προσφυγής για την απαγόρευσή του στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης. Και η εκδίκασή της θα μπορούσε να σημάνει την αρχή του τέλους του. Μόνο που η απλή απειλή δεν κάνει να ιδρώνει το αφτί των γερμανών νεοναζιστών. Και αυτό επειδή οι δύο άλλοι κορυφαίοι συνταγματικοί θεσμοί της χώρας, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και η ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή (Bundestag), που έχουν επίσης δικαίωμα προσφυγής, διστάζουν να την καταθέσουν, επειδή φοβούνται την απόρριψή της ως «μη επαρκώς αιτιολογημένης» από τους συνταγματικούς δικαστές.
Στο φόντο είναι το τραύμα του 2003, όταν η Καρλσρούη απέρριψε παρόμοιο αίτημα των συνταγματικών οργάνων με το σκεπτικό ότι η επιχειρηματολογία του ήταν νομικά διάτρητη. Ο λόγος; Η επιχειρηματολογία αυτή στηριζόταν σε μαρτυρίες ανώτατων στελεχών του NPD, που ήταν ταυτόχρονα μυστικοί πράκτορες (V-Leute) των κρατικών αρχών. Το συμπέρασμα των δικαστών ήταν ότι οι πράκτορες αυτοί θα μπορούσαν να κατηγορούν ασταμάτητα το κόμμα καθ' υπαγόρευση των Αρχών και ότι επομένως οι μαρτυρίες τους δεν θα ήταν αξιόπιστες. Το αποτέλεσμα; Η δίκη τελείωσε άδοξα, ενώ οι νεοναζιστές καμάρωναν για τη νίκη τους, που εξαργύρωσαν στη συνέχεια με αύξηση του αριθμού των «καμεράντεν» (σ.σ.: συντρόφων) τους, καθώς και των ποσοστών τους στις τοπικές εκλογές.
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στον Ρήνο, ένα παρακλάδι του οποίου διασχίζει επίσης την Καρλσρούη. Οι Αρχές, στηριζόμενες στα παθήματα του 2003, έχουν βγάλει τα σωστά διδάγματα και έχουν διακόψει τις επαφές τους με τους πράκτορές τους στο NPD. Ετσι κατάφεραν να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία τους έναντι των συνταγματικών δικαστών. Παράλληλα συγκέντρωσαν τόσο πολύ ενοχοποιητικό υλικό εις βάρος του, με το οποίο θα μπορούσαν να ζητήσουν την απαγόρευση όχι μία, αλλά δεκάδες φορές. Το υλικό αυτό βρίσκεται σε ένα μυστικό ντοσιέ, το οποίο εμπεριέχει, όπως έγραψε εφημερίδα, «τη συσσωρευμένη κακία και προστυχιά ενός απάνθρωπου κόμματος».
Είναι χαρακτηριστικά δύο από τα παραδείγματα εγκληματικής, μισαλλόδοξης και προκλητικής δράσης που έχουν διαρρεύσει στον Τύπο:
Οι αμέτρητες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον ξένων, όπως εκείνη τον Αύγουστο του 2007, όταν «βαλτοί» του NPD επιτέθηκαν με λοστούς και μαχαίρια σε επτά Ινδούς στην πόλη Βαϊμάρη φωνάζοντας το σύνθημα «Εξω οι ξένοι». Μόνο η έγκαιρη παρέμβαση των αστυνομικών εμπόδισε το λιντσάρισμά τους. «Η αστυνομία δεν διώχνει τους ξένους» δικαιολογήθηκε αργότερα ένας από τους δράστες. «Γι' αυτό πρέπει να το κάνουμε εμείς».
Τα ναζιστικά σύμβολα, όπως το πορτρέτο του Χίτλερ, που φέρουν στα μπλουζάκια τους υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος ιδίως σε πάρτι για… νήπια.
Οι γερμανοί νεοναζιστές επιδιώκουν πρωτίστως, όπως προκύπτει από τα ντοκουμέντα τους, την «κατάληψη των δρόμων», καθώς και την εδραίωση της παρουσίας των εκπροσώπων τους στα κοινοβούλια και στα μέσα ενημέρωσης. Απώτερος στόχος τους είναι η επιβολή «εθνικά απελευθερωμένων ζωνών» στα μυαλά των «καθαρόαιμων» γερμανών.
Το αν όλα αυτά αρκούν για την επίτευξη της απαγόρευσης, είναι βέβαια ανοικτό θέμα. Ο ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών Χανς-Πέτερ Φρίντριχ πάντως το αμφισβητεί. «Πρέπει να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στην πολιτική βούληση και στις νομικές δυνατότητες» λέει. «Τα νομικά εμπόδια είναι ψηλά. Με τα διαθέσιμα στοιχεία δεν θα μπορέσουμε προς το παρόν να τα υπερπηδήσουμε». Ο λόγος γι' αυτό, πρόσθεσε, είναι ότι προς το παρόν δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι το NPD διαθέτει εκείνο το «μαχητικό-επιθετικό δυναμικό» που το κάνει, ως ορίζει ο νόμος, κίνδυνο-θάνατο για τη δημοκρατία.
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η απαγόρευση δεν θα πρέπει να γίνει για λόγους αρχής, επειδή η δημοκρατία δεν θα πρέπει να αμύνεται με μη δημοκρατικά μέσα, ήτοι με απαγορεύσεις και εξοστρακισμούς, αλλά αποκλειστικά με τα συνήθη μέσα του κράτους δικαίου. Ομως αυτοί αποτελούν ισχνή μειοψηφία στη Γερμανία. Το πάνω χέρι το έχουν οι οπαδοί της απαγόρευσης. Και δεν αποκλείεται η σχετική διαδικασία να αρχίσει ήδη στις 5 Δεκεμβρίου, όταν οι κρατιδιακοί υπουργοί Εσωτερικών θα δώσουν, όπως εξήγγειλαν, το πράσινο φως για την προσφυγή στην Καρλσρούη. Και τότε θα ιδρώσουν σίγουρα πολλά «ναζιστικά» αφτιά - με πρώτα εκείνα των ηγετών του NPD.
Μπράβοι
Βία μέσω «εργολάβων»
Ιδεολογικά το NPD είναι το πιο επιθετικό νεοναζιστικό κόμμα στην Ευρώπη. Στην πράξη όμως αποφεύγει την πολλή βία. Αυτή την αναθέτει σε περιθωριακές ομάδες μπράβων, στις οποίες προσφέρει υπόγεια οικονομική και τεχνική κάλυψη.
Προς το παρόν δεν έχει αποδειχθεί ότι το NPD είχε σχέση με την περιθωριακή νεοναζιστική ομάδα φονιάδων (NSU) των Μπεάτε Τσέπε, Ούβε Μούντλος και Ούβε Μπένχαρτ που το διάστημα 1999-2011 δολοφόνησε εννέα μετανάστες (οκτώ Τούρκους και έναν Ελληνα) και μία γερμανίδα αστυνομικό.
Στη Γερμανία μόνο τρεις θεσμοί έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης την απαγόρευση ενός κόμματος: η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η Κάτω Βουλή (Βundestag, η κανονική Βουλή) και η Ανω Βουλή (Bundesrat, στην οποία συμμετέχει μέρος των βουλευτών της Κάτω Βουλής καθώς και των τοπικών κοινοβουλίων).
Χάγιο Φούνκε, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών
«Η απαγόρευση είναι θεμιτό μέσο στη δημοκρατία»
«Η απαγόρευση είναι θεμιτό μέσο στη δημοκρατία» υποστηρίζει μιλώντας στο «Βήμα» ο Χάγιο Φούνκε, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Θα συνιστούσατε στους πολιτικούς να ζητήσουν από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης την απαγόρευση του NPD;
«Μόνο αν προετοιμάσουν άψογα το αίτημα. Αυτό σημαίνει επαρκείς αποδείξεις για τον επιθετικό και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματος, καθώς και απόσυρση των διπλών πρακτόρων από την παρακολούθηση του NPD. Αυτά τα δύο λείπουν ακόμα».
Επιθετικότητα σημαίνει και πράξεις βίας;
«Οχι οπωσδήποτε. Αρκεί ότι αποτελεί απειλή για τη δημοκρατική τάξη».
Πόσο απειλεί αυτό το κόμμα τη δημοκρατία;
«Η δημοκρατία δεν απειλείται άμεσα. Σε κίνδυνο είναι όμως η σωματική ακεραιότητα πολλών ανθρώπων, καθώς και η καθημερινή κουλτούρα. Το NPD παράγει μια ιδεολογία της βίας. Το ίδιο φροντίζει να κρατά τα χέρια του σχετικά καθαρά. Τη βρώμικη δουλειά την αναθέτει σε περιθωριακές ομάδες, στις οποίες δίνει πλήρη κάλυψη».
Δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μια δημοκρατική κοινωνία χωρίς απαγορεύσεις κομμάτων;
«Η απαγόρευση είναι θεμιτό μέσο στη δημοκρατία. Αυτή εφαρμόζεται ευκολότερα σε απλές νεοναζιστικές οργανώσεις, όπως πρόσφατα στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Ως κόμμα όμως, το NPD τυγχάνει της ιδιαίτερης προστασίας του Συντάγματος. Και αυτό του επιτρέπει να διαδίδει ανεμπόδιστα μια ιδεολογία που δεν έχει όμοιά της από άποψη επιθετικότητας στην Ευρώπη».
Πηγή: tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου