Ξεχαστήκαμε στην πορεία της ζωής μας (θέλω να πιστεύω). Χάσαμε (μέσα σε όλα τα άλλα) και το νόημα της πιο χαρούμενης γιορτής.
Δήθεν εκσυγχρονισμένοι και ολοκληρωτικά ξενο – επηρεασμένοι βάλαμε ένα Χ σε όσα νιώθαμε και ξέραμε και μετατρέψαμε τα Χριστούγεννα σε πάρτι με μπόλικη ψυχική και σωματική κραιπάλη.
Η άγια γιορτή έγινε ρεβεγιόν, γεμιστή γαλοπούλα, τυπικές και ανούσιες ευχές, κάρτες και SMS, τσιφτετέλια στα μπουζούκια, άχρηστα δώρα χωρίς αγάπη και γλυκιά προσμονή.
Πού πήγε η μαγεία; Η πραγματική μαγεία, όχι αυτή που προσπαθούμε κάθε χρόνο με το ζόρι να δημιουργήσουμε σαν σκηνικό σε κακόγουστη ταινία. Εμένα μου λείπει και έχω ανάγκη να την αναζητήσω. Γι΄ αυτό ξεδιπλώνω το κουβάρι από την αρχή…
Τι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα; Τη γέννηση του Θεανθρώπου (ή καλύτερα την ανάμνηση του πιο λαμπρού γεγονότος στην ιστορία της Γης).
Τι στολίζουμε; Την καρδιά μας με χαρά και ελπίδα.
Τι δώρα προσφέρουμε; Αγάπη, συμπόνια, στήριξη.
Τι προσμένουμε; Εκείνος που η διδασκαλία του μιλούσε για Αγάπη να φωτίσει το είναι μας και να το βοηθήσει να βρει νόημα και σκοπό στη ζωή. Γιατί μόνο αυτό μετράει σε τούτο το δύσκολο ταξίδι.
goldenmag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου