Το να αποτιμήσεις ψύχραιμα έναν εξ ορισμού αμφιλεγόμενο όπως ο Μπερλουσκόνι είναι εξαιρετικά δύσκολο. Στη δε χώρα μας, κάθε απόπειρα προσέγγισης του «Μπερλουσκονισμού» προσκρούει και στην πολιτική κουλτούρα που επιβλήθηκε ως κυρίαρχη μετά το 1974. Πριν καν αρθρωθεί λέξη κάποιος θα «πεταχτεί» με τον χαρακτηρισμό «ο γεροσάτυρος». Επόμενο, αφού εδώ μεγάλο ποσοστό του ενεργού πολιτικού προσωπικού θεμελίωσε την πολιτική του καριέρα πάνω σε ανύπαρκτες ή αμελητέες δάφνες «αντίστασης» απέναντι σε μια στρατιωτική δικτατορία, για να εγκαθιδρύσει με τη σειρά του, κατόπιν, μια πρωθυπουργοκεντρική, κοινοβουλευτική απολυταρχία.
Είχε λοιπόν συμφέρον να εισαγάγει στο δημόσιο λόγο ως κριτήριο εγκυρότητας όχι το «τι λέει;» κάποιος αλλά κυρίως το «ποιος το λέει;». Με αυτόν τον τρόπο, ο «αντιστασιακός» ή «προοδευτικός» είχε πάντα δίκιο και επιβαλλόταν, ενώ μια φωνή της λογικής υπέρ του ευρέως νοούμενου εθνικού συμφέροντος, όταν εναντιωνόταν σε άνομα «προοδευτικά» σχέδια, βαφτιζόταν πάραυτα «χουντικός» ή «φασίστας» και κάθε αντίσταση εξουδετερωνόταν. Ενώ όμως τα κατά την κεντροαριστερά «φασιστικά» καθεστώτα, είτε στην δικτατορική μορφή το 1974 είτε στην κοινοβουλευτική το 1981, παρέδωσαν την χώρα αχρέωτη, ο «προοδευτικός» υπερδανεισμός με σκοπό την δημιουργία εκλογικού στρατού και η «αντιστασιακή» κλεπτοκρατία την οδήγησαν στα διεθνή σκλαβοπάζαρα. Συνακόλουθα, και στην εκποίηση των «ασημικών» της, της δημόσιας περιουσίας. Έτσι εισέρχεται στο κάδρο ο τέως πρωθυπουργός της γείτονος. Που δήλωσε : «Ήθελα να αγοράσω ένα νησί για να βοηθήσω την Ελλάδα. (Αλλά)Τώρα που οι τιμές έπεσαν, δεν έχω το θάρρος να το κάνω, διότι θα ήταν σαν να ήθελα να επωφεληθώ της κατάστασης».
Αναμφίβολα, εκτός από το «τι λέει;» έχει σημασία «ποιος το λέει», δεδομένου ότι μια φαινομενικά ορθή προσέγγιση εκφερόμενη από έναν φαύλο πιθανόν υποκρύπτει ιδιοτελείς σχεδιασμούς. Είναι όμως εν τέλει ο Μπερλουσκόνι ολοκληρωτικά φαύλος; Διότι βάσει αυτού θα κρίνουμε τον «ελληνικό χρησμό» του. Οι απανταχού αντίπαλοί του τον δαιμονοποιούν : φοροφυγάς, μαφιόζος, αναποτελεσματικός, φαλλοκράτης.
Ξεφεύγει της φιλοδοξίας του παρόντος μια πλήρης ανάλυση του «φαινόμενου Μπερλουσκόνι». Αφήνουμε το έργο στον έγκυρο Economist, ο οποίος τον χλεύαζε αλλά δεν κοίταζε τα βρετανικά χάλια, που οδήγησαν προχθές στην υποβάθμιση-κόλαφο από την Moody’s. Στεκόμαστε στις βασικές πτυχές των εναντίον του κατηγοριών. Κατηγορήθηκε και δικάζεται διαρκώς ως φοροφυγάς. Είναι σίγουρο ότι πέραν της φιλοδοξίας η ανάμειξη στην Πολιτική οφείλεται και στην επιδίωξή του να αποφύγει συνέπειες από έκνομες επιχειρηματικές πράξεις. Αλλά στην εποχή της «Εταιρειοκρατίας»αυτή είναι πλέον η φύση του επιχειρηματικού γίγνεσθαι παγκοσμίως. Αν βρεθεί ισχυρός και επιτυχημένος επιχειρηματίας που να μην μετέρχεται φοροδιαφυγή ή φοροαποφυγή, θα πρέπει να γίνει άγαλμα. Η διαφορά έγκειται στην «κομψότητα» των μεθόδων. Οι αγγλοσάξονες ως μέγιστοι υποκριτές χρησιμοποιούν κατά κόρον τους «φορολογικούς παραδείσους». Κουνάνε έτσι το δάχτυλο επιτιμητικά στους υπολοίπους ενώ πράττουν χειρότερα, όπως οι ενδοομιλικές συναλλαγές των πολυεθνικών. Όμως το απρόσωπο προφίλ των πολυεθνικών δεν επιτρέπει καταδικαστικούς συνειρμούς του τύπου «ο Μπερλουσκόνι κλέβει και τα τρώει στα μπουγκα-μπούγκα», αν και είναι πασίγνωστο ότι τα «χρυσά αγόρια» των πολυεθνικών ξοδεύουν τα δυσθεώρητα και ανήθικα bonus σε σκάφη, αυτοκίνητα, κόκα και πόρνες πολυτελείας. Κατηγορήθηκε επίσης για σχέσεις με τη Μαφία. Μισό λεπτό. Με την ίδια Μαφία, με την οποία συνεργάστηκαν οι Σύμμαχοι το 1943 κατά την απόβαση στη Σικελία ; Τότε γίνεται αποδεκτή η επωδός του, μεγάλου Ιταλού, Νικολό Μακιαβέλλι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο Μπερλουσκόνι ενοχλεί τους πολιτικούς τους αντιπάλους επειδή όντας χαρισματικός και τακτικιστής πρωταγωνιστεί, κατ’ αυτούς ανεξήγητα, στην πολιτική ζωής της Ιταλίας την τελευταία δεκαπενταετία.
Τελευταίος χαρισματικός στην Ιταλική Αριστερά υπήρξε ο Ενρίκο Μπερλιγκουέρ. Αλλά λειψανδρία ηγεσίας αντιμετώπισε η ευρύτερη Κεντροαριστερά, με την εξαίρεση ενός και πάλι άχρωμου Ρομάνο Πρόντι. Για να καταλήξει στον ασυμπάθηστο, «δυσκοίλιο» Μπερσάνι που φυσικά χθες δεν τα κατάφερε. Ούτε μπορεί η Κεντροαριστερά να επικαλεστεί το αδιάφθορο σε σύγκριση με τον Μπερλουσκόνι. Ο Μπετίνο Κράξι, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, πέθανε στις 19 Ιανουαρίου 2000, εξόριστος στην Τύνιδα και ντροπιασμένος λόγω καταδίκης στην Ιταλία για δωροδοκία, στην αγκαλιά του δικτάτορα Μπεν Αλι , μέλους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς του ΓΑΠ. Είναι όμως εκείνο που του καταλογίζεται σαν προσωπική παραλυσία τα οποίο χρησιμοποιείται από όλους τους εχθρούς του ως προνομιακό εφαλτήριο για τις εναντίον του κατηγορίες, με σημείο αιχμής τα περιβόητα πάρτυ μπούγκα-μπούγκα. Σε μια εποχή όπου το κεντρικό ζήτημα στον «Πόλεμο των Πολιτισμών», στη διαμάχη της Δύσης με τον υπόλοιπο κόσμο και ιδιαίτερα την ισλαμική τζιχάντ, είναι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία και η διαχείριση του σώματός της, ο Μπερλουσκόνι ενσαρκώνει την παραδοσιακή ανδρική, κοινωνική κυριαρχία. Εξαγριώνει έτσι την εμπροσθοφυλακή του κινήματος για την ανατροπή της, που στις Δυτικές κοινωνίες συνίσταται στη συμμαχία ανάμεσα στο Τρίτο Κύμα του Φεμινισμού και στο κίνημα LGBT (λεσβίες-ομοφυλόφιλοι-αμφισεξουαλικοί-τραβεστί).
Φυσικά όλοι αυτοί προτιμούν πολιτικούς εκπροσώπους όπως ο χαριτωμένος Γκουΐντο Βεστερβέλλε με τον σύζυγό του, από κάποιον που αποδεικνύει προκλητικά ότι έναντι ανταλλάγματος υπάρχουν και σήμερα όμορφες νεαρές, πρόθυμες να λειτουργήσουν αποκλειστικά σαν σεξουαλικά αντικείμενα. Πέρα από δαιμονοποιήσεις ο Μπερλουσκόνι εκπροσωπεί : Α. Στην Οικονομία το τμήμα εκείνο του ιταλικού κεφαλαίου που έχει μεγαλύτερα συμφέροντα σε μια εθνική οικονομία η οποία ελέγχεται περισσότερο από εγχώρια κέντρα, παρά από υπερεθνικούς, δαιδαλώδεις μηχανισμούς, τύπου Βρυξελλών. Κατασκευές, εκδόσεις, μέσα ενημέρωσης, ποδόσφαιρο, το πεδίο δραστηριοποίησης του. Β. Στην Πολιτική και Γεωπολιτική, την αντίληψη που έχει τις ρίζες της στην μεταπολεμική εποχή οπότε η Ιταλία, μαζί με την τότε Δυτική Γερμανία και τη Γαλλία ήταν οι τρεις σχεδόν ισοδύναμες εθνικές οντότητες, ο τριεθνής πυρήνας της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας – μετέπειτα ΕΕ. Γ. Στα προσωπικά ήθη, μια αποκλειστικά ανδρικής κοπής συμπεριφορά, η οποία στηρίζεται σε κώδικες που η ιστορική ροή, με αιχμή το κίνημα γυναικείας χειραφέτησης, θέλει ξεχασμένους γιατί θεωρεί εχθρικούς. Είτε οι κώδικες αυτοί αφορούν την αβρή μεταχείριση των γυναικών, επιφυλάσσοντάς τους όμως κοινωνική θέση λόγω ομορφιάς παρά λόγω ισχύος. Είτε αφορούν την διαχρονική στήριξη πολιτικών φίλων, όταν για παράδειγμα η Μέρκελ “πούλησε” τον μέντορά της Χέλμουτ Κολ για να ανέβει η ίδια. Για το τεράστιο ιταλικό χρέος φέρει βαριές ευθύνες, αφού η διακυβέρνηση του δεν χαρακτηρίστηκε από τις απαραίτητες τομές, αλλά υπέκυψε στην νοτιοευρωπαϊκή «συνταγή» υπερχρέωσης : ακινησία, διαφθορά και απορρόφηση των γερμανικών πλεονασμάτων. Δεν είναι ούτε ο καλοκάγαθος ηγεμών ούτε το «τέρας» που ουρλιάζουν όσοι τον αντιπαθούν. Πιθανόν η περίπτωση Μπερλουσκόνι συμπυκνώνεται στη σημαντικότητα της χρονικής συγκυρίας στην Πολιτική : βρέθηκε στο προσκήνιο όταν στην Ιταλία η Χριστιανοδημοκρατία ήταν εξαντλημένη από τα σκάνδαλα και η Αριστερά εξουθενωμένη από την κατάρρευση του Υπαρκτού — κάπως έτσι εκτινάχθηκε χθες και ο Πέππε Γκρίλλο.
Μπερλουσκόνιοι Χρησμοί για την Ελλάδα
Είναι 76 χρονών, πάμπλουτος. Θα μπορούσε να εγκαταλείψει την Πολιτική, αλλά βρίσκεται πάλι στο επίκεντρο των εξελίξεων. Γι’ αυτό αποδίδουμε σημασία στις επισημάνσεις του. Ο Μπερλουσκόνι με τις δηλώσεις του στέλνει μηνύματα. Μην σκοτώνετε τον αγγελιοφόρο όταν δεν σας αρέσουν.
1. «Ήθελα να αγοράσω ένα νησί για να βοηθήσω την Ελλάδα»
Μετάφραση : όποιος θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα αγοράζει σε αξιοπρεπείς τιμές, όχι κοψοχρονιά – αυτό το κάνουν τοκογλύφοι και κοράκια των πλειστηριασμών.
2. «(Αλλά)Τώρα που οι τιμές έπεσαν, δεν έχω το θάρρος να το κάνω,
Μετάφραση : 2.1 Η αγορά ακινήτων έχει καταρρεύσει.
2.2 Οι διάφοροι κατ’ ευφημισμόν «επενδυτές» που συνωστίζονται είναι κοστουμαρισμένοι πλιατσικολόγοι.
2.3 Ο Εμίρης ψάχνει κακομοίρηδες
3. «…διότι θα ήταν σαν να ήθελα να επωφεληθώ της κατάστασης»
Μετάφραση : ΜΗΝ ΠΟΥΛΑΤΕ .
Από διαίσθηση, πιστεύουμε η τρίτη έμμεση προτροπή αποτελεί πεποίθηση και του πρωθυπουργού.
Προφήτης
http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου