Ένας από τους κορυφαίους ανθρώπους της Αλ Κάϊντα, του οποίου η στρατηγική συνεχίζει να εμπνέει τις επιθέσεις, ήταν υπό κράτηση της CIA. Στη συνέχεια, παραδόθηκε στη Συρία και αφέθηκε ελεύθερος.
Έχει περάσει κάμποσος καιρός από τότε που ακούσαμε για «τον αρχιτέκτονα της παγκόσμιας τζιχάντ», τον «Μουφτή της δολοφονίας, τον απόστολο της «εξατομικευμένης τρομοκρατίας», γνωστό με το ψευδώνυμο Αμπού Μουσάμπ αλ-Σούρι. Πράγματι, οι περισσότεροι άνθρωποι έξω από τους κύκλους της τζιχάντ δεν έχουν ακούσει ποτέ το όνομά του.
Όμως, χάρη στις σκιερές πρακτικές της κυβέρνησης Μπους στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, ο συριακής καταγωγής πρώην σύμβουλος του Οσάμα Μπιν Λάντεν είναι πλέον σημαντικός -και πηγή έμπνευσης για μια ολόκληρη νέα γενιά των δολοφόνων, όπως φαίνεται και για εκείνους στη Βοστώνη και στο Λονδίνο. Και αυτές οι επιθέσεις δεν φαίνονται πιθανόν να σταματήσουν σύντομα. Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ένας Γάλλος στρατιώτης στην αντιτρομοκρατική περίπολο, στον συγκοινωνιακό κόμβο και εμπορικό κέντρο La Defense στο Παρίσι, δέχθηκε μια μαχαιριά στο λαιμό από έναν ψηλό, γενειοφόρο, ο οποίος δεν έχει ακόμη συλληφθεί.
Ο Αλ-Σούρι, μια συνεχής πηγή έμπνευσης για τρομοκράτες, είχε μια βασική στρατηγική, η οποία καταγράφηκε λεπτομερώς σε μια πραγματεία 1.600 σελίδων, το «Κάλεσμα για μια διεθνή ισλαμική αντίσταση». Ενθάρρυνε ευκαιριακές και αυτοσχέδιες τρομοκρατικές ενέργειες στη Δύση, υποσκάπτοντας το κοινό ήθος και υπονομεύοντας την ικανότητα του αμερικανικού, του βρετανικού, του γαλλικού ή άλλου στρατού να αγωνιστεί σε μουσουλμανικό έδαφος. Αλλά είναι ένας τόσο λεπτομερής οδηγός για τη φιλοσοφία και τις τεχνικές του τρόμου, που τον έχουν υιοθετήσει οι πιο ενθουσιώδεις ακόμη και έξω από την σφαίρα του Ισλάμ. Ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, ο «μοναχικός λύκος» που μισεί τους μουσουλμάνους και δολοφόνησε 69 ανθρώπους στη Νορβηγία τον Ιούλιο του 2011, μελέτησε καλά τα μαθήματα του Αλ-Σούρι. Μετά και τις τελευταίες επιθέσεις, η περίπτωση του Αλ-Σούρι φαίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ.
Ο Αλ-Σούρι δεν ήταν μεγάλος υποστηρικτής των βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας. Δεν τον εντυπωσίαζαν τα μεγάλα θεάματα. Ήθελε να αντικαταστήσει την ποσότητα με την ποιότητα στην τρομοκρατική επιχείρηση. Δεν εμπιστευόταν τους φανατικά θρησκευόμενους με το κενό βλέμμα, οι οποίοι είχαν σαν στόχο της αυτοκτονίας τους να πάνε στον Παράδεισο. «Αυτό που είναι σημαντικό», είπε σε συνέντευξή του ο βιογράφος του Brynjar Lia, «είναι οι επιπτώσεις από την άποψη της σύγχυσης, της παράλυσης και της τρομοκρατίας του εχθρού». Ένας από τους πιο αγαπημένους του στόχους, είπε, ήταν να δει επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη χρήση εκρηκτικών εμπλουτισμένων με ραδιενεργά υλικά: «Μια βρώμικη βόμβα για ένα βρώμικο έθνους», όπως το θέτει ο ίδιος.
Το 2005, οι Πακιστανοί συνέλαβαν, σύμφωνα με πληροφορίες, τον Αλ-Σούρι και τον παρέδωσαν στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Το πόσο καιρό και που τον κρατούσαν δεν έγινε γνωστό, αλλά τελικά τον παρέδωσαν στο έλεος των συριακών δυνάμεων ασφαλείας που υπηρετούν τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ. Τον γνωστό Μπασάρ αλ-Άσαντ. Εκείνη την εποχή, η CIA προσπαθούσε να χειριστεί μια λεπτή σχέση με τη Δαμασκό, η οποία περιλάμβανε το είδος του κυνικού εμπορίου σε ζωές που περιγράφει συχνά ο Τζον Λε Καρέ. Οι Σύριοι ήταν ένα πρόβλημα. Διευκόλυναν την εισροή ριζοσπαστικών τζιχαντιστών στο Ιράκ, οι οποίοι ανατίναζαν τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους κατά εκατοντάδες. Αλλά θεωρήθηκε ότι στους Σύριους δεν άρεσε πράγματι η Αλ Κάιντα. Το μόνο που ήθελαν ήταν να χρησιμοποιήσουν τα τσιράκια της για να δημιουργούν προβλήματα στους εχθρούς τους. Την ίδια στιγμή, η Ουάσιγκτον ήθελε να ενισχύσει τη συνεργασία της με τη Δαμασκό. Ρίχνοντας το τομάρι του Αλ-Σούρι στα τσιράκια του Άσαντ, θα ήταν ένας τρόπος να το πετύχουν. Το ποια ήταν ακριβώς η συμφωνία μπορεί να μην το μάθουμε ποτέ, αλλά αν το Κογκρέσο θέλει να ερευνήσει ένα κρίσιμο λάθος στον αγώνα εναντίον της Αλ Κάιντα, η περίπτωση του Αλ-Σούρι είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης.
Σύμφωνα με αξιωματούχους από τις υπηρεσίες πληροφοριών που υπηρετούσαν στην περιοχή εκείνη την εποχή, η CIA είχε μια αρκετά εκτενή συνεργασία με κάποιες συριακές υπηρεσίες, από τις οποίες υπάρχουν πολλές. (Μεγάλο μέρος της δουλειάς τους είναι να παρακολουθούν η μία την άλλη). Όπως συμβαίνει συχνά, ξεσπούν καταιγίδες στις διπλωματικές σχέσεις, χωρίς να σπάει η μυστικότητα. Οι συμφωνίες είχαν επιτευχθεί και οι πληροφορίες συγκεντρώθηκαν.
Αλλά μετά από τις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης στις αρχές του 2011 που οδήγησαν στην λαϊκή εξέγερση στη Συρία, τίποτα δεν ίσχυε. Οι τραμπούκοι του Άσαντ βασάνισαν και ακρωτηρίασαν μικρά αγόρια, αποκαλώντας τους τρομοκράτες. Επέμειναν ότι εχθρός τους ήταν η Αλ Κάιντα και παρόμοιοι τζιχαντιστές, κάτι που φάνηκε στους πολύ έμπειρους αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών ειρωνικό, λαμβάνοντας υπόψη τα παιχνίδια του Άσαντ μαζί τους λίγα χρόνια πριν.
Η κυβέρνηση Ομπάμα, αφού πρώτα ήλπιζε ότι ο Άσαντ θα μπορούσε να ελιχθεί στον ρόλο του μεταρρυθμιστή, τελικά εγκατέλειψε και άρχισε να του ζητά να παραιτηθεί. Αλλά ο Άσαντ συνέχισε με το μάντρα για τον παγκόσμιο πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία, που είχε υπηρετήσει τους δόλιους σκοπούς του με την κυβέρνηση Μπους. Προφανώς για να εκπληρώσει τη δική του προφητεία – και να δείξει στην Ουάσιγκτον ότι δεν παίζει πλέον μπάλα μαζί τους, ακόμη και στο παρασκήνιο- τον Ιανουάριο του 2012 ο Άσαντ άφησε τον Αλ-Σούρι και έναν από τους κορυφαίους συμβούλους του να φύγουν ανενόχλητοι.
thedailybeast
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου