Ο Φιντέλ Κάστρο ζούσε σαν βασιλιάς, με το δικό του
ιδιωτικό γιοτ, συνήθιζε να αποδρά σε ένα πολυτελές νησί της Καραϊβικής
με δελφίνια και χελώνες και ταξίδευε με δύο προσωπικούς αιμοδότες,
υποστηρίζει ένα νέο βιβλίο. Στο La Vie cachée de FidelCastro (Η κρυφή
ζωή του Φιντέλ Κάστρο), ο πρώην σωματοφύλακάς του Χουάν Ρεινάλντο
Σάντσες, μέλος του ελίτ εσωτερικού κύκλου του Κάστρο, ισχυρίζεται ότι ο
Κουβανός ηγέτης διοικούσε την χώρα σαν ένα προσωπικό φέουδο, κάτι
ανάμεσα σε μεσαιωνικό άρχοντα και Λουδοβίκο 15ο.
Ο Σάντσες, ο οποίος ήταν μέλος της πραιτοριανής φρουράς του Κάστρο επί 17 χρόνια, περιγράφει τον Κάστρο ως χαρισματικό και έξυπνο αλλά δημαγωγό, ψυχρό, εγωκεντρικό και με έντονα ξεσπάσματα θυμού. Ισχυρίζεται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Κουβανών αγνοούσαν πως ο αρχηγός τους απολαμβάνε έναν τρόπο ζωής πέρα από τα όνειρα πολλών Κουβανών και σε αντίθεση με τις θυσίες που απαιτούσε από αυτούς. «Σε αντίθεση με ό,τι έλεγε πάντα, ο Φιντέλ ποτέ δεν αποκήρυξε τις καπιταλιστικές ανέσεις ή δεν επέλεξε να ζήσει λιτά. Αντιθέτως, ο τρόπος ζωής του ήταν αυτός ενός καπιταλιστή χωρίς κανέναν περιορισμό» γράφει. «Ποτέ δεν θεώρησε ότι τα λόγια του τον υποχρεώνουν να ακολουθήσει τον αυστηρό τρόπο ζωής ενός καλού επαναστάτη».
Ο Σάντσες ισχυρίζεται ότι υπέστη τη σκληρότητα του Κάστρο από πρώτο χέρι, όταν έπεσε σε δυσμένεια, τον χαρακτήρισαν προδότη και τον πέταξαν «στη φυλακή σα σκυλί», τον βασάνισαν και τον άφησαν σε ένα μολυσμένο από κατσαρίδες κελί, όταν ζήτησε να αποσυρθεί. Όταν αφέθηκε ελεύθερος, ο Σάντσες ακολούθησε την πολυχρησιμοποιημένη διαδρομή των Κουβανών εξόριστων στην Αμερική το 2008.
Το βιβλίο, που κυκλοφορεί την Τετάρτη, έχει γραφτεί με τον Γάλλο δημοσιογράφο Axel Gyldén, του περιοδικού L’ Express. Ο Gyldén παραδέχεται ότι ο Σάντσες έχει πολλά με τον Κάστρο, αλλά επιμένει ότι έχει ελέγξει την ιστορία του στην Κούβα. «Είναι η πρώτη φορά που κάποιος από το στενό κύκλο του Κάστρο, κάποιος που ήταν μέρος του συστήματος και μάρτυρας από πρώτο χέρι σε αυτά τα γεγονότα, μιλά. Αλλάζει την εικόνα που έχουμε για τον Φιντέλ Κάστρο και όχι μόνο για τον τρόπο ζωής του, που έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια του, αλλά και για την ψυχολογία και τα κίνητρα του Κάστρο» δήλωσε ο Gyldén.
Αυτή πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος υποστηρίζει ότι ο Κάστρο απολαμβάνει πλούτη. Το 2006, το περιοδικό Forbes κατέταξε την Κουβανό ηγέτη στο top 10 των πλουσιότερων «βασιλιάδων και δικτατόρων», επικαλούμενο ανώνυμες πηγές που ισχυρίζονταν ότι ο Κάστρο είχε συσσωρεύσει μια περιουσία, από ένα δίκτυο κρατικών εταιρειών. Ο Κουβανός ηγέτης αρνήθηκε κατηγορηματικά το ρεπορτάζ.
Η μακροσκελής βασιλεία του Κάστρο έληξε το 2006, όταν παρέδωσε την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ. Ο Φιντέλ συνέχισε γράφοντας στήλες για την εφημερίδα του κομμουνιστικού κόμματος Granma, αλλά σταδιακά εξαφανίστηκε από τη δημόσια ζωή. Επισκέπτες, όπως ο Ιγκνάσιο Ραμονέ, ο Γάλλος δημοσιογράφος που έχει πάρει μεγάλη συνέντευξη από τον Κάστρο, παρουσιάζουν έναν λιτό τρόπο ζωής του, με άσκηση, απλά γεύματα και μέτριες σπιτικές ανέσεις.
Ο Σάντσες, ο οποίος είναι 65 ετών τώρα και ζει στην Αμερική, ισχυρίζεται ότι ο Κάστρο απολαμβάνει ένα ιδιωτικό νησί, τα Κάγιο Πιέδρα, νότια του κόλπου των Χοίρων, χαρακτηρίζοντάς το «κήπο της Εδέμ», όπου διασκέδαζε με εκλεκτούς προσκεκλημένους, όπως ο συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, και έκανε ψαροντούφεκο. Ο πρώην σωματοφύλακας λέει ότι ο Κάστρο έπλεε στο νησί με το πολυτελές γιοτ του, το Aquarama II, επενδυμένο με σπάνιο ξύλο της Αγκόλας και με τέσσερις μηχανές που του είχε στείλει ο σοβιετικός πρόεδρος Λεονίντ Μπρέζνιεφ.
«Ο Κάστρο καθόταν στην μεγάλη μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα του με ένα ποτήρι Chivas Regal με πάγο (το αγαπημένο ποτό του) στο χέρι του», γράφει ο Σάντσες. Η περιουσία του περιλαμβάνει επίσης, γράφει, μια «τεράστια» κατοικία στην Αβάνα με πλήρως εξοπλισμένο μπόουλινγκ στον τελευταίο όροφο, ένα γήπεδο μπάσκετ και πλήρως εξοπλισμένο ιατρικό κέντρο και ένα πολυτελές μπανγκαλόου με ιδιωτική μαρίνα στην ακτή. «Ο Φιντέλ Κάστρο διέδιδε ότι η επανάσταση δεν τον άφηνε καθόλου σε ησυχία, δεν είχε χρόνο για προσωπική ευχαρίστηση και ότι αγνοούσε, ή μάλλον περιφρονούσε, την αστική έννοια των διακοπών. Λέει ψέματα», προσθέτει.
Ο Σάντσες λέει ότι η dolce vita του Κάστρο ήταν ένα «τρελό προνόμιο», ενώ οι Κουβανοί υπέστησαν σοβαρά δεινά στη δεκαετία του 1990, καθώς η οικονομία «κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος» μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του ανατολικού μπλοκ. Οι συμπατριώτες του, ισχυρίζεται, δεν γνώριζαν την περίπλοκη ζωή του αγαπημένου τους ηγέτη, το πόσο γυναικάς ήταν και ότι είχε τουλάχιστον εννέα παιδιά, αν μη τι άλλο επειδή τα κουβανικά μέσα ενημέρωσης απαγορευόταν να το αναφέρουν.
Ο Κουβανός ηγέτης είχε ένα όπλο στα πόδια του όταν ταξίδευε με την Mercedes του και ποτέ δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τουλάχιστον δέκα σωματοφύλακες, μεταξύ των οποίων δύο «αιμοδότες». Στο σπίτι, σηκωνόταν αργά και άρχισε να δουλεύει περίπου το μεσημέρι «μετά από ένα λιτό πρωινό». «Η αγαπημένη του ταινία, που είδε δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές, ήταν η ατέρμονη και υπνωτική σοβιετική εκδοχή του Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι... η οποία διαρκούσε τουλάχιστον πέντε ώρες».
Θυμάται επίσης πώς ο Κάστρο παρακολουθούσε τους πάντες, ακόμα και τον Ούγκο Τσάβες, και επέμενε ο σωματοφύλακάς του να σημειώνει τα πάντα, «για την ιστορία». Ο Σάντσες λέει ότι επί σχεδόν δύο δεκαετίες έβλεπε περισσότερα τον Κάστρο από την δική του οικογένεια. «Ήταν ο θεός. Ρουφούσα όλα τα λόγια του, πίστευε όλα όσα έλεγε, τον ακολουθούσα παντού και θα πέθαινα γι ‘αυτόν», γράφει. Ισχυρίζεται ότι τελικά συνειδητοποίησε πως ο Κάστρο θεωρεί ότι η Κούβα «του ανήκει». «Ήταν ο αφέντης της, όπως ένας γαιοκτήμονας του 19ου αιώνα. Γι’ αυτόν, ο πλούτος ήταν πάνω απ ‘όλα ένα όργανο εξουσίας, πολιτικής επιβίωσης και προσωπικής προστασίας». Όταν θυμάται πώς ο Κάστρο φύλαγε διαμάντια από την Αγκόλα σε ένα κουτί πούρων Cohiba, γράφει: «Μερικές φορές, ο Φιντέλ είχε λίγο από τη νοοτροπία ενός πειρατή της Καραϊβικής».
http://www.theguardian.com/world/2014/may/21/fidel-castro-lived-like-king-cuba
Ο Σάντσες, ο οποίος ήταν μέλος της πραιτοριανής φρουράς του Κάστρο επί 17 χρόνια, περιγράφει τον Κάστρο ως χαρισματικό και έξυπνο αλλά δημαγωγό, ψυχρό, εγωκεντρικό και με έντονα ξεσπάσματα θυμού. Ισχυρίζεται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Κουβανών αγνοούσαν πως ο αρχηγός τους απολαμβάνε έναν τρόπο ζωής πέρα από τα όνειρα πολλών Κουβανών και σε αντίθεση με τις θυσίες που απαιτούσε από αυτούς. «Σε αντίθεση με ό,τι έλεγε πάντα, ο Φιντέλ ποτέ δεν αποκήρυξε τις καπιταλιστικές ανέσεις ή δεν επέλεξε να ζήσει λιτά. Αντιθέτως, ο τρόπος ζωής του ήταν αυτός ενός καπιταλιστή χωρίς κανέναν περιορισμό» γράφει. «Ποτέ δεν θεώρησε ότι τα λόγια του τον υποχρεώνουν να ακολουθήσει τον αυστηρό τρόπο ζωής ενός καλού επαναστάτη».
Ο Σάντσες ισχυρίζεται ότι υπέστη τη σκληρότητα του Κάστρο από πρώτο χέρι, όταν έπεσε σε δυσμένεια, τον χαρακτήρισαν προδότη και τον πέταξαν «στη φυλακή σα σκυλί», τον βασάνισαν και τον άφησαν σε ένα μολυσμένο από κατσαρίδες κελί, όταν ζήτησε να αποσυρθεί. Όταν αφέθηκε ελεύθερος, ο Σάντσες ακολούθησε την πολυχρησιμοποιημένη διαδρομή των Κουβανών εξόριστων στην Αμερική το 2008.
Το βιβλίο, που κυκλοφορεί την Τετάρτη, έχει γραφτεί με τον Γάλλο δημοσιογράφο Axel Gyldén, του περιοδικού L’ Express. Ο Gyldén παραδέχεται ότι ο Σάντσες έχει πολλά με τον Κάστρο, αλλά επιμένει ότι έχει ελέγξει την ιστορία του στην Κούβα. «Είναι η πρώτη φορά που κάποιος από το στενό κύκλο του Κάστρο, κάποιος που ήταν μέρος του συστήματος και μάρτυρας από πρώτο χέρι σε αυτά τα γεγονότα, μιλά. Αλλάζει την εικόνα που έχουμε για τον Φιντέλ Κάστρο και όχι μόνο για τον τρόπο ζωής του, που έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια του, αλλά και για την ψυχολογία και τα κίνητρα του Κάστρο» δήλωσε ο Gyldén.
Αυτή πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος υποστηρίζει ότι ο Κάστρο απολαμβάνει πλούτη. Το 2006, το περιοδικό Forbes κατέταξε την Κουβανό ηγέτη στο top 10 των πλουσιότερων «βασιλιάδων και δικτατόρων», επικαλούμενο ανώνυμες πηγές που ισχυρίζονταν ότι ο Κάστρο είχε συσσωρεύσει μια περιουσία, από ένα δίκτυο κρατικών εταιρειών. Ο Κουβανός ηγέτης αρνήθηκε κατηγορηματικά το ρεπορτάζ.
Η μακροσκελής βασιλεία του Κάστρο έληξε το 2006, όταν παρέδωσε την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ. Ο Φιντέλ συνέχισε γράφοντας στήλες για την εφημερίδα του κομμουνιστικού κόμματος Granma, αλλά σταδιακά εξαφανίστηκε από τη δημόσια ζωή. Επισκέπτες, όπως ο Ιγκνάσιο Ραμονέ, ο Γάλλος δημοσιογράφος που έχει πάρει μεγάλη συνέντευξη από τον Κάστρο, παρουσιάζουν έναν λιτό τρόπο ζωής του, με άσκηση, απλά γεύματα και μέτριες σπιτικές ανέσεις.
Ο Σάντσες, ο οποίος είναι 65 ετών τώρα και ζει στην Αμερική, ισχυρίζεται ότι ο Κάστρο απολαμβάνει ένα ιδιωτικό νησί, τα Κάγιο Πιέδρα, νότια του κόλπου των Χοίρων, χαρακτηρίζοντάς το «κήπο της Εδέμ», όπου διασκέδαζε με εκλεκτούς προσκεκλημένους, όπως ο συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, και έκανε ψαροντούφεκο. Ο πρώην σωματοφύλακας λέει ότι ο Κάστρο έπλεε στο νησί με το πολυτελές γιοτ του, το Aquarama II, επενδυμένο με σπάνιο ξύλο της Αγκόλας και με τέσσερις μηχανές που του είχε στείλει ο σοβιετικός πρόεδρος Λεονίντ Μπρέζνιεφ.
«Ο Κάστρο καθόταν στην μεγάλη μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα του με ένα ποτήρι Chivas Regal με πάγο (το αγαπημένο ποτό του) στο χέρι του», γράφει ο Σάντσες. Η περιουσία του περιλαμβάνει επίσης, γράφει, μια «τεράστια» κατοικία στην Αβάνα με πλήρως εξοπλισμένο μπόουλινγκ στον τελευταίο όροφο, ένα γήπεδο μπάσκετ και πλήρως εξοπλισμένο ιατρικό κέντρο και ένα πολυτελές μπανγκαλόου με ιδιωτική μαρίνα στην ακτή. «Ο Φιντέλ Κάστρο διέδιδε ότι η επανάσταση δεν τον άφηνε καθόλου σε ησυχία, δεν είχε χρόνο για προσωπική ευχαρίστηση και ότι αγνοούσε, ή μάλλον περιφρονούσε, την αστική έννοια των διακοπών. Λέει ψέματα», προσθέτει.
Ο Σάντσες λέει ότι η dolce vita του Κάστρο ήταν ένα «τρελό προνόμιο», ενώ οι Κουβανοί υπέστησαν σοβαρά δεινά στη δεκαετία του 1990, καθώς η οικονομία «κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος» μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του ανατολικού μπλοκ. Οι συμπατριώτες του, ισχυρίζεται, δεν γνώριζαν την περίπλοκη ζωή του αγαπημένου τους ηγέτη, το πόσο γυναικάς ήταν και ότι είχε τουλάχιστον εννέα παιδιά, αν μη τι άλλο επειδή τα κουβανικά μέσα ενημέρωσης απαγορευόταν να το αναφέρουν.
Ο Κουβανός ηγέτης είχε ένα όπλο στα πόδια του όταν ταξίδευε με την Mercedes του και ποτέ δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τουλάχιστον δέκα σωματοφύλακες, μεταξύ των οποίων δύο «αιμοδότες». Στο σπίτι, σηκωνόταν αργά και άρχισε να δουλεύει περίπου το μεσημέρι «μετά από ένα λιτό πρωινό». «Η αγαπημένη του ταινία, που είδε δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές, ήταν η ατέρμονη και υπνωτική σοβιετική εκδοχή του Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι... η οποία διαρκούσε τουλάχιστον πέντε ώρες».
Θυμάται επίσης πώς ο Κάστρο παρακολουθούσε τους πάντες, ακόμα και τον Ούγκο Τσάβες, και επέμενε ο σωματοφύλακάς του να σημειώνει τα πάντα, «για την ιστορία». Ο Σάντσες λέει ότι επί σχεδόν δύο δεκαετίες έβλεπε περισσότερα τον Κάστρο από την δική του οικογένεια. «Ήταν ο θεός. Ρουφούσα όλα τα λόγια του, πίστευε όλα όσα έλεγε, τον ακολουθούσα παντού και θα πέθαινα γι ‘αυτόν», γράφει. Ισχυρίζεται ότι τελικά συνειδητοποίησε πως ο Κάστρο θεωρεί ότι η Κούβα «του ανήκει». «Ήταν ο αφέντης της, όπως ένας γαιοκτήμονας του 19ου αιώνα. Γι’ αυτόν, ο πλούτος ήταν πάνω απ ‘όλα ένα όργανο εξουσίας, πολιτικής επιβίωσης και προσωπικής προστασίας». Όταν θυμάται πώς ο Κάστρο φύλαγε διαμάντια από την Αγκόλα σε ένα κουτί πούρων Cohiba, γράφει: «Μερικές φορές, ο Φιντέλ είχε λίγο από τη νοοτροπία ενός πειρατή της Καραϊβικής».
http://www.theguardian.com/world/2014/may/21/fidel-castro-lived-like-king-cuba
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου