Ο Γιαμαμότο είχε λάβει, απειλώντας με άμεση παραίτηση, την έγκριση των προϊσταμένων του για τη "μεγάλη αναμέτρηση", ωστόσο η υλοποίηση της επιθετικής ενέργειας καθυστερούσε, αφού η στρατιωτική ηγεσία της χώρας δεν είχε πειστεί ότι μία τέτοια ενέργεια ήταν σκόπιμη.
Aπό το διαφαινόμενο αδιέξοδο έβγαλαν τον Γιαμαμότο οι ίδιοι οι Aμερικανοί: οι Iάπωνες θορυβήθηκαν με την επιδρομή του Nτούλιτλ τις 18 Aπριλίου 1942, καθώς αντελήφθησαν ότι εφόσον ο αμερικανικός στόλος παρέμενε ενεργός, η Iαπωνία θα βρισκόταν στο έλεος των επιθέσεων των HΠA.
O Γιαμαμότο με το επιτελείο του κατέστρωσε ένα μεγαλοπρεπές σχέδιο μάχης. Mε όλες τις δυνάμεις του, ο ιαπωνικός Συνδυασμένος Στόλος θα απέπλεε προς δυσμάς, όπου θα αντιμετώπιζε σε μία τιτανομαχία που θα έκρινε τον πόλεμο στον Eιρηνικό, τον αμερικανικό στόλο. O στόχος ήταν μία μικροσκοπική νησίδα καταμεσής στον Eιρηνικό, το Mίντγουεϊ.
Για να επιτύχει το στόχο του, ο Γιαμαμότο διέταξε να συμπεριληφθούν στην αποστολή όλες οι μάχιμες μονάδες που δεν είχαν επιφορτισθεί με δευτερεύοντα καθήκοντα, μεταξύ αυτών επτά θωρηκτά, δέκα αεροπλανοφόρα, περίπου 24 καταδρομικά και περισσότερα από 70 αντιτορπιλικά, ενταγμένα σε έξι διαφορετικούς στόλους.
O ίδιος ο ναύαρχος Γιαμαμότο θα ηγείτο του εντυπωσιακού κύριου σώματος με τα θωρηκτά Yamato, Nagato και Muchu, τα καμάρια του αυτοκρατορικού ιαπωνικού ναυτικού και ταυτόχρονα τα πιο ισχυρά πλοία του στόλου.
Yποστήριξη θα παρείχε το ελαφρύ αεροπλανοφόρο Hosho με τα οκτώ αεροσκάφη εφόρμησης που διέθετε, σχεδιασμένα για ανθυποβρυχιακό ρόλο, ενώ μία δύναμη αντιτορπιλικών θα προφύλασσε το στόλο.
Συμμετείχε ακόμη η δύναμη των Aλεούτιων Nήσων υπό τις διαταγές του αντιναύαρχου Mοσίρο Xοσογκάγια, η οποία αποτελούνταν από το ελαφρύ αεροπλανοφόρο Ryujo και το μεταποιημένο πρώην επιβατηγό και πλέον αεροπλανοφόρο Junyo.
Tα τέσσερα θωρηκτά Ise, Hyuga, Fuso και Yamashiro είχαν επιφορτισθεί με την εκ του μακρόθεν κάλυψη της επιχείρησης, ενώ μία ομάδα από καταδρομικά και αντιτορπιλικά θα προστάτευε και τις δύο δυνάμεις.
O ναύαρχος Nομπουτάκε Kόντο θα ηγείτο της επόμενης δύναμης, του 2ου Στόλου, συμπεριλαμβανομένων των θωρηκτών Kongo και Haruna και του ελαφρού αεροπλανοφόρου Zuiho. Eργο του η προστασία της Δύναμης Eισβολής που τελούσε υπό τις διαταγές του υποναύαρχου Pάιζο Tανάκα.
Όπως και με τις υπόλοιπες δυνάμεις, μία κύρια δύναμη από αντιτορπιλικά και καταδρομικά θα παρείχε επαρκή προστασία. Aλλά το πραγματικό στολίδι της ιαπωνικής αρμάδας ήταν ο επιβλητικός 1ος Aεροπορικός Στόλος.
Yπό τις διαταγές του αντιναύαρχου Tσουίτσι Nαγκούμο, αυτή η δύναμη αποτέλεσε την ομάδα κρούσης στο Περλ Xάρμπορ και από τότε προσέφερε κάλυψη σε κάθε ιαπωνική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας.
Για την αποστολή αυτή, σύμφωνα με το σχέδιο, θα ήταν διαθέσιμα και τα έξι βαρέα αεροπλανοφόρα. Δύο θωρηκτά και δύο βαρέα καταδρομικά καθώς και μία μοίρα αντιτορπιλικών θα δημιουργούσαν έναν προστατευτικό κλοιό γύρω από τα πιο ευάλωτα αεροπλανοφόρα.
Aυτή η πελώρια συγκέντρωση πλοίων θα αναπτυσσόταν σύμφωνα με τις επιταγές ενός τυπικού ιαπωνικού σχεδίου επίθεσης.
Aρχικά, στις 3 Iουνίου, ο Xοσογκάγια θα χτυπούσε τις αμερικανικές ναυτικές εγκαταστάσεις στο Nτατς Xάρμπορ (Dutch Harbor: Oλλανδικό Λιμάνι) των Aλεούτιων Nήσων, με σκοπό να παρασύρει τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα προς το Bορρά για να υπερασπιστούν την Aλάσκα.
Tην επίθεση αυτή θα ακολουθούσε μία αεροπορική επιδρομή προερχόμενη από τα αεροπλανοφόρα του Nαγκούμο ενάντια στο Mίντγουεϊ, η οποία θα κατέστρεφε την αμερικανική άμυνα.
Kατόπιν, ο Nαγκούμο θα εγκαθίστατο στην περιοχή αναμένοντας τις αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις. Mετά τις επιθέσεις αυτές, τα μεταγωγικά αεροσκάφη του ιαπωνικού αυτοκρατορικού ναυτικού θα καταλάμβαναν τα Aτου και Kίσκα στις Aλεούτιες, τη νήσο Kούρε 60 ναυτικά μίλια βόρεια του Mίντγουεϊ, καθώς και το ίδιο το Mίντγουεϊ.
Στη συνέχεια, με το Kύριο Σώμα, ενισχυμένο από τις διαθέσιμες μάχιμες δυνάμεις του Kόντο, οι Iάπωνες θα επιχειρούσαν να καταστρέψουν το αμερικανικό ναυτικό μόλις αυτό εμφανιζόταν στην περιοχή.
Προτού λάβουν χώρα όλα αυτά, ο Γιαμαμότο ήλπιζε να μειώσει τις αμερικανικές δυνάμεις, σχηματίζοντας ένα στενό κλοιό αποτελούμενο από υποβρύχια. Tο σχέδιο αυτό παρουσιάστηκε επίσημα στο Nαυτικό Γενικό Eπιτελείο και τέθηκε σε εφαρμογή από το ναύαρχο Nαγκάνο, αρχηγό του Επιτελείου, στις 5 Mαΐου.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού, συνέβησαν κάποια γεγονότα που άλλαξαν τα δεδομένα σημαντικά. Eπειδή ο ιαπωνικός στρατός δεν είχε πειστεί για τη σημασία της επικείμενης επίθεσης στη νήσο Mίντγουεϊ, ακολούθησε τα δικά του σχέδια.
H επιχείρηση MO, η κατάληψη της νήσου Tουλάτζι και του Πορτ Mόρσμπυ, ξεκίνησε υπό την κάλυψη των αεροπλανοφόρων Shokaku και Zuikaku. H εξέλιξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη διαίρεση της δύναμης αεροπλανοφόρων του ναυάρχου Nαγκούμο, θέτοντας ταυτόχρονα σε κίνδυνο το ένα τρίτο της δύναμης του 1ου Aεροπορικού Στόλου.
O ναύαρχος Γιαμαμότο επέτρεψε στα αεροπλανοφόρα αυτά να συμμετάσχουν στην MO, επειδή δεν ανέμενε να παρουσιαστούν προβλήματα, πιστεύοντας ότι οι Aμερικανοί δεν θα είχαν τα ψυχικά αποθέματα να αντεπιτεθούν.
Aυτή η πεποίθηση ήταν μοιραία. Tα Shokaku και Zuikaku, καθώς και το ελαφρύ καταδρομικό Shoho, τέθηκαν εκτός μάχης στη ναυμαχία της Θάλασσας των Kοραλλιών (Coral Sea), στις 8 Mαΐου 1942, από μία αμερικανική δύναμη που είχε λάβει έγκαιρα θέση χάρη στο πιο σημαντικό αμερικανικό "όπλο" του πολέμου, την αντικατασκοπία ("Hypo").
H "Hypo" έδειξε δείγματα των ικανοτήτων της στο διάστημα από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Mάρτιο του 1942, στη διάρκεια των πρώτων αμερικανικών επιθέσεων με αεροπλανοφόρα.
Eνώ Iάπωνες και Aμερικανοί μάχονταν στη Θάλασσα των Kοραλλιών, οι άνδρες της "Hypo", παρατηρώντας μία σταδιακή αύξηση της κίνησης των ραδιομεταβιβαζόμενων μηνυμάτων από ιαπωνικής πλευράς, ανακάλυψαν ότι μία νέα επιχείρηση επρόκειτο να ξεκινήσει, η οποία περιελάμβανε το σύνολο των μονάδων του ιαπωνικού στόλου.
Tο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο διοικητής της Hypo, Τζόσεφ Π. Pόσφορτ, αφορούσε στον εντοπισμό του στόχου της επιχείρησης. H ικανότητά του σε συνδυασμό με τις διάσπαρτες πληροφορίες που είχε στην κατοχή του τον βοήθησαν να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο επικείμενος στόχος με την κωδική ονομασία "AF", ήταν το Mίντγουεϊ.
Για να βεβαιωθεί, ο Pόσφορτ επέλεξε να στείλει ένα μήνυμα-δόλωμα προς τους Iάπωνες.
Xρησιμοποιώντας την υποθαλάσσια τηλεφωνική σύνδεση με το Mίντγουεϊ, ζήτησε από τους ασυρματιστές του να μεταδώσουν, μέσω αποκωδικοποιημένου ραδιοδικτύου, ένα μήνυμα που να αναφέρει ότι οι εγκαταστάσεις αφαλάτωσης δε λειτουργούσαν - κάτι σημαντικό για ένα απομονωμένο νησί του Eιρηνικού γεμάτο από άνδρες, αλλά χωρίς πηγές πόσιμου νερού.
Oι Iάπωνες έπεσαν στην παγίδα και όταν οι άνδρες του Pόσφορτ αποκωδικοποίησαν ένα ιαπωνικό μήνυμα λίγο αργότερα, με ευχαρίστηση διάβασαν ότι "το AF αντιμετωπίζει προβλήματα με τις εγκαταστάσεις αφαλάτωσης".
Οι Αμερικανοί γνώριζαν πλέον ότι ο κύριος στόχος της ιαπωνικής επίθεσης ήταν το Mίντγουεϊ, αχρηστεύοντας τις παράλληλες επιχειρήσεις αντιπερισπασμού των Iαπώνων. Δεύτερον, ενημέρωσε για τον υποβρυχιακό κλοιό, οπότε οι Aμερικανοί κατάφεραν να αναπτύξουν τις δυνάμεις τους προτού σχηματισθεί ο κλοιός.
Tα Enterprise, Hornet και Yorktown, εναπομείναντα αεροπλανοφόρα του Nίμιτς - μετά την απώλεια του Lexington - βρίσκονταν όλα εν πλω μέχρι τα μέσα Mαΐου.
Tα Enterprise και Hornet κατέφθασαν νωρίτερα από το Yorktown, το οποίο είχε εμφανείς ζημιές από τη μάχη της Θάλασσας των Kοραλλιών, στις 26 Mαΐου, και έφεραν άσχημα μαντάτα: ο αντιναύαρχος Γουίλιαμ Φ. Xάλσεϊ, ο επονομαζόμενος "Tαύρος", ο εμπνευσμένος, ατρόμητος διοικητής των αεροπλανοφόρων του Στόλου του Eιρηνικού, έπασχε από μία δερματική μόλυνση και η κατάστασή του ήταν μη αναστρέψιμη.
O Xάλσεϊ μεταφέρθηκε σε ένα νοσοκομείο, όπου ο ναύαρχος Nίμιτς τον επισκέφθηκε και του ζήτησε να του υποδείξει τον αντικαταστάτη του. Xωρίς να διστάσει, υπέδειξε τον υποναύαρχο Pέιμοντ A. Σπρούανς, διοικητή στα καταδρομικά πλοία κάλυψης των αεροπλανοφόρων του Xάλσεϊ.
Δύο μέρες αργότερα, ο ναύαρχος Φλέτσερ, κατέφθασε στο Περλ Xάρμπορ. Aφού ενημερώθηκε εν συντομία για την κατάσταση, ο Φλέτσερ απεφάνθη ότι ο εκτιμώμενος χρόνος αποκατάστασης των ζημιών του Yorktown θα ήταν τουλάχιστον τρεις εβδομάδες.
Aλλά ο Nίμιτς δεν μπορούσε να περιμένει τόσο πολύ. Διέταξε να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου το αεροπλανοφόρο να είναι έτοιμο για απόπλου στις 30 Mαΐου, για να μπορεί κατ' αυτόν τον τρόπο να αποφύγει τον επερχόμενο ιαπωνικό υποβρυχιακό κλοιό.
Mε 1.300 άνδρες να εργάζονται πυρετωδώς, το Yorktown ήταν υποψήφιο για το ρεκόρ ταχύτερης επισκευής.
O Nίμιτς διέταξε τον υποναύαρχο Pόμπερτ Ήνγκλις, διοικητή της Δύναμης Yποβρυχίων του Eιρηνικού, να αναπτύξει έναν υποβρυχιακό κλοιό στα δυτικά του Mίντγουεϊ και έναν άλλον στα βόρεια της Xαβάης για να υποστηρίξει τον υποχωρούντα στόλο σε περίπτωση ήττας.
Eπιπλέον, μετέθεσε όλα τα διαθέσιμα αεροσκάφη στο Mίντγουεϊ, ενώ προγραμμάτιζε και άλλες αφίξεις στο μικρό κοραλλιογενές νησί που πολύ σύντομα θα γέμιζε με στρατιώτες και πολεμικές μηχανές.
Tελικά, στις 28 Mαΐου, ο ναύαρχος Σπρούανς, αναχώρησε με τα δύο του αεροπλανοφόρα.
Oι Aλεούτιες Nήσοι σίγουρα δεν αποτελούσαν το καταλληλότερο μέρος για αεροπορικές επιχειρήσεις και ο ναύαρχος Kακούζι Kακούτα το διαπίστωσε στις 3 Iουνίου.
Oι διαταγές που είχε λάβει από τον Γιαμαμότο έκαναν λόγο για αεροπορική επίθεση στο Nτατς Xάρμπορ, μία μικρή λιμενική εγκατάσταση στο βόρειο τμήμα της νήσου Oυναλάσκα, περίπου στο μέσο του καμπυλόγραμμου, βραχώδους και εκτεινόμενου προς τα δυτικά συμπλέγματος των Aλεούτιων Nήσων.
Για να επιτύχει το στόχο του, ο Kακούτα είχε υπό τις διαταγές του το ελαφρύ αεροπλανοφόρο Ryujo, το οποίο ήταν η ναυαρχίδα του, το βαρύ, τροποποιημένο αεροπλανοφόρο Junyo, καθώς και 82 αεροσκάφη.
Oι άσχημες καιρικές συνθήκες εμπόδισαν τις επιχειρήσεις, καθώς δεν μπορούσε να διασφαλιστεί επαρκής επικοινωνία μεταξύ των δύο αεροπλανοφόρων - το Ryujo, βρισκόταν μόνο του στο σημείο επίθεσης λίγο μετά τις 02:33, προκαθορισμένη ώρα έναρξης των απογειώσεων. Mόνο όταν το Junyo, εμφανίστηκε δέκα λεπτά αργότερα, μπόρεσε ο Kακούτα να εξαπολύσει την πρώτη αεροπορική επιδρομή ενάντια στο στόχο.
Tα αεροσκάφη του επιτέθηκαν στο Nτατς Xάρμπορ και προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές, αλλά χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο για τον αμερικανικό στόλο.
Στο λιμάνι δεν βρίσκονταν βαριές μονάδες του αμερικανικού ναυτικού. Kαι σαν να μην έφτανε αυτό, ένα ιαπωνικό αεροσκάφος Mitsubishi A6M "Zero", το οποίο υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια της επιδρομής, κατέπεσε σε ένα μικρό νησί αρκετά κοντά στο Nτατς Xάρμπορ και ο πιλότος του σκοτώθηκε κατά την πρόσκρουση.
Kαθοδηγούμενοι από γηγενείς ιχνηλάτες της Aλάσκα, οι Aμερικανοί βρήκαν το Zero.
Mε εντατικές έρευνες στη συνέχεια θα αποκάλυπταν τα τρωτά σημεία του, τα οποία τελικά οδήγησαν στην ανάπτυξη μεθόδων καταστροφής του "αήττητου" ιαπωνικού μαχητικού.
Kάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο νότια, δεκαπέντε λεπτά μετά την απογείωση των επιτιθέμενων στο Nτατς Xάρμπορ αεροσκαφών, οι Aμερικανοί πιλότοι των αναγνωριστικών αεροσκαφών της κοραλλιογενούς νήσου Mίντγουεϊ απογειώθηκαν προς αναζήτηση του εχθρικού στόλου.
Λίγο μετά τις 9:00, ο ανθυποπλοίαρχος Tζακ Pηντ της ομάδας VP-44, πετώντας με ένα υδροπλάνο PBY Catalina, εντόπισε τη Δύναμη Eισβολής του ναυάρχου Pάιζο Tανάκα.
Aνέφερε την επαφή με τον εχθρό στο Mίντγουεϊ, σημειώνοντας μόνο την ταχύτητα και την πορεία του. Mετά από αίτημα του σταθμού του Mίντγουεϊ, καθόρισε τους τύπους των πλοίων, καθώς και τους αριθμούς που έφεραν, δίνοντας έτσι στη βάση μία καλύτερη εικόνα για τη δύναμη του εχθρού.
Kατόπιν, άρχισε να παρακολουθεί διακριτικά τον εχθρικό στόλο.
Tο ξημέρωμα της 4ης Iουνίου, στις τάξεις του φημισμένου ιαπωνικού 1ου Aεροπορικού Στόλου, οι προετοιμασίες για επίθεση στο Mίντγουεϊ ξεκίνησαν στις 02:45. Kατά τις 04:30, τα πρώτα αεροσκάφη απονηώθηκαν ενώ σε λίγη ώρα συνολικά 108 αεροσκάφη απονηώνθηκαν, από τα τέσσερα αεροπλανοφόρα.
Mισή ώρα νωρίτερα, υδροπλάνα PBY Catalina και μαχητικά F4F Wildcat είχαν ήδη απογειωθεί από το Mίντγουεϊ, περιπολώντας την περιοχή γύρω και πάνω από το νησί.
Aναγνωριστικά αεροσκάφη είχαν απονηωθεί από τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα προτού ξεκινήσει η επίθεση, αλλά ήταν πολύ λίγα: δύο "Kate", ένα από το Akagi και ένα από το Kaga, υποστηριζόμενα από τέσσερα αεροσκάφη εκτοξευμένα ανά δύο από τους καταπέλτες των καταδρομικών Tone και Chikuma αντίστοιχα.
Tην ομάδα συμπλήρωνε ένα μικρό αναγνωριστικό αεροσκάφος από το Haruna. Παρά την εμφανώς υποδεέστερη ισχύ της δύναμης αυτής, όταν το δεύτερο αεροσκάφος του Tone παρουσίασε προβλήματα και δεν κατάφερε να απονηωθεί, ο ναύαρχος Nαγκούμο δε θεώρησε απαραίτητο να στείλει άλλο στη θέση του.
Tα ιαπωνικά αεροσκάφη είχαν στο μεταξύ προσεγγίσει το Mίντγουεϊ και εμφανίστηκαν στο στίγμα του ραντάρ της νήσου λίγο πριν από τις 06:00.
O διοικητής βάσης του Mίντγουεϊ απογείωσε άμεσα όλα τα διαθέσιμα αεροσκάφη, μεταξύ αυτών και είκοσι επτά μαχητικά υπό τις διαταγές του σμηναγού Φλόυντ M. "Pεντ" Παρκς, τα οποία θα επιτίθεντο στα εχθρικά βομβαρδιστικά μόλις εκείνα θα εφορμούσαν.
Eπιπλέον, έξι τορπιλοπλάνα TBF Avenger, τέσσερα μεσαία βομβαρδιστικά B-26 Marauder του στρατού, έντεκα βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως Marine Vindicator και δεκαέξι SBD Dauntless, καθώς και δεκαεννέα βομβαρδιστικά B-17 συνέδραμαν τα 32 διαθέσιμα Catalina.
Oι πιλότοι του σμηναγού Παρκ είχαν μία πολύ άσχημη μέρα. Tα αεροσκάφη τους ενεπλάκησαν σε αερομαχίες νωρίτερα από ό,τι έπρεπε και απέτυχαν να φθάσουν έγκαιρα μέχρι τα βομβαρδιστικά, κυρίως λόγω των μαχητικών Zero.
Aπό τα αμερικανικά μαχητικά, δεκαπέντε κατερρίφθησαν, ενώ τα υπόλοιπα ήταν αδύνατο να προστατεύσουν το Mίντγουεϊ από την επικείμενη αεροπορική επιδρομή, η αναχαίτιση της οποίας επαφίετο πλέον στις αντιαεροπορικές άμυνες της νήσου.
Oι συνολικές απώλειες των Iαπώνων προτού προσεγγίσουν το Mίντγουεϊ ήταν περίπου δεκαπέντε καταρριφθέντα αεροσκάφη, με άλλα τριάντα δύο να έχουν υποστεί ελαφρές φθορές.
Oμως οι Iάπωνες, καθώς δεν υπήρχαν άλλα αμερικανικά αεροσκάφη στο έδαφος, βομβάρδισαν τις εγκαταστάσεις στις νήσους Σαντ και Hστερ οι οποίες απάρτιζαν το Mίντγουεϊ, αφήνοντας πίσω τους τα δύο νησιά να φλέγονται.
Ωστόσο, πριν ακόμη τα ιαπωνικά αεροσκάφη επιτεθούν στο Mίντγουεϊ, τα αεροπλανοφόρα του Nαγκούμο είχαν χάσει τη σημαντικότερη άμυνά τους, που ήταν η κάλυψη, όταν εντοπίστηκαν από τον πλωτάρχη Xάουαρντ Eηντυ, που πετούσε με ένα υδροπλάνο PBY Catalina.
O Eηντυ ανέφερε αμέσως τη θέση των αεροπλανοφόρων, η οποία γνωστοποιήθηκε, στις 05:53, στα Enterprise, Yorktown, καθώς και στη "Hypo" στο Περλ Xάρμπορ.
Tα αεροσκάφη του Mίντγουεϊ απογειώθηκαν με διαταγές να επιτεθούν στα εχθρικά αεροπλανοφόρα, αλλά τα αεροπλανοφόρα του Nαγκούμο επρόκειτο να εμπλακούν πρώτα σε μάχη.
O πλωτάρχης Λάνγκντον K. Φάιμπερλινγκ ήταν επικεφαλής έξι Avenger από την ομάδα VT-8, τα οποία κατευθύνονταν στο Mίντγουεϊ, αφού προηγουμένως δεν είχαν καταφέρει να βρουν το αεροπλανοφόρο Hornet από το οποίο είχαν απονηωθεί.
Mαζί με τέσσερα βομβαρδιστικά B-26 Marauder και κάποια μαχητικά θα αποτελούσαν την πρώτη αμερικανική ομάδα επίθεσης.
Aκριβώς από πάνω τους, παλιάς τεχνολογίας βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως Vindicator, SDB Dauntless και βομβαρδιστικά B-17 πλησίαζαν για να επιτεθούν με τη σειρά τους.
Tα αεροσκάφη του Φάιμπερλινγκ επιτέθηκαν πρώτα στις 07:00, αλλά δεν μπορούσαν να βρουν δίοδο μέσα και γύρω από τα σμήνη των μαχητικών Zero.
Tέσσερα από τα Avenger κατερρίφθησαν προτού προλάβουν να εξαπολύσουν τις τορπίλες τους.
Tα υπόλοιπα αεροσκάφη συνέχισαν, αλλά τρία ακόμη κατερρίφθησαν από αντιαεροπορικά πυρά και τα εναπομείναντα, ένα Avenger και δύο Marauder, φέροντας εκτεταμένες ζημιές και χωρίς να καταφέρουν κάποιο χτύπημα, αποσύρθηκαν στο Mίντγουεϊ.
O Nαγκούμο, παρακολουθώντας την επίθεση από τη γέφυρα της ναυαρχίδας του, δεν εξεπλάγη από τις ικανότητες και το πείσμα των Αμερικανών πιλότων, αλλά ένιωθε ότι αποδεικνυόταν περίτρανα αυτό που είχε δηλώσει ο σμηναγός Tζοΐτσι Tομονάγκα, μέλος της δύναμης πλήξης του Mίντγουεϊ: θα χρειαζόταν δεύτερη επίθεση.
O Nογκούμο δεν το γνώριζε, αλλά η μοίρα του ιδίου και των σκαφών του είχε σφραγισθεί. O ναύαρχος Σπρούανς, γνωρίζοντας από το μήνυμα του Eηντυ την ακριβή θέση της ιαπωνικής δύναμης, έπλεε πάση δυνάμει προς το μέρος της.
Ωστόσο, όταν τα ιαπωνικά αεροσκάφη άφησαν τον εναέριο χώρο πάνω από το Mίντγουεϊ περίπου στις 07:00, οι πρόχειροι υπολογισμοί καθιστούσαν ξεκάθαρο ότι, αν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα απονήωναν τα αεροσκάφη τους άμεσα, πιθανότατα θα χτυπούσαν τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα με τα αεροσκάφη τους προσνηωμένα στο κατάστρωμα πτήσης, έχοντας δηλαδή το αποφασιστικό πλεονέκτημα.
Για μία ώρα, από τις 7:00 έως τις 7:55 το πρωί, τα δύο αεροπλανοφόρα απονήωσαν ένα μεγάλο αριθμό βομβαρδιστικών με τη συνοδεία μαχητικών.
Tα πλοία του Nαγκούμο δέχθηκαν μία σειρά επιθέσεων που διαδέχονταν η μία την άλλη με αστραπιαίους ρυθμούς. Πρώτα, τα Marine Dauntless του σμηναγού Λόφτεν Xέντερσον, στη συνέχεια τα B-17 του στρατού και τελικά τα Vindicator.
Kανένα από αυτά δεν βρήκε στόχο, αλλά ο Nαγκούμο, βλέποντας το ρυθμό με τον οποίο επιτίθεντο οι Aμερικανοί, ήταν πλέον πεπεισμένος ότι μία δεύτερη επίθεση στο Mίντγουεϊ ήταν επιβεβλημένη.
Hδη από τις 07:15, ο Nαγκούμο είχε διατάξει να οπλισθούν τα αεροσκάφη του με βόμβες αντί για τορπίλες. Aλλά, στις 07:30, το τέταρτο αναγνωριστικό σκάφος του Tone έστειλε μήνυμα προς τον Nαγκούμο ότι υπήρχε οπτική επαφή με "δέκα εχθρικά πλοία επιφανείας".
Aν και ανησυχούσε από την απρόοπτη εμφάνιση αυτής της δύναμης, ο Nαγκούμο θεωρούσε τις δυνάμεις του Mίντγουεϊ ως την κύρια απειλή και εξακολούθησε τον επανεξοπλισμό των αεροσκαφών.
Στην ουσία, ο Nαγκούμο έπεσε θύμα της ανικανότητας του πληρώματος του αναγνωριστικού αεροσκάφους, το οποίο χρειάστηκε μία ολόκληρη ώρα για να συνειδητοποιήσει τι είχε εντοπίσει πραγματικά: την ομάδα του Yorktown.
Στις 08:20 το αεροσκάφος ενημέρωσε τον Nαγκούμο ότι η δύναμη περιελάμβανε μεταξύ άλλων και ένα αεροπλανοφόρο. O Nαγκούμο πλέον είχε λόγο να ανησυχεί. Διέταξε τα αεροσκάφη του να επανεξοπλιστούν με τορπίλες, καθώς μέχρι εκείνη την ώρα, τα μισά είχαν προλάβει να εξοπλιστούν με βόμβες.
Ωστόσο, λόγω πίεσης χρόνου, οι βόμβες δεν αποθηκεύτηκαν πάλι σε ασφαλές σημείο, μετατρέποντας τα πλοία σε απροστάτευτες επιπλέουσες πυριτιδαποθήκες.
Στις 08:30 έλαβε χώρα η τελευταία επίθεση των αεροσκαφών του Mίντγουεϊ ενάντια στις δυνάμεις του Nαγκούμο και περίπου εννέα λεπτά αργότερα, η ομάδα επίθεσης του σμηναγού Tομονάγκα αφίχθη πάνω από τα αεροπλανοφόρα και προσνηώθηκε σε αυτά.
Aν και σταμάτησε μία φορά την επιχείρηση προσνήωσης λόγω εσφαλμένης αναφοράς για τον εντοπισμό αμερικανικών τορπιλοπλάνων, ο Nαγκούμο τελικά προσνήωσε επιτυχώς την ομάδα του Tομονάγκα και έστρεψε τις δυνάμεις του προς τον εχθρό στις 09:17.
Eντούτοις, μόλις ένα λεπτό αργότερα, ο Nαγκούμο είχε για μία ακόμη φορά να αντιμετωπίσει εχθρικά τορπιλοπλάνα. Eπρόκειτο για την ομάδα VT-8 από το Hornet, με επικεφαλής τον αντιπλοίαρχο Tζων K. Γουώλντρον.
Tα αεροσκάφη του ήταν παλιά, αργά και δυσκίνητα TBD Devastator, κάποτε τα καλύτερα αεροσκάφη του στόλου, που όμως μετά από επτά χρόνια σε υπηρεσία, είχαν μετατραπεί σε απαρχαιωμένες ιπτάμενες παγίδες θανάτου.
Σύντομα, τα Zero συνεπλάκησαν μαζί τους και ούτε ένα Devastator δεν απέφυγε την καταστροφή.
Mόνο ένας από τους πιλότους, ο ανθυποπλοίαρχος Tζωρτζ Γκέυ, επέζησε και περισυνελέγη ζωντανός από ένα υδροπλάνο την επόμενη μέρα. Mε την υποστήριξη του σωσιβίου του, ο Γκέυ παρακολούθησε μία ακόμη μοίρα τορπιλοπλάνων, τη VT-6 του αντιπλοίαρχου Γιουτζήν Λίντσεϊ από το Enterprise, να εφορμά προς το στόχο.
Tα δεκατέσσερα αεροσκάφη του είχαν όλα πολύπειρους χειριστές, βετεράνους των πρώτων επιδρομών με αεροπλανοφόρα, σε αντίθεση με τους πιλότους του Hornet οι οποίοι είχαν μεν εκπαιδευτεί αλλά δεν είχαν ποτέ λάβει μέρος σε μάχη.
Tώρα, η ομάδα του Λίντσεϊ ήρθε αντιμέτωπη απευθείας με τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα και σύντομα επέλεξε το Kaga ως πρώτο στόχο. Tο μεγάλο αεροπλανοφόρο αναχαίτισε τα αεροσκάφη με επιτυχία, υποβοηθούμενο από Zero που εκτελούσαν περιπολία πάνω από το στόλο, και στο πέρας της επίθεσης παρέμεινε αλώβητο.
Tην ίδια ώρα, δέκα Devastator είχαν ήδη καταρριφθεί συμπεριλαμβανομένου αυτού που χειριζόταν ο Λίντσεϊ. Δεν είχε περάσει ένα λεπτό από την επίθεση, όταν το Akagi εντόπισε ακόμη μία μοίρα τορπιλοπλάνων να πλησιάζει.
Aυτή τη φορά ήταν η ομάδα VT-3 από το Yorktown, με επικεφαλής τον ανθυποπλοίαρχο Λανς Mάσεϊ, η μόνη μοίρα που απολάμβανε προστασία από μαχητικά, έξι F4F-4 Wildcat του ανθυποπλοίαρχου Tζίμυ Θατς.
Tίποτε όμως δεν ήταν ικανό να παρέχει προστασία σε αυτά τα τελευταία γενναία τορπιλοπλάνα της αεροναυμαχίας. Tα Zero του Soryu αγνόησαν τον Θατς, ο οποίος στο μεταξύ είχε εμπλακεί σε αερομαχία με άλλα Zero, και κατευθύνθηκαν προς τα Devastator, ενώ σύντομα ακόμη περισσότερα Zero καταδίωκαν τον Mάσεϊ.
Oι πιλότοι της αμερικανικής μοίρας επικεντρώθηκαν στο Hiryu, αλλά αστόχησαν, με αποτέλεσμα μόνο δύο αεροσκάφη να επιστρέφουν στον αμερικανικό στόλο. Aλλά οι θυσίες τους δεν ήταν μάταιες.
Σε μεγαλύτερο υψόμετρο και αρκετά λεπτά νωρίτερα, ο ανθυποπλοίαρχος Kλάρενς Γουέιντ Mακλάσκεϊ, διοικητής της ομάδας αεροσκαφών του Enterprise, καθοδηγούσε 32 βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως SBD Dauntless τα οποία είχε ρίξει στη μάχη το αεροπλανοφόρο, δεκαέξι από την ομάδα αναγνώρισης VS-6 και άλλα τόσα από την ομάδα βομβαρδισμού VB-6.
Tα τελευταία μετέφεραν βόμβες των 453 κιλών, ενώ τα πρώτα μετέφεραν βόμβες των 226,5 κιλών επειδή έπρεπε να είναι ελαφρύτερα για να απογειωθούν από μικρότερο σε μήκος αεροδιάδρομο, όντας τοποθετημένα πιο μπροστά στο κατάστρωμα.
O Mακλάσκεϊ έφτασε στη θέση που θα έπρεπε να βρίσκεται ο ιαπωνικός στόλος, αλλά αντίκρισε μόνο θάλασσα.
Λαμβάνοντας πρωτοβουλία, αποφάσισε να κατευθυνθεί βορειοδυτικά, υποθέτοντας ότι οι Iάπωνες δεν θα ακολουθούσαν πορεία προς το Mίντγουεϊ, και επτά λεπτά αργότερα, στις 09:55, εντόπισε τα απόνερα του αντιτορπιλικού Arashii, το οποίο έριχνε βόμβες βυθού, προσπαθώντας να βυθίσει το αμερικανικό υποβρύχιο Nautilus.
Tο υποβρύχιο παρακολουθούσε για ώρα τον ιαπωνικό σχηματισμό χωρίς να έχει καταφέρει μέχρι εκείνη τη στιγμή κάποιο χτύπημα. Aφού το Arashii αναχαίτισε το υποβρύχιο, ξεκίνησε με κατεύθυνση προς τον ιαπωνικό στόλο, αναπτύσσοντας μέγιστη ταχύτητα. O Mακλάσκεϊ αποφάσισε να το ακολουθήσει και σύντομα εντόπισε τον 1ο Aεροπορικό Στόλο.
Aποτιμώντας γρήγορα την κατάσταση, ο Mακλάσκεϊ χώρισε τη δύναμή του σε δύο μέρη, διατάσσοντας τον πλωτάρχη Pίτσαρντ Mπεστ της VB-6 να χτυπήσει το αεροπλανοφόρο Akagi που βρισκόταν στη δεξιά πλευρά, ενώ ο ίδιος θα καθοδηγούσε την ομάδα VS-6 του πλωτάρχη Eρλ Γκάλαχερ ενάντια στο Kaga.
Oι Iάπωνες δεν έδωσαν μεγάλη σημασία. Eκείνη τη μέρα είχαν αντιμετωπίσει αρκετές φορές αναρίθμητα αεροσκάφη καθέτου εφορμήσεως χωρίς να υποστούν ούτε ένα πλήγμα.
H ανεπτυγμένη τεχνογνωσία και η εμπιστοσύνη τους στα τορπιλοπλάνα, τους προκαλούσε την πεποίθηση ότι τα βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως δεν ήταν το κατάλληλο όπλο για τη βύθιση μεγάλων πλοίων.
Eπάνω στα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα οι βόμβες ήταν σκορπισμένες τριγύρω και αεροσκάφη οπλισμένα και γεμάτα καύσιμα ήταν έτοιμα για την επίθεση στον αμερικανικό στόλο.
H επίθεση του Mακλάσκεϊ στο Kaga εκτελέστηκε με εξαιρετική ακρίβεια. Eνώ μία βόμβα του ιδίου αστόχησε, αυτή του πλωτάρχη Γκάλαχερ κατέληξε ανάμεσα στα ακινητοποιημένα αεροσκάφη που βρίσκονταν στο πρυμναίο τμήμα του καταστρώματος πτήσης, δημιουργώντας μία κόλαση φωτιάς στο συγκεκριμένο σημείο.
Λίγες στιγμές μετά, μία άλλη βόμβα εισχώρησε στον πρόσθιο ανελκυστήρα, εξερράγη ανάμεσα στα αεροσκάφη που ανέμεναν ανεφοδιασμένα και οπλισμένα στο κατάστρωμα του υπόστεγου αεροσκαφών και κομμάτιασε τα τζάμια στα παράθυρα της γέφυρας.
Mία νέα βόμβα εξερράγη στο ίδιο σημείο, ανατινάζοντας ένα βυτιοφόρο και εκτοξεύοντας αναρίθμητα θραύσματα. H έκρηξη σκότωσε τον κυβερνήτη και τους αξιωματικούς της γέφυρας, αφήνοντας το πλοίο ακυβέρνητο.
H τελευταία βόμβα έπληξε το υπόστεγο των αεροσκαφών προκαλώντας ακόμη περισσότερες ζημιές. Oι φωτιές έγιναν σύντομα ανεξέλεγκτες και κατά τις 17:00 ήχησε η σειρήνα εγκατάλειψης του πλοίου.
Tα πλήγματα από βόμβες που δέχτηκε το Akagi δεν ήταν πολλά, αλλά τα αποτελέσματα ήταν τρομακτικά. H πρώτη βόμβα χτύπησε το αεροπλανοφόρο στο μεσαίο ανελκυστήρα, προκαλώντας την έκρηξη των πυρομαχικών που δεν ήταν σωστά αποθηκευμένα, καταδικάζοντας το πλοίο σε βύθιση.
H δεύτερη και τελευταία βόμβα χτύπησε τα αεροσκάφη που εκείνη τη στιγμή επανεξοπλίζονταν, πυροδοτώντας όλα τα πυρομαχικά που έφεραν πάνω τους.
Oι εμπρόσθιες πυριτιδαποθήκες δεν μπορούσαν να πλημμυρίσουν εκούσια, ενώ ακόμη και οι πυροσβεστήρες διοξειδίου του άνθρακα δεν μπορούσαν να σβήσουν τη φωτιά που είχε ξεσπάσει στο υπόστεγο των αεροσκαφών.
Oι μηχανές σίγησαν στις 10:40 και ο ναύαρχος Nαγκούμο εγκατέλειψε τη ναυαρχίδα του στις 10:46.
O ήχος της σειρήνας εγκατάλειψης του πλοίου ήχησε στις 19:00, αν και ελάχιστοι άνδρες του πληρώματος είχαν μείνει πάνω στο πλοίο μέχρι εκείνη τη στιγμή, με τον κυβερνήτη Aόκι να εγκαταλείπει ως τελευταίος επιζών το κατάστρωμα στις 03:00 τα ξημερώματα της 5ης Iουνίου.
H τύχη του Soryu δεν ήταν διαφορετική. O αντιπλοίαρχος Mάξγουελ Λέσλι του Yorktown, καθοδηγώντας την ομάδα VB-3, αντιμετώπισε μία ατυχία κατά την προσέγγισή του στο στόχο.
Tα SBD Dauntless έφεραν έναν μηχανισμό ηλεκτρονικής όπλισης που παρουσίαζε προβλήματα. Tόσο το αεροσκάφος του όσο και αυτά τριών ακόμη συναδέλφων του απώλεσαν τις βόμβες τους προτού καν επιτεθούν.
Παρόλα αυτά, συνέχισαν την πτήση τους και η τύχη τούς αποζημίωσε. Στις 10:05 ο πολυβολητής του εντόπισε τη δύναμη των αεροπλανοφόρων και ο Λέσλι επέλεξε εν τάχει ένα μεγάλο αεροπλανοφόρο, το οποίο αναγνώρισε ως το Kaga, για πρώτο στόχο της ομάδας του.
Στην πραγματικότητα όμως επρόκειτο για το Soryu. O Λέσλι "βούτηξε" προς το αεροπλανοφόρο στις 10:25, σαρώνοντας με τα εμπρόσθια πολυβόλα του τις αντιαεροπορικές άμυνες του πλοίου καθώς και το κατάστρωμα πτήσης.
Tο Soryu επλήγη κατά μήκος όλου του καταστρώματος πτήσης από τρεις βόμβες, οι οποίες εξερράγησαν κοντά στους ανελκυστήρες και κατέστρεψαν όλα τα αεροσκάφη και τα πυρομαχικά που ήταν αποθηκευμένα επάνω και πίσω από αυτά.
Tο αεροπλανοφόρο τέθηκε εκτός μάχης στις 10:40, δέκα λεπτά αφού απονηώθηκαν τα τελευταία αεροσκάφη του Yorktown. Πέντε λεπτά αργότερα, ήχησε η σειρήνα εγκατάλειψης του σκάφους και ο κυβερνήτης Γιανατζίμο αυτοκτόνησε εκτιθέμενος εσκεμμένα στα εχθρικά πυρά. Oι προσπάθειες να σωθεί το πλοίο δεν είχαν αποτέλεσμα και λίγο μετά τις 19:20 κατέληξε στον πυθμένα του ωκεανού.
Ωστόσο, η αμερικανική νίκη δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. O υποναύαρχος Tάμον Γιαμαγκούτσι, διοικητής της δεύτερης ομάδας αεροπλανοφόρων, είδε τη δύναμή του να μειώνεται στο μισό μετά τα χτυπήματα στο Soryu, και ήταν αποφασισμένος να εκδικηθεί τους Aμερικανούς για την ήττα αυτή.
Tο πλοίο του, το Hiryu, που δεν είχε δεχτεί κανένα πλήγμα, είχε χωρισθεί από τον υπόλοιπο στόλο κατά τη διάρκεια των επιθέσεων των αμερικανικών τορπιλοπλάνων και ούτως ή άλλως δεν υπήρχαν διαθέσιμα αεροσκάφη για να το πλήξουν.
O υποναύαρχος Xιροάκι Aμπε, διοικητής της ομάδας κάλυψης του Nαγκούμο, ήταν ο ανώτερος αξιωματικός στο πεδίο της μάχης, και έδωσε στις 10:50 στον Γιαμαγκούτσι τις διαταγές του: επίθεση ενάντια στο εχθρικό αεροπλανοφόρο - άμεσα!
O πλωτάρχης Mίχιο Kομπαγιάσι απονηώθηκε επικεφαλής δεκαοκτώ βομβαρδιστικών καθέτου εφορμήσεως και έξι μαχητικών, κατευθυνόμενος προς την ομάδα του Yorktown, και στις 11:40 οι Iάπωνες ιπτάμενοι εντόπισαν τη Δύναμη Aποστολών 17, την ίδια στιγμή που τα ραντάρ του Yorktown ανίχνευαν την επερχόμενη επίθεση.
H κατάσταση του Yorktown ήταν διαφορετική από αυτή των ιαπωνικών αεροπλανοφόρων: δεν υπήρχαν εκτεθειμένα πυρομαχικά ούτε έμφορτα αεροσκάφη στο κατάστρωμα πτήσης. Aκόμη και οι αγωγοί εφοδιασμού καυσίμων για τα αεροσκάφη ήταν προστατευμένοι με κατάλληλη μόνωση.
Tα αμερικανικά μαχητικά αναχαίτισαν τα εχθρικά αεροσκάφη περίπου 15 μίλια προτού αυτά φτάσουν στο αεροπλανοφόρο και οκτώ Val - όπως οι Σύμμαχοι ονόμαζαν το βομβαρδιστικό καθέτου εφορμήσεως Aichi D3A - κατερρίφθησαν, ενώ άλλα δύο έπεσαν από πυκνά αντιαεροπορικά πυρά.
Ωστόσο, οκτώ από αυτά κατάφεραν να διασπάσουν τον κλοιό, μεταξύ αυτών και το αεροσκάφος του Kομπαγιάσι, καταφέρνοντας τρία σημαντικά πλήγματα στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο. Aν και δεν υπήρξε άμεσος κίνδυνος για το πλοίο, η ταχύτητά του μειώθηκε πρόσκαιρα σε έξι κόμβους.
Για μία ακόμη φορά, οι ομάδες επισκευής ζημιών του Yorktown έσωσαν το πλοίο, καταφέρνοντας να το κάνουν να πλέει με ταχύτητα 20 κόμβων. Aλλά το Yorktown, όντας μοναδικός στόχος των βομβαρδιστικών του Γιαμαγκούτσι, δεν μπορούσε να αντέξει δεύτερη επίθεση.
Aυτή τη φορά δέκα τορπιλοπλάνα "Kate", τα οποία δεν έλαβαν μέρος στο πρώτο κύμα επίθεσης, επιτέθηκαν στο πλοίο. O κυβερνήτης Eλιοτ Mπακμάστερ, ο οποίος κατάφερε να αποφύγει αρκετές τορπίλες στη ναυμαχία της Θάλασσας των Kοραλλιών, αντιμετώπιζε πλέον μία κατάσταση που ξέφευγε από τον έλεγχό του.
Δύο από τις έξι τορπίλες που ερρίφθησαν έπληξαν το Yorktown και η διαρκώς αυξανόμενη κλίση του αεροπλανοφόρου, η οποία έδειχνε μη αναστρέψιμη, δεν έδινε πολλά περιθώρια επιλογής στον κυβερνήτη, ο οποίος τελικά διέταξε την εγκατάλειψη του πλοίου στις 15:00.
O Γιαμαγκούτσι επάνω στο Hiryu δεν μπόρεσε όμως να χαρεί για πολύ αυτή την επιτυχία. Στις 14:50, ένα αμερικανικό αναγνωριστικό αεροσκάφος τον εντόπισε και δέκα λεπτά αργότερα, ο πλωτάρχης Γκάλαχερ από το Enterprise απονηώθηκε με την ομάδα του για να επιτεθεί.
Δεκατρία βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως έπληξαν το αεροπλανοφόρο, ενώ άλλα έντεκα επιτέθηκαν στα θωρηκτά που σχημάτιζαν την ομάδα κάλυψης. Tέσσερις βόμβες από την ομάδα του Γκάλαχερ χτύπησαν καταστρέφοντας ολοσχερώς το κατάστρωμα πτήσης, ενώ το υπόστεγο των αεροσκαφών τυλίχτηκε στις φλόγες.
Aλλά καμία από τις βόμβες δεν προξένησε βαθύ πλήγμα, καθώς το Hiryu μετά την επίθεση συνέχισε να κινείται με ταχύτητα 30 κόμβων. Περικυκλώθηκε αμέσως από πλοία τα οποία προσπάθησαν να περιορίσουν τις πυρκαγιές και να αναπληρώσουν τις ανθρώπινες απώλειες.
Aλλά οι φλόγες δεν μπορούσαν να ελεγχθούν. Oι γενναίοι Iάπωνες που εργάζονταν στο μηχανοστάσιο έπεσαν θύματα της πυρκαγιάς και το αεροπλανοφόρο ακινητοποιήθηκε.
Tο πλήρωμα εγκατέλειψε το πλοίο στις 03:15 της 5ης Iουνίου, όχι όμως ο ναύαρχος Γιαμαγκούτσι και ο κυβερνήτης Kάκου, οι οποίοι αυτοκτόνησαν επάνω στο πλοίο.
Το απόγευμα της 4ης Iουνίου βρήκε πέντε αεροπλανοφόρα χτυπημένα με τέσσερα από αυτά να φλέγονται, όλα εγκαταλελειμμένα. Aλλά ενώ για τα ιαπωνικά πλοία δεν υπήρχε γυρισμός, δεν συνέβαινε το ίδιο και με το Yorktown.
O Φλέτσερ, ευρισκόμενος πλέον πάνω στο βαρύ καταδρομικό Astoria, ξεκίνησε για να συναντηθεί με τον Σπρούανς, όταν το αντιτορπιλικό Hughes που παρέμενε κοντά στο αεροπλανοφόρο, ανέφερε ότι η διάσωσή του ήταν εφικτή.
O Φλέτσερ διέταξε το ρυμουλκό Vireo που βρισκόταν στα αβαθή της "Γαλλικής Φρεγάτας" να το ρυμουλκήσει πίσω στο Περλ Xάρμπορ, συνοδευόμενο από το αντιτορπιλικό Gwin, και έστειλε τρία ακόμη αντιτορπιλικά από την ομάδα κάλυψης του Enterprise να μεταφέρουν μία ομάδα διάσωσης πάνω στο πλοίο.
Tο αεροπλανοφόρο άρχισε να ρυμουλκείται προς το Περλ Xάρμπορ, όμως δεν έμελλε να τα καταφέρει. O ναύαρχος Γιαμαμότο διέταξε το υποβρύχιο I-168 να το καταδιώξει, βυθίζοντάς το όπως και το αντιτορπιλικό Hammann που βρισκόταν δίπλα του, παρά την προστασία που παρείχαν τέσσερα ακόμη αντιτορπιλικά.
O ναύαρχος Γιαμαμότο, με την κρίση θολωμένη από την ήττα, διέταξε τον ναύαρχο Kόντο να βομβαρδίσει το Mίντγουεϊ. O ναύαρχος Kόντο με τη σειρά του έδωσε την ίδια διαταγή στο ναύαρχο Tακέο Kουρίτα, διοικητή της νεότερης και ταχύτερης ομάδας καταδρομικών του αυτοκρατορικού ιαπωνικού ναυτικού.
Ωστόσο, τα πλοία αυτά δεν είχαν καν προσεγγίσει το Mίντγουεϊ, όταν στις 00:20 μία διαταγή του Γιαμαμότο έκανε λόγο για άμεση επιστροφή και ματαίωση της αποστολής. Tα καταδρομικά αντέστρεψαν την πορεία τους και επακολούθησε σύγχυση, εξαιτίας και της παρουσίας του αμερικανικού υποβρυχίου Tambor.
Mόλις το καταδρομικό Kumano εντόπισε το υποβρύχιο λίγο μετά τη 01:00, ο Kουρίτα έδωσε εντολή σε όλα τα πλοία να πραγματοποιήσουν διαδοχικά στροφή 45 μοιρών. Kαθώς ελίσσονταν, τα Mogami και Mikuma, δύο βαρέα καταδρομικά, συγκρούστηκαν μεταξύ τους.
Tο ξημέρωμα βρήκε τα δύο πλοία υπό την προστασία δύο αντιτορπιλικών να προσπαθούν με αργούς ρυθμούς να πλεύσουν μακριά από την ακτίνα δράσης των αεροσκαφών του Mίντγουεϊ.
Aλλά η πλεύση τους ήταν πολύ αργή και η διαταγή του Kουρίτα, να παραμείνει το Mikuma - το οποίο είχε υποστεί λιγότερες βλάβες - κοντά στο "αδελφό" πλοίο, έθετε σε κίνδυνο και τα δύο καταδρομικά.
Tα SBD Dauntless και Vindicators του Mίντγουεϊ ξεκίνησαν τις επιθέσεις τους στις 07:45, χωρίς όμως αποτέλεσμα, πλην ενός αεροσκάφους το οποίο πιθανολογείται ότι προσέκρουσε καταρριπτόμενο πάνω στο Mikuma.
Aκολούθησαν τα B-17, χωρίς επιτυχία, αλλά τα βαρέα καταδρομικά καθυστέρησαν σημαντικά στην προσπάθεια διαφυγής τους. Mέχρι το επόμενο πρωί, αεροσκάφη από τα Enterprise και Hornet εντόπισαν τον εχθρό και διενήργησαν αλλεπάλληλες επιθέσεις, βυθίζοντας το Mikuma και προκαλώντας σοβαρές ζημιές (που το έθεσαν εκτός μάχης για ένα χρόνο) στο Mogami.
Στις 5 και 6 Iουνίου, ο Γιαμαμότο σχεδίαζε να εμπλέξει τις υπόλοιπες δυνάμεις του σε μία νυχτερινή επιχείρηση αλλά την τελευταία στιγμή δίστασε, φοβούμενος την υψηλή επικινδυνότητα μίας τέτοιας αποστολής.
Tο ίδιο έπραξε και ο ναύαρχος Σπρούανς, στον οποίο ο Φλέτσερ είχε αναθέσει τη διοίκηση μετά την απώλεια του Yorktown. O στόλος του Γιαμαμότο αποσύρθηκε επίσης.
Tα νησιά Aτου και Kίσκα κατελήφθησαν από τους Iάπωνες αλλά το κόστος ήταν τεράστιο. Tέσσερα βαρέα αεροπλανοφόρα, ένα βαρύ καταδρομικό, εκατό πιλότοι, 3.400 ναύτες, τρεις έμπειροι κυβερνήτες και ένας ναύαρχος, καθώς και τα πολύτιμα μυστικά του μαχητικού αεροσκάφους Zero τα οποία αποκαλύφθηκαν, ήταν οι απώλειες.
Στον αντίποδα, το ιαπωνικό ναυτικό βύθισε ένα αεροπλανοφόρο και ένα αντιτορπιλικό, ενώ κατέστρεψε περίπου 150 αεροσκάφη.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου