Καθ’ όλη τη διάρκεια της εξόντωσης μέρους της επόμενης γενιάς των Παλαιστινίων, ο μόνος πολιτικός ηγέτης που καυτηρίασε ανοικτά τη σφαγή που συντελέστηκε στην πολύπαθη περιοχή της Γάζας, ήταν ο Ταγίπ Ερντογάν. Και ο Τζον Κέρι, αλλά μόνο off the record...
Η παθητική στάση του ΟΗΕ στον έναν σχεδόν μήνα των δίχως οίκτο επιχειρήσεων προκάλεσε γενική κατακραυγή. Ο Μπαν Κι-μουν περιοριζόταν σε ήπιες δηλώσεις κάθε φορά που αναγκαζόταν να σχολιάσει τις πρακτικές του Νετανιάχου και μόνο όταν χτυπήθηκε σχολείο του ΟΗΕ για τρίτη φορά μέσα σε λίγα 24ωρα και χάθηκαν δεκάδες ψυχούλες, «ξέσπασε» και έκανε λόγο για «απαράδεκτη ενέργεια, ειδικά από τη στιγμή που είχαμε ενημερώσει όχι μία, αλλά 17 φορές τον ισραηλινό στρατο για την ακριβή τοποθεσία του σχολείου». Για να λάβει πιο δραστικά μέτρα, θα έπρεπε το Ισραήλ να φτάσει να κατεδαφίσει τα γραφεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη...
Για την Κριμαία... χαμός
Ανάλογα ήπια στάση, όμως, είχαν και οι πολιτικοί ηγέτες των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αυτοί που λίγους μήνες νωρίτερα σήκωσαν τον κόσμο ανάποδα και προχωρούσαν σε διασκέψεις επί διασκέψεων στο άκουσμα και μόνο ότι η Κριμαία προχωρά σε δημοψήφισμα για να αποσαφηνιστεί αν η πλειοψηφία των κατοίκων της επιθυμεί ή όχι την προσάρτηση στη Ρωσία. Η Μέρκελ; Απλές εκκλήσεις για εκεχειρία. Ο Κάμερον; Το ίδιο. Ο Ρέντσι σχεδόν δεν ασχολήθηκε. Και φτάνουμε στους Έλληνες πολιτικούς. Μια χώρα που παραδοσιακά έτρεφε φιλοπαλαιστινιακά αισθήματα, δεν έβγαλε τσιμουδιά. Την ίδια ώρα που ο κόσμος, είτε μέσω της παρουσίας του στους δρόμους στις πορείες αλληλεγγύης που διοργανώθηκαν, είτε μέσω αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξέφραζε την αποστροφή του και μιλούσε ανοικτά για γενοκτονία. Οι κάποτε πρωτοπόροι Έλληνες έμειναν απαθείς ακολουθώντας τις επιταγές της διεθνούς διπλωματίας. Κι ας γνώριζαν ότι πολύ κοντά τους χάνονταν χωρίς κανέναν απολύτως λόγο - διότι ουδεμία σχέση είχαν με τις σήραγγες ή τα όπλα της Χαμάς - εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές.
Ερντογάν ο μόνος
Η αντίδρασή του ενδεχομένως δεν ήταν ανιδιοτελής και σχετιζόταν με τα συμφέροντα της χώρας του. Τα φιλοπαλαιστινιακά αισθήματα της Τουρκίας, δε, είναι γνωστά. Αλλά και πάλι. Μέσα στη δική του παράνοια, ο κατά τα άλλα συντηρητικός και αντιπαθής στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, Ταγίπ Ερντογάν, ήταν ο μόνος που ύψωσε ανάστημα. Ο μόνος που οι δηλώσεις του περί «χιτλερικών πρακτικών» ενόχλησαν τους Ισραηλινούς. Δεν θα μάθουμε ποτέ πόση δόση ειλικρίνειας είχαν τα λόγια του. Αυτό που όμως σίγουρα γνωρίζουν όλοι είναι ότι μπροστά στους υπόλοιπους ηγέτες, αποδείχθηκε μακράν πιο... ηγέτης. Κι αυτό σίγουρα δεν τιμά τους «υπόλοιπους», πόσω μάλλον τους ημέτερους.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου