Η ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ

Τα πρώτα δύο χρόνια της μεγάλης κρίσης παρακολουθήσαμε την ουσιαστική αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο...
από το θρίαμβο του 43,92% στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 "κατόρθωσε" να καταποντιστεί στο 12,3% στις εκλογές του Ιουνίου του 2012. Εν τούτοις, η πολιτική της υπήρξε απαράλλαχτη με εκείνην του... ΠΑΣΟΚ. 

Πλήρης υποταγή στις επιταγές της τρόικας και εφαρμογή (με μεγαλύτερη συνέπεια είναι αλήθεια) των καταστροφικών, για τη χώρα και τους πολίτες, μέτρων που απαιτούσε η τελευταία. Ταυτοχρόνως, ως επικοινωνιακή  πολιτική, προβάλλει μια πλήρη διαστροφή της πραγματικότητας σε σχέση με εκείνην που ζει ο έλληνας πολίτης. Και όσο χειρότερη γίνεται η πραγματικότητα, τόσο πιο εξωφρενική γίνεται η διαστρέβλωσή της από τη ΝΔ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον πρόσφατο ανασχηματισμό επιστρατεύτηκαν ως νέοι υπουργοί, πολιτικοί που έχουν διακριθεί, όχι βέβαια για τις ικανότητές τους να διοικήσουν υπουργεία (κάθε άλλο), αλλά για την αξεπέραστη ικανότητά τους να εξοργίζουν τον πολίτη με τον εξωφρενικό τρόπο που διαστρέφουν την αλήθεια. 

Τέτοιοι υπουργοί, όπως η Βούλτεψη, ο Ντινόπουλος και ο Γιακουμάτος, σε συνδυασμό με άλλους παλαιότερους (Γεωργιάδης, Βορίδης), που αποτελούν σήμερα την αιχμή του δόρατος της επικοινωνιακής πολιτικής της ΝΔ, χρησιμοποιούν κάποια ιδιαίτερα επικοινωνιακά τους χαρακτηριστικά που είναι ό,τι χειρότερο για μια παρακμάζουσα πολιτική παράταξη: Την πρόκληση, το λαϊκισμό και την αλαζονεία. Και θα ήταν εύλογη η απορία: Δεν αντιλαμβάνεται ο Σαμαράς, ότι μια τέτοια τακτική τον οδηγεί ταχύτερα στην πολιτική εξαφάνιση; Δεν θα ήταν πιο συμπαθής στους πολίτες μια επικοινωνιακή πολιτική πιο συγκρατημένη και πιο κοντά στην πραγματικότητα, που αναμφίβολα θα του προσέφερε κάποια μεγαλύτερα περιθώρια χρόνου να ανακάμψει ή έστω να καθυστερήσει την κατάρρευση; 

Είναι δυνατόν να μην τον συμβούλεψε κανένας ότι η απαγόρευση της μετάδοσης της ομιλίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ, θα ήταν ένα καταστροφικό αυτογκόλ, που θα αποτελούσε ταυτοχρόνως την καλύτερη διαφήμιση της ίδιας της ομιλίας;  

Οι αιτίες της πολιτικής απαξίωσης της ΝΔ, δεν οφείλονται βεβαίως στην επικοινωνιακή της πολιτική, αλλά στην ίδια την ουσία της πολιτικής που χάραξε από την περίοδο της υποστήριξης της κυβέρνησης Παπαδήμου και της δήλωσης υποταγής Σαμαρά στην πολιτική των μνημονίων και της καταστροφής της χώρας, με την υπογραφή που έβαλε κατ' απαίτηση της Μέρκελ.

Εν τούτοις, η αλαζονική επικοινωνιακή πολιτική και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας που επιταχύνουν με ραγδαίους ρυθμούς την αποσύνθεση, αποτελούν εγγενές χαρακτηριστικό κάθε παρακμάζουσας εξουσίας, όπως διδάσκει η Ιστορία. Η μεγάλη πλειονότητα των ηγετών στην περίοδο της παρακμής της παράταξης που ηγούνται, αποκτούν ένα σύνδρομο υποτιθέμενης αυτοσυντήρησης όπως πιστεύουν, στην πραγματικότητα όμως αυτοκαταστροφικό, που τους ωθεί στον στρουθοκαμηλισμό, να αποφεύγουν δηλαδή να αντιληφθούν την αλήθεια που διαπιστώνει κάθε πολίτης και να περιχαρακώνονται σε ένα στεγανό χώρο με μια ομάδα από αυλοκόλακες, αυταπατώμενοι ή και έχοντας πείσει εαυτούς, ότι έτσι ξορκίζουν το κακό (για τους ίδιους) που έρχεται.

Αντίθετα από την εξέλιξη της Ιστορίας που διδάσκει ότι τα πάντα αλλάζουν, εκείνοι βασίζονται στη δύναμη της αδράνειας, της δύναμης εκείνης που αντιστέκεται σε κάθε μεταβολή. Ξεχνούν όμως, πως η δύναμη αυτή έχει κάποια όρια αντίστασης, που στην περίπτωσή τους έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.

Η στάση τους αυτή δημιουργεί τραγελαφικές καταστάσεις που πάντοτε καταλήγουν με τον ίδιο εξευτελιστικό τρόπο, όταν και ο τελευταίος οπαδός τους διαπιστώνει έκπληκτος πως "ο βασιλιάς είναι γυμνός".

Τέτοιες τραγελαφικές καταστάσεις θα ζήσουν οι έλληνες πολίτες αρκετές ακόμα, μέχρι την απομάκρυνση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία. Βασικοί πρωταγωνιστές θα είναι οι ίδιοι  υπουργοί που προαναφέραμε ή εκείνοι που ενδεχομένως θα τους αντικαταστήσουν, αν προλάβουν, στα ίδια πάντως χνάρια.

Εδώ θα είμαστε να χαιρόμαστε τουλάχιστον την κωμική πλευρά του πράγματος.

Η Νέα Δημοκρατία (ΝΔ), που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας μετά τις εκλογές του Ιουνίου με μια δύσκολη επικράτηση επί της ανερχόμενης δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, με ποσοστό για πρώτη φορά στην ιστορία της κατώτερο του 30%, θα περίμενε κανείς να έχει διδαχτεί κάτι από την εμπειρία της κατάρρευσης του αναγκαστικού πλέον εταίρου της στην κυβέρνηση, του ΠΑΣΟΚ. 

 

thepressproject