Οι ερευνητές εξέτασαν τα εγκεφαλογραφήματα από νεαρούς ενήλικες
που είχαν παλιότερα στη ζωή τους κατάθλιψη και διαπίστωσαν ότι υπάρχει
ιδιαίτερα αυξημένη δραστηριότητα/επικοινωνία μεταξύ των δικτύων εκείνων
στον εγκέφαλο που ελέγχουν τις συναισθηματικές και τις γνωστικές
λειτουργίες.
Αυτή η υπερδραστηριότητα καταγράφηκε κυρίως στην περιοχή όπου εξελίσσονται κατά κόρον οι επίμονες σκέψεις που αγγίζουν τα όρια της εμμονής.
Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μαγνητικές τομογραφίες για να εξετάσουν την εγκεφαλική λειτουργία 53 συμμετεχόντων, οι οποίοι ήταν ηλικίας από 18 έως και 23 ετών, κατά τη στιγμή που ήταν σε κατάσταση χαλάρωσης.
Μεταξύ των συμμετεχόντων, 30 είχαν εκδηλώσει παλαιότερα συμπτώματα κατάθλιψης και δεν λάμβαναν επί του παρόντος καμία φαρμακευτική αγωγή, ενώ 23 συμμετέχοντες ήταν απολύτως υγιείς και αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου.
Σκοπός των ερευνητών ήταν να διαπιστώσουν το κατά πόσον εκείνα τα άτομα που είχαν παλιότερα κατάθλιψη, είχαν διαφορετική εγκεφαλική λειτουργία από τα υγιή άτομα.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι πράγματι υπήρχαν σημαντικές διαφορές, καθώς συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου (συναισθηματική και γνωστική) των ατόμων της πρώτης ομάδας παρουσίαζαν υπερδραστηριότητα και υπερβολική επαφή/"συνομιλία" μεταξύ τους.
Αυτή η υπερδραστηριότητα είναι αποτέλεσμα της τάσης των ατόμων που έχουν περάσει κατάθλιψη να υπεραναλύουν συμπεριφορές και γεγονότα σε μεγάλο βαθμό.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης τα επίπεδα γνωστικού ελέγχου των συμμετεχόντων (τη δυνατότητα να συμμετάσχουν και να απεμπλακούν από επίμονες σκέψεις ή συμπεριφορές) και διαπίστωσαν ότι "όσο ο επίμονος στοχασμός αυξανόταν σε ένταση, τόσο μειωνόταν ο γνωστικός έλεγχος του ατόμου".
Οι επιστήμονες σχεδιάζουν να συνεχίσουν να παρακολουθούν αυτούς τους ενήλικες για να διαπιστώσουν εάν η υπερδραστηριότητα στον εγκέφαλο ορισμένων εξ' αυτών μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο τρόπο πρόβλεψης για την εκδήλωση ή την εκ νέου υποτροπή της κατάθλιψης.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PLOS One.
Αυτή η υπερδραστηριότητα καταγράφηκε κυρίως στην περιοχή όπου εξελίσσονται κατά κόρον οι επίμονες σκέψεις που αγγίζουν τα όρια της εμμονής.
Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μαγνητικές τομογραφίες για να εξετάσουν την εγκεφαλική λειτουργία 53 συμμετεχόντων, οι οποίοι ήταν ηλικίας από 18 έως και 23 ετών, κατά τη στιγμή που ήταν σε κατάσταση χαλάρωσης.
Μεταξύ των συμμετεχόντων, 30 είχαν εκδηλώσει παλαιότερα συμπτώματα κατάθλιψης και δεν λάμβαναν επί του παρόντος καμία φαρμακευτική αγωγή, ενώ 23 συμμετέχοντες ήταν απολύτως υγιείς και αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου.
Σκοπός των ερευνητών ήταν να διαπιστώσουν το κατά πόσον εκείνα τα άτομα που είχαν παλιότερα κατάθλιψη, είχαν διαφορετική εγκεφαλική λειτουργία από τα υγιή άτομα.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι πράγματι υπήρχαν σημαντικές διαφορές, καθώς συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου (συναισθηματική και γνωστική) των ατόμων της πρώτης ομάδας παρουσίαζαν υπερδραστηριότητα και υπερβολική επαφή/"συνομιλία" μεταξύ τους.
Αυτή η υπερδραστηριότητα είναι αποτέλεσμα της τάσης των ατόμων που έχουν περάσει κατάθλιψη να υπεραναλύουν συμπεριφορές και γεγονότα σε μεγάλο βαθμό.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης τα επίπεδα γνωστικού ελέγχου των συμμετεχόντων (τη δυνατότητα να συμμετάσχουν και να απεμπλακούν από επίμονες σκέψεις ή συμπεριφορές) και διαπίστωσαν ότι "όσο ο επίμονος στοχασμός αυξανόταν σε ένταση, τόσο μειωνόταν ο γνωστικός έλεγχος του ατόμου".
Οι επιστήμονες σχεδιάζουν να συνεχίσουν να παρακολουθούν αυτούς τους ενήλικες για να διαπιστώσουν εάν η υπερδραστηριότητα στον εγκέφαλο ορισμένων εξ' αυτών μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο τρόπο πρόβλεψης για την εκδήλωση ή την εκ νέου υποτροπή της κατάθλιψης.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PLOS One.
Πηγή: onmed.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου