ΑΙΣΧΟΣ...

Αγαπητή κυρία Κούρκουλα.
Είμαι ένας μικρός Τσοχατζόπουλος, με ατομική επιχείρηση και δύο παιδιά. Σε κάθε ευκαιρία και εγώ, όπως και πολλοί συνάνθρωποί μου, κλέβω την κρατική μηχανή, κρύβοντας έσοδα. Η...
διαφορά μου με τον Τσοχατζόπουλο τον ορίτζιναλ, είναι πως αυτά που κρύβω, τα έχω κερδίσει με την δουλειά μου και όχι με μίζες από δουλειές άλλων. Επίσης αυτά που κρύβω ΔΕΝ τα πάω στην Ελβετία, αλλά τα ξοδεύω ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ για να κάνω ό,τι είναι ανίκανο να κάνει το κράτος το οποίο ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΑΤΕ. Πάω τα παιδιά μου φροντιστήριο για τα μαθήματα που είστε ανίκανοι να κάνετε, φροντιστήριο για τις ξένες γλώσσες που είστε ανίκανοι να τους μάθετε. Φτιάχνω το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι μου γιατί ο δήμος έχει άλλες δουλειές και δεν προλαβαίνει. Αγοράζω νερό για να γεμίσω τη στέρνα μου σε κάποιο νησί που είστε ανίκανοι να κάνετε δύκτιο ύδρευσης. Αδειάζω το βόθρο μου σε περιοχές που αδυνατείτε να φτιάξετε αποχετεύσεις. Πληρώνω ιδιώτες γιατρούς και φάρμακα γιατί αν μπλέξω με το σύστημα υγείας θα μου κλείσει ραντεβού σε τρεις μήνες και μέχρι τότε θα έχω πεθάνει. Κρύβω λεφτά για να βάλω πετρέλαιο με την τιμή που ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ, αφού την αλλάζετε κάθε τρεις και λίγο. Οι αιτίες είναι αμέτρητες. Και, τέλος, προσπαθώ αν μου μείνουν έστω και πέντε ευρώ, να τα βάλω στην άκρη ΜΗΠΩΣ και έχω κάτι για να την βγάλω καθαρή στα γεράματα, αφού μου κλέβετε ΚΑΙ την μελλοντική μου σύνταξη με κάθε ευκαιρία. Η βασική μου διαφορά, λοιπόν, με τον μεγάλο Τσοχατζόπουλο είναι ότι εγώ κάνω εξ' ανάγκης ό,τι αυτός έκανε για ζεϊμπεκιές. Εγώ έχω την κρατική μηχανή αντίπαλο και εχθρό εκ γενετής, ενώ αυτός την καθοδηγούσε κατά το δοκούν. Εγώ δεν κάνω τον ινστρούχτορα, δεν μοιράζω θέσεις εργασίας σε γκόλντεν μπόιζ, δεν δίνω κάλπικες υποσχέσεις (που ξέρω εκ των προτέρων ότι είναι κάλπικες) για να εκμεταλλευτώ το μέλλον των συνανθρώπων  μου. Α, και κάτι άλλο. Μόλις θυμήθηκα και άλλη μια μικρή διαφορά με τον μεγάλο Άκη. Εμένα δεν με ξέρετε, ενώ αυτόν τον κάνατε παρέα. ΜΑΣ ΕΚΛΕΒΕ και δεν πήρατε χαμπάρι. Τον γλείφατε από το πρωί μέχρι το βράδυ, διότι ήταν ο... νούμερο δύο. Και αυτό, νομίζω, κάτι λέει για τη νοημοσύνη σας. Και τη δική σας και των συναδέλφων σας. Ελπίζω αυτό το τελευταίο, να το πάρετε προσωπικά.
Καλή δύναμη.
SKITSOBLOG