ΟΙ ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ

Photo: Nick Paleologos / SOOC

Για τα χάλια της χώρας φταίνε, κατά σειράν, οι πολιτικοί (που αποφασίζουν), οι καθηγητές («καθηγητές τρεις, εχάθη η πατρίς»), οι δημοσιογράφοι (που παραπληροφορούν) και οι δημοσκόποι (που κατευθύνουν την κοινή γνώμη).
Οι τρεις πρώτοι είναι αρχαία φρούτα, οι δημοσκόποι μεγαλουργούν τα τελευταία 20 χρόνια. Στους τελευταίους θα επικεντρωθούμε σήμερα. Πρώτα-πρώτα, πρέπει να είμαστε η μοναδική, ίσως, χώρα στον κόσμο που κάνει δημοσκοπήσεις την... επομένη των εκλογών (ένα πρόσφατο παράδειγμα εδώ). Στο εύλογο ερώτημα «ρε παιδιά, μόλις ψηφίσαμε, τι να (ξανα)πούν οι ψηφοφόροι;»), δεν υπάρχει σοβαρή απάντηση. Είναι κατανοητή, ασφαλώς, η ανάγκη των επαγγελματιών του χώρου να ζήσουν οι ίδιοι και οι εταιρείες τους, να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των τηλεοπτικών εκπομπών και να γεμίσουν οι σελίδες των εφημερίδων. Αλλά μήπως αυτό πρέπει να έχει κάποιο όριο; Είναι δυνατόν ένα μήνα μετά τις εκλογές οι ψηφοφόροι να ψηφίσουν (δημοσκοπικώς) διαφορετικά απ’ ό,τι στην κάλπη; Θα ήταν σαν να φτύνουν τα μούτρα τους. Η ανάγκη να μας… δημοσκοπούν κάθε τρεις και λίγο οδηγεί και σε κωμικά ευρήματα, όπως αυτά που βλέπουμε αυτές τις μέρες. Έτσι, από τη μια εμφανίζονται οι ψηφοφόροι να τάσσονται υπέρ της υπογραφής συμβιβαστικής συμφωνίας με τους δανειστές (στη μια δημοσκόπηση -εδώ- το ποσοστό φτάνει το 65% και στην άλλη -εδώ- το 72%!), και από την άλλη να θέλουν «κόκκινες γραμμές» και να απορρίπτουν όλα τα στοιχεία του συμβιβασμού! Και το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι: πώς θα γίνει, δημοσκοπούμενα αδέρφια, ο συμβιβασμός, αν εμείς δεν δεχόμαστε τίποτα (ούτε αύξηση του ΦΠΑ, ούτε μείωση συντάξεων, ούτε παράταση ισχύος του ΕΝΦΙΑ, ούτε αναβολή στην αύξηση του κατώτατου μισθού, ούτε, ούτε; Άρα, είτε οι δημοσκοπούμενοι παραλογίζονται είτε δεν ξέρουν τι θέλουν είτε οι ερωτήσεις, στις οποίες απαντούν, οδηγούν σκόπιμα σε απαντήσεις που βολεύουν τους πάντες: δηλαδή, να οδηγηθούμε και σε «έντιμο συμβιβασμό» και σε «κόκκινες γραμμές»! Για να ικανοποιούνται και οι πρόσκαιρες κυβερνητικές προπαγανδιστικές ανάγκες και οι ανάγκες των μέσων ενημέρωσης. Μόνο που αυτά είναι παραπλανητικά. Και (ότ)αν έλθει ο συμβιβασμός, η παραπλάνηση θα φανεί. Η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να λέει ότι και συμβιβάστηκε και κράτησε κόκκινες γραμμές. Είναι αδύνατο. Και οι δημοσκοπήσεις δεν θα μπορούν, τότε ,να εμφανίζουν τους δημοσκοπούμενους και υπέρ του συμβιβασμού και υπέρ των κόκκινων γραμμών. Η παραπλάνηση έχει ημερομηνία λήξεως. Διότι, όπως έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν, «μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για λίγο καιρό, τους λίγους για όλον τον καιρό, αλλά όχι τους πάντες για όλον τον καιρό». Γιώργος Καρελιάς http://www.protagon.gr/