Το να έρθει ένας οποιοσδήποτε ηγέτης ξένης χώρας στην Ελλάδα συνιστά γεγονός, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τον Γάλλο πρόεδρο, τον οποιοδήποτε Γάλλο πρόεδρο.
Απλά θυμίζουμε ότι ο Φρανσουά Ολάντ είναι το ίδιο πρόσωπο που ο Τσίπρας παλιότερα αποκαλούσε Ολαντρέου, ενώ τώρα του στρώνει κόκκινο χαλί και τον υποδέχεται μετά βαΐων και κλάδων.
Ωστόσο η επίσκεψη αυτή δεν αποδείχτηκε τίποτα άλλο παρά μια επικοινωνιακή φούσκα τόσο για τον Τσίπρα όσο και για τον Ολάντ. Και όχι μόνο αυτό αλλά τι κύρος προσδίδει στη χώρα η νυχτερινή έξοδος του Γάλλου προέδρου και του Έλληνα πρωθυπουργού στο Gazarte με παρέα τους Λάκη Λαζόπουλο και Αριστείδη Μπαλτά; Δηλαδή ο πολιτισμός της Ελλάδας αρχίζει και τελειώνει στο τσαντίρι;
Γιατί κατά τ’ άλλα ο Ολάντ δεν μπορούσε να δεσμευτεί ότι η Ελλάδα έχει αποφύγει το Grexit, δεν ήθελε να πει τίποτα για την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία και το ανατολίτικο παζάρι του Ερντογάν όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον Τσίπρα στο μέγαρο Μαξίμου και το μόνο που ανέφερε από το βήμα της βουλής ήταν να εξάρει την κωλοτούμπα του Τσίπρα μετά το δημοψήφισμα.
Βεβαίως την εξήρε με διπλωματικό τρόπο για να ικανοποιήσει και το φιλαράκι του τον Τσίπρα λέγοντας ότι με το συμβιβασμό της 12ης Ιουλίου η Ελλάδα απέτρεψε τα διχαστικά σχέδια όσων ήθελαν την Ελλάδα εκτός ευρώ και ουσιαστικά φωτογράφισε το Σόιμπλε.
Από εκεί και πέρα η πολυσυζητημένη θετική δήλωση που περίμενε η κυβέρνηση για το χρέος από τον Ολάντ απεδείχθη φούσκα και όνειρο θερινής νυχτός. Και πάλι καμία συγκεκριμένη δέσμευση ούτε για την αναδιάρθρωση του χρέους ούτε για τα χρονοδιαγράμματα. Το μόνο που είπε όταν και πάλι ρωτήθηκε ήταν ότι μετά την πρώτη αξιολόγηση θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση αλλά και πάλι το μήνυμά του ήταν σαφές: Πρώτα τα μέτρα και βλέπουμε.
Εν ολίγοις οι διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ και η ψευδεπίγραφη ρητορική του κατά της λιτότητας και οι δήθεν συμμαχίες του στην Ευρώπη κατά της λιτότητας είναι …μάπα το καρπούζι και μάλιστα και με τη βούλα του Ολάντ.
Πέραν από κάποιους γεωπολιτικούς λόγους (ίσως και εκεί να οφείλεται και η αμηχανία του Ολάντ να απαντήσει για το ταξίδι της Μέρκελ και τη συνάντησή της με τον Ερντογάν) η επίσκεψη Ολάντ στην Αθήνα και η συνάντησή του με τον «αριστερό Τσίπρα» εξυπηρετούσε καθαρά επικοινωνιακούς λόγους και του ίδιου του Γάλλου προέδρου που το 2017 έχει εκλογές και κινδυνεύει να πατώσει, δεχόμενος σκληρή κριτική από τα αριστερά του αλλά και έχοντας απέναντί του την Λεπέν και τον Σαρκοζί. Γι’ αυτό και κολάκευε τον Τσίπρα για το δημοψήφισμα αλλά και για την κωλοτούμπα του που μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ μπας και πάρει κανά πόντο αριστεροσύνης ενώπιον των Γάλλων ψηφοφόρων.
Αλλά και αυτό μάλλον του γύρισε μπούμερανγκ γιατί όταν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκρατές κατηγορούν τον Τσίπρα ότι συνεργάζεται με ακροδεξιούς εννοώντας τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου και με το που πατάει το πόδι του στο Σύνταγμα ο Ολάντ φωτογραφίζεται στην ανάκρουση των εθνικών ύμνων των δύο χωρών ως αλατιέρα με τους Τσίπρα και Καμμένο δίπλα του, μάλλον δεν είναι και ό,τι καλύτερο για να δρέψεις δάφνες αριστεροσύνης.
Και τέλος: πέραν του καλέσματος σε Γάλλους για επενδύσεις που είναι ένα ερωτηματικό αν μπορούν να προχωρήσουν, η παρουσία του Ολάντ στην Αθήνα και το διήμερο που πέρασε με τον Τσίπρα μάλλον δεν άξιζε ούτε τη βροχή που έφαγαν τα κόκκινα χαλιά στην Ηρώδου Αττικού και στο περιστύλιο της βουλής. 
http://www.antinews.gr