Η Εθνική Τράπεζα διεγράφη από το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης [1], παρά την πρόσφατη αύξηση κεφαλαίου. Όλες μαζί δε οι τέσσερις συστημικές ελληνικές τράπεζες, παρά τη μεγαλύτερη κλοπή [2] στην ιστορία των μετόχων τους (του δημοσίου κυρίως), κάθε άλλο παρά ασφαλείς θεωρούνται εν όψει της νομοθεσίας που ψηφίσθηκε – με βάση την οποία από τις αρχές του έτους θα διασώζονται από τους καταθέτες τους. Ενώ τώρα ψηφίζονται τα νέα μέτρα του μνημονίου, η μαζική φυγή των Ελλήνων συνεχίζεται – με τις επιχειρήσεις να εγκαταλείπουν τη χώρα, με τα μετρητά το τραπεζικό σύστημα, καθώς επίσης με τους ιδιώτες να αναζητούν τη λύση των προβλημάτων τους στο εξωτερικό. Την ίδια στιγμή, οι χειρότεροι πολιτικοί που είχε ποτέ η Ελλάδα αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, ακόμη και στην άκρη του γκρεμού – γεγονός που εκ των πραγμάτων αποτελεί μεγίστη προδοσία απέναντι στη χώρα μας. Παράλληλα, η συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών έχει παραλύσει, βιώνοντας ένα πρωτόγνωρο «σοκ και δέος» που δεν είναι σε θέση να αφομοιώσει – ενώ όλο και περισσότεροι σκέφτονται τη φυγή, αδυνατώντας να κατανοήσουν πως δεν είναι αυτός ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης ενός ληστή που εισβάλλει στο σπίτι τους (εκτός εάν δεν θεωρούν σπίτι τους την Ελλάδα). Όταν σταματήσει τώρα να λειτουργεί κάποιο μεγάλο Σούπερ Μάρκετ, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει με τις οικονομικές του υποχρεώσεις, η χώρα θα βυθιστεί στο χάος – ενώ οι δανειστές της επιμένουν να ζητούν μέτρα 2 € έναντι δανείων 1 €, κλέβοντας παράλληλα τα πενταπλάσια, όπως διαπιστώθηκε με τα Swaps [3] και με τις τράπεζες [4]. Με δεδομένο τώρα το ξεκίνημα των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών στις αρχές του επομένου έτους, τη συνέχιση της ύφεσης, καθώς επίσης την αδυναμία του δημοσίου στον τομέα των εσόδων, η επόμενη σκηνή του δράματος φαίνεται να είναι το παράλληλο νόμισμα [5]– μέσω του οποίου θα οδηγηθεί χρεοκοπημένη η χώρα στη δραχμή, επιστρέφοντας πολλές δεκαετίες πίσω. Φυσικά η κυβέρνηση θα ανατραπεί, ενδεχομένως βίαια, ενώ η Ελλάδα θα μετατραπεί σε ένα αποτυχημένο κράτος – σε μία χώρα που δεν θα μπορεί να εφαρμοσθεί τίποτα, ενώ θα επιβιώνουν μόνο αυτοί που γνωρίζουν τους κανόνες της ζούγκλας. Εάν δε σε όλα αυτά προσθέσουμε την πιθανότητα να αποκλειστούν εντός των συνόρων μας εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, λόγω του ότι τα υπόλοιπα κράτη θα κλείσουν ερμητικά τα σύνορα τους, η εικόνα θα είναι εφιαλτική – μοναδική μέχρι σήμερα στην παγκόσμια ιστορία. Εύλογα αναρωτιέται λοιπόν κανείς εάν υπάρχει ακόμη ελπίδα ή μήπως είναι πλέον «πολύ αργά για δάκρυα». Κατά την άποψη μας υπάρχει, χωρίς όμως δυστυχώς να εξαρτάται από εμάς (με εξαίρεση τη μονομερή διαγραφή χρέους) [6], αλλά από την Ευρωζώνη – η οποία, ενώ επιτρέπει σε άλλες χώρες τη χρήση μη συμβατικών μέτρων, κάνει το ακριβώς αντίθετο με την Ελλάδα. Ειδικότερα, δεν απαγορεύει σε πολλές εθνικές κεντρικές τράπεζες τη μυστική εκτύπωση νέων χρημάτων, όπως διαπιστώνεται από την εξέταση των ισολογισμών τους [7] – η οποία έφτασε από τα 214 δις € το 2006 στα 633 δις € το 2012 (γράφημα), ενώ υπολογίζεται σήμερα στα 500 δις €. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως οι κεντρικές τράπεζες διαφόρων χωρών αύξησαν μόνες τους τη ρευστότητα κατά 500 δις € – επί πλέον αυτής που παρέχει η ΕΚΤ.
Επεξήγηση γραφήματος: Αξιόγραφα και δάνεια εκτάκτου ανάγκης των εθνικών κεντρικών τραπεζών σε δις € – Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Γερμανία. Περαιτέρω, μόνο η κεντρική τράπεζα της Γαλλίας διεύρυνε τις δικές της δραστηριότητες κατά 200 δις €, η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας κατά 50 δις €, ενώ η κεντρική τράπεζα της Ιταλίας αγόρασε με δικά της τυπωμένα χρήματα ομόλογα του ιταλικού δημοσίου, αξίας 108 δις € – έχοντας επί πλέον εφοδιάσει με ρευστότητα ύψους 60 δις € την αγορά της. Παρά το ότι δε πολλοί οικονομολόγοι αντιμετωπίζουν κριτικά την κρυφή αυτή εκτύπωση χρημάτων από ορισμένες χώρες, δεν έχει σταματήσει – ενώ η Ελλάδα είχε τοποθετηθεί στο στόχαστρο, όταν αναγκάσθηκε να εφοδιάσει τις τράπεζες της με έκτακτη ρευστότητα (ELA), αφού προηγουμένως είχε την άδεια της ΕΚΤ. Υπενθυμίζουμε εδώ πως η απειλή του σταματήματος της παροχής ρευστότητας εκ μέρους της ΕΚΤ στις ελληνικές τράπεζες, μέσω της οποίας τις ανάγκασε να κλείσουν, ήταν παράνομη – αποτελώντας έναν ακόμη από τους βρώμικους εκβιασμούς της (ανάλυση). Δυστυχώς δεν μπορούμε να καταλάβουμε πού οφείλεται η συγκεκριμένη, άθλια αντιμετώπιση της πατρίδας μας – η οποία είναι εντελώς διαφορετική, σε σχέση με αυτήν των άλλων χωρών. Πώς είναι δυνατόν δηλαδή να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά σε μία νομισματική ζώνη, η οποία θέλει να θεωρείται ως η πλέον πολιτισμένη του πλανήτη. Ολοκληρώνοντας, απορούμε επί πλέον γιατί οι κυβερνήσεις μας δεν διαμαρτύρονται επίσημα, σε σχέση με όλα αυτά – επιλέγοντας συνεχώς την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων, η οποία δεν οδηγεί πουθενά. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως υποτιμούμε τα τεράστια δικά μας λάθη και τις παραλείψεις μας – αλλά το ότι δεν μας παρέχεται η παραμικρή δυνατότητα να τα διορθώσουμε. Τουλάχιστον αυτή που δόθηκε στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, οι χρεοκοπημένες τράπεζες της οποίας στηρίχθηκαν απ’ ευθείας εκ μέρους της ΕΚΤ – παρά το ότι αρνήθηκε να ελεγχθεί από την Black Rock, η οποία έλεγξε στις δικές μας, οδηγώντας τες στο ξεπούλημα τους.
Για την Αντιγραφή Μαρία Γεωργακοπούλου http://www.analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου