Στην τέχνη δεν υπάρχει λογοκρισία, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Υπάρχουν
ωστόσο κάποια όρια που όταν ξεπερνιούνται δημιουργούν σοβαρούς
προβληματισμούς.
Διότι η τέχνη δημιουργεί πρότυπα και ασφαλώς η κοινωνία χρειάζεται πρώτα με αξίες τις οποίες καθορίζει κυρίως το ήθος. Όταν ένα έργο τέχνης είναι προκλητικό απλά και μόνο για να πουλήσει τότε υπάρχει πρόβλημα μεγάλο. Ειδικά μάλιστα όταν για να γίνει αυτό το έργο πληρώνεται από την τσέπη του ελληνικού λαού.
Αφορμή για όλα αυτά η απόφαση του Εθνικού Θεάτρου να ανεβάσει ένα έργο που είναι βασισμένο στο βιβλίο του αρχιτρομοκράτη Σάββα Ξηρού. Η Ισορροπία του Nash, βασισμένη στο έργο του πολύ-ισοβίτη Ξηρού «Η μέρα εκείνη», στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες του από την πολυτάραχη ζωή του, έχει ήδη προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων.
Υπάρχουν τόσα και τόσα βιβλία να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης. Το έργο του δολοφόνου επελέγη; Πόσο τυχαίο είναι άραγε ότι ανεβαίνει ένα έργο που βασίζεται στις εμπειρίες του αρχιτρομοκράτη τώρα που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και ο Μπαλτάς υπουργός Πολιτισμού; Και μάλιστα ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο που πληρώνεται από τον οβολό του ελληνικού λαού;
Γιατί θα πρέπει ο κόσμος δηλαδή να δει επί σκηνής τη γεμάτη αίμα ζωή του Ξηρού; Θα δημιουργήσει πρότυπα και αξίες ένα τέτοιο έργο; Γίνεται για να καταδικαστεί η τρομοκρατία; Για να ζητήσει μήπως συγγνώμη κάποιος από αυτούς; Κανείς δεν το έχει κάνει, ούτε από τα ίδια τα θύματα, ούτε από τους συγγενείς τους. Πώς θα αισθανθούν άραγε τα παιδιά, οι γονείς, τα αδέρφια των θυμάτων της «17Ν» βλέποντας τον Σάββα Ξηρό να κοκορεύεται που έγινε και… θεατρικός συγγραφέας;
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει συγκεκριμένους σκοπούς. Θέλει πάση θυσία να επιβάλει τις ιδεοληψίες της, θέλει με κάθε τρόπο να «αγιοποιήσει» τρομοκράτες που έχουν σκοτώσει από 5-6 ο καθένας και έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά στη χώρα. Υπάρχει βεβαίως και ο παράγων «στενή σχέση με την τρομοκρατία». Ξέρουμε για τους Συριζαίους «συνηγόρους» των τρομοκρατών. Γνωρίζουμε για τις αγαστές σχέσεις πρώην βουλευτών ή νυν στελεχών με τον Κουφοντίνα ή με μέλη των «Πυρήνων της Φωτιάς». Ο Λάμπρου συνεχίζει το θεάρεστο έργο του στην Κουμουνδούρου παρά τις αποκαλύψεις για συναλλαγή με τους τρομοκράτες.
Σκόπιμα λοιπόν ο Μπαλτάς και η παρέα του πήραν το έργο του Ξηρού και το κάνουν θεατρική παράσταση. Έχουν τις εμμονές τους οι άνθρωποι και πρέπει να τις περάσουν στον κόσμο. Θα έχει ενδιαφέρον βέβαια να μάθουμε αν πλήρωσαν και… πνευματικά δικαιώματα στον Σάββα Ξηρό.
Και γιατί όχι να μην κάνουν και θεατρική παράσταση πώς σκότωσαν τον Αξαρλιάν ή τον Μπακογιάννη ή οποιοδήποτε άλλο θύμα. Να δείχνουν φόρα παρτίδα το θεάρεστο έργο τους.
Και στη συνέχεια να πάρει σειρά στο Εθνικό, στο όνομα της τέχνης πάντα, το σύμφωνο συμβίωσης του Κορτώ.
Και ύστερα σου λένε για αξιακή κρίση.
Antinews.gr
Διότι η τέχνη δημιουργεί πρότυπα και ασφαλώς η κοινωνία χρειάζεται πρώτα με αξίες τις οποίες καθορίζει κυρίως το ήθος. Όταν ένα έργο τέχνης είναι προκλητικό απλά και μόνο για να πουλήσει τότε υπάρχει πρόβλημα μεγάλο. Ειδικά μάλιστα όταν για να γίνει αυτό το έργο πληρώνεται από την τσέπη του ελληνικού λαού.
Αφορμή για όλα αυτά η απόφαση του Εθνικού Θεάτρου να ανεβάσει ένα έργο που είναι βασισμένο στο βιβλίο του αρχιτρομοκράτη Σάββα Ξηρού. Η Ισορροπία του Nash, βασισμένη στο έργο του πολύ-ισοβίτη Ξηρού «Η μέρα εκείνη», στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες του από την πολυτάραχη ζωή του, έχει ήδη προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων.
Υπάρχουν τόσα και τόσα βιβλία να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης. Το έργο του δολοφόνου επελέγη; Πόσο τυχαίο είναι άραγε ότι ανεβαίνει ένα έργο που βασίζεται στις εμπειρίες του αρχιτρομοκράτη τώρα που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και ο Μπαλτάς υπουργός Πολιτισμού; Και μάλιστα ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο που πληρώνεται από τον οβολό του ελληνικού λαού;
Γιατί θα πρέπει ο κόσμος δηλαδή να δει επί σκηνής τη γεμάτη αίμα ζωή του Ξηρού; Θα δημιουργήσει πρότυπα και αξίες ένα τέτοιο έργο; Γίνεται για να καταδικαστεί η τρομοκρατία; Για να ζητήσει μήπως συγγνώμη κάποιος από αυτούς; Κανείς δεν το έχει κάνει, ούτε από τα ίδια τα θύματα, ούτε από τους συγγενείς τους. Πώς θα αισθανθούν άραγε τα παιδιά, οι γονείς, τα αδέρφια των θυμάτων της «17Ν» βλέποντας τον Σάββα Ξηρό να κοκορεύεται που έγινε και… θεατρικός συγγραφέας;
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει συγκεκριμένους σκοπούς. Θέλει πάση θυσία να επιβάλει τις ιδεοληψίες της, θέλει με κάθε τρόπο να «αγιοποιήσει» τρομοκράτες που έχουν σκοτώσει από 5-6 ο καθένας και έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά στη χώρα. Υπάρχει βεβαίως και ο παράγων «στενή σχέση με την τρομοκρατία». Ξέρουμε για τους Συριζαίους «συνηγόρους» των τρομοκρατών. Γνωρίζουμε για τις αγαστές σχέσεις πρώην βουλευτών ή νυν στελεχών με τον Κουφοντίνα ή με μέλη των «Πυρήνων της Φωτιάς». Ο Λάμπρου συνεχίζει το θεάρεστο έργο του στην Κουμουνδούρου παρά τις αποκαλύψεις για συναλλαγή με τους τρομοκράτες.
Σκόπιμα λοιπόν ο Μπαλτάς και η παρέα του πήραν το έργο του Ξηρού και το κάνουν θεατρική παράσταση. Έχουν τις εμμονές τους οι άνθρωποι και πρέπει να τις περάσουν στον κόσμο. Θα έχει ενδιαφέρον βέβαια να μάθουμε αν πλήρωσαν και… πνευματικά δικαιώματα στον Σάββα Ξηρό.
Και γιατί όχι να μην κάνουν και θεατρική παράσταση πώς σκότωσαν τον Αξαρλιάν ή τον Μπακογιάννη ή οποιοδήποτε άλλο θύμα. Να δείχνουν φόρα παρτίδα το θεάρεστο έργο τους.
Και στη συνέχεια να πάρει σειρά στο Εθνικό, στο όνομα της τέχνης πάντα, το σύμφωνο συμβίωσης του Κορτώ.
Και ύστερα σου λένε για αξιακή κρίση.
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου