Ο άνθρωπος ευρισκόμενος στο στάδιο αυτό βρίσκεται στο στάδιο της απόλυτης λήθης. Δεν ξέρει ούτε ποιός είναι , ούτε τι κάνει εδώ , ούτε στην κυριολεξία τι του γίνεται. Ζεί όπως του είπαν να ζεί και συνεχίζει ως ζωντανός νεκρός να υπάρχει χωρίς να ξέρει το γιατί ζεί , ξέρει μόνο ότι του έχουν πεί να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί στο επιτραπέζιο.
Έρχεται όμως η στιγμή που βλέπει οτι το να ζεί έτσι δεν "τραβάει". Απελπίζεται , γυρνάει το κεφάλι γύρω του , και βλέπει κι άλλους σαν και αυτόν να κάνουν το ίδιο όμως ,σκέφτεται...
«Μήπως κάνω λάθος;» ή «τι ψάχνω να βρω;» ή «μήπως είναι κακό αυτό που κάνω;».
« Μα οι άλλοι δεν κάνουν το ίδιο, μήπως είμαι εγώ λάθος και έχουν δίκαιο ; » έτσι συνεχίζει και αυτός να κάνει ότι όλοι , λέει "για να το κάνουν και αυτοί αυτο πρεπει να κάνουμε κατι θα ξέρουν".
Ακόμη και αν κάπου μέσα του διαφωνεί , συνεχίζει. Γιατι ; Γιατί υποσυνείδητα κάνει οτι και οι άλλοι, έτσι εκπαιδεύτηκε. Περνάνε τα χρόνια , κάτι δεν του κάθεται καλά με όλο αυτό το "παιχνίδι".
Έρχεται λοιπόν η στιγμή που απο την ''αφετηρία'' πρέπει να ρισκάρει να ρίξει τα ζάρια και να κάνει επιλογές που θα τον οδηγήσουν στον τερματισμό, δηλαδή απο την λήθη στην α- λήθεια (το αντίθετο της λήθης). Φανταστείτε το κάθε πιόνι να μπορεί να κινηθεί με δική του ελεύθερη βούληση, δηλαδή να γίνει παίχτης. Υπάρχουν λοιπόν δυο τρόποι κίνησης. Ή να κάνει '' ζαβολιές '' γιατί θέλει να φτάσει πιο μπροστά απο τους άλλους ή να προσπαθήσει με σωστές και δίκαιες κινήσεις να φτάσει στο τέλος.
Ίσως στο επιτραπέζιο νικήσει ο ζαβολιάρης και έχει επιχειρήσεις, χρήμα και σπίτια. Όταν όμως το επιτραπέζιο κλείνει δεν είναι πια νικητής, αντιθέτως είναι στο ίδιο επίπεδο με τους υπόλοιπους παίχτες- πιόνια κι έτσι όπως θα καταμετρηθούν οι πόντοι του ''ζαβολιάρη '' θα καταμετρηθούν και των υπόλοιπων παιχτών. Ο δίκαιος παίχτης μπορεί να βγει χαμένος μέσα στο επιτραπέζιο και να μην έχεί χρήμα και πολλά σπίτια αλλά θα είναι ο νικητής όταν κλείσει το επιτραπέζιο διότι έπαιξε δίκαια.
Σε ένα κοσμο κομμένο και ραμμένο στα μετρα του κάθε παίχτη, με της συνήθειες του, τα προβλήματα, τα παθη και τα ελλατώματά του να τον απασχολούν σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, αυτο τον καταστεί αυτόματα πιονι και ακίνδυνο προς τον εχθρό.. oι διαφορές αναμεσα σε εναν ενεργό παικτή και σε ένα πιόνι υποχείριο του εχθρού είναι ότι ο ενεργός παίκτης θα χρησιμοποιήσει την ελεύθερη βούλησή του με τον καλύτερο και πιο δικαίο τρόπο βοηθώντας τους συμπαίχτες του και με αυτογνωσία της κάθε κινησής του. Αντίθετα το '' πιόνι- υποχείριο '' θα κάνει σπασμωδικές κινήσεις με βιασύνη, άγχος και εγωισμό για να καταφέρει να κερδίσει γρήγορα, όσο πιο πολλούς βαθμούς ή χρήματα. Και στο τέλος έτσι όπως τα πήρε θα τα ξαναβάλει πάλι μέσα στο επιτραπέζιο σαν να μην τα πήρε ποτέ..
Έτσι λοιπόν είναι κι η ζωή σε αυτόν τον κόσμο ...
Λουκ. 16,11 εἰ οὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε, τὸ ἀληθινὸν τίς ὑμῖν πιστεύσει;
Λουκ. 16,11 Εάν λοιπόν στον άδικον μαμωνά (χρήμα), δεν φανήκατε αξιόπιστοι, ποιος θα σας εμπιστευθεί τον αλήθινο πλούτο; (Βασιλεία του Θεού)
Λουκ. 16,13 Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.
Λουκ. 16,13 Κανένας υπηρέτης δεν μπορεί να υπηρετεί συγρόνως δύο κυρίους. Διότι ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλον, ή θα προσκολληθεί στον ένα και θα καταφρονήσει τον άλλον. Δεν είναι δυνατόν να είστε συγχρόνως δούλοι του Θεού και του μαμωνά".
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου