Οι πληροφορίες που έρχονται από παντού είναι δυσοίωνες.
ΟΙ ΜΚΟ που τρώνε τα΄ντερα τους φεύγουν από νησιά και Ειδομένη.
Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ μια μέρα να μην γίνουν έστω μικροεπεισόδια στα χοτ σποτς.
Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ μια ώρα που να μην λαμβάνουμε δυσάρεστες πληροφορίες.
Χθες το βράδυ διάβαζα ένα προς ένα τα μηνύματα σας. Μέχρι να φθάσω στο 10 είχαν έρθει άλλα 50. Το αυτόματο σύστημα λέει ότι μόνο από τις 10 το πρωί έως της 4 τα ξημερώματα ήρθαν 540 μηνύματα – σχόλια. Πολλές φορές έρχονται μαζικά μηνύματα, αλλά τις περισσότερες φορές είναι κακόβουλα, επιθέσεις χάκερς, σπαμ, ακόμα και πολλαπλά σχόλια από τα γνωστά πρακτοράκια που παίρνουν μισθό από αυτό.
Όμως χθες ήρθαν μηνύματα απόγνωσης.
Δεν ξέρω αν αυτό το άρθρο είναι αποτέλεσμα της επιρροής από τα μηνύματα σας ή όντως τα πράγματα οδηγούνται σε τέλμα.
Δεν ξέρω αν φταίει η βλακεία που έκαναν σήμερα που ανακοίνωσαν οι άχρηστοι ότι οι μετανάστες είναι 3.000 λιγότεροι, την ώρα που δεν έχει εξέλθει από την προηγούμενη Δευτέρα (ήδη δλδ 10 μέρες) ΟΥΤΕ ένας, ενώ έχουν εισέλθει 17.500…, αλλά αυτοί έχασαν 3.000…
Δεν ξέρω αν φταίει το τηλεφώνημα Τσίπρα – παραδοχή στον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ που δείχνει παραδοχή της ήττας και του τεράστιου προβλήματος.
Δεν ξέρω αν φταίνε οι ομάδες αλλοδαπών που πλέον σουλατσάρουν σε όλη την Αττική…
Θέλω να ελπίζω, αλλά αυτά που βλέπουν τα μάτια μου διώχνουν και το τελευταίο ψήγμα ελπίδας.
Θέλω να ελπίζω, αλλά βλέποντας την αδιαφορία των περισσοτέρων απογοητεύομαι.
Θέλω να ελπίζω, αλλά σε τι;
Να ελπίζω ότι δεν θα «ολοκληρωθεί η αξιολόγηση» τη στιγμή που περιέχει αίμα φτωχών;
Να ελπίζω σε τι ρε πατριώτες;
Στην εκκλησία που οι ιεράρχες της μεσούσης της σαρακοστής βγάζουν το Σταυρό και το Εγκώλπιο «για να μην σκανδαλίσουν»;
Στον στρατό – φιλιππινέζα – υπηρεσία παροχής υπηρεσιών catering;
Στην αστυνομία που πλέον η μόνη της αρμοδιότητα είναι να φυλάει τους Συριζαίους;
Δώστε μου κάτι να ελπίζω, γιατί όσο και να ψάχνω δεν βρίσκω. Γιατί σε όλα έχω τον αντίλογο.
Γιατί φίλοι μου είμαστε ΑΝΑΞΙΟΙ της ένδοξης ιστορίας μας.
Γιατί κατεβάσαμε αμάσητη την εγκύκλιο και αύριο αντί για γιορτή στα σχολεία τα παιδιά θα κάνουν βόλτα και χειροτεχνία.
Γιατί το Πάσχα αμφιβάλω αν θα εκκλησιαστούν, έστω τα παιδιά των γονιών που το επιθυμούν.
Γιατί πλέον αμφιβάλω ακόμα και για τον ίδιο μου τα εαυτό.
Τελικά μάλλον η ελπίδα χάθηκε στο δρόμο…
Και τι θα κάνουμε ρε Μυτιληνιές, θα αυτοκτονήσουμε; Όχι ρε Πατριώτες, ποτέ δεν θα το έλεγα αυτό. Αλλά επιτέλους ας πάρουμε στα χέρια μας τον κόσμο μας αρχικά. Ας μην υποταχθούμε. Ας οργανωθούμε σιγά σιγά. 5-10-15 και κάποτε θα γίνουμε και 100 και 1000 και περισσότεροι.
Γιατί μην περιμένεις φίλες από πουθενά αλλού την ελπίδα.
Αν συνεχίσουμε απλά να είμαστε μαχητές του πληκτρολογίου κάποια μέρα θα ξυπνήσουμε και θα είμαστε ένα τίποτα και μη έχοντα κάνει αυτό που μας αναλογεί τότε ναι θα αυτοκτονήσουμε. Γιατί τι να κάνουμε ρε παιδιά σε μερικούς δεν μας αρέσει να ψήνουμε το ψάρι και από τις δυο μεριές και δεν ξέρω αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα μου τσούζει ο κώλος…
Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
http://katohika.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου