Αιφνιδιαζόμαστε, υποτίθεται, από την οξύτητα των τουρκικών προκλήσεων
στο Αιγαίο και την παραλίγο κατάληψη της νησίδας Παναγιά, η οποία
απετράπη την τελευταία στιγμή.
Η κυβέρνηση ειδοποιήθηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Κανονικά, δεν θα έπρεπε.
Το Αιγαίο είναι χώρος παγκόσμιων ζωτικών συμφερόντων και από το 2007 -έτος γεωπολιτικής αναβάθμισης από τον Καραμανλή- αποτελεί θέατρο επιχειρήσεων. Όταν το πλάνο μας μικραίνει, διακρίνουμε ασφαλώς μόνο τα τουρκικά συμφέροντα τα οποία και επιχειρούμε να αποκωδικοποιήσουμε. Δεν βλέπω κάτι δυσερμήνευτο σε αυτό. Η Χίος και η Μυτιλήνη είναι διακαείς τουρκικοί πόθοι από την εποχή των Σεβρών. Η Τουρκία ονειρεύεται πάντα να ανακτήσει παλαιά εδάφη. Στην παρούσα συγκυρία, η επιθετικότητα αυτή οξύνεται από το γεγονός ότι ο Ερντογάν πιέζεται στο ανατολικό μέτωπο από τους Κούρδους, που έχουν αμερικανική στήριξη.
Η «λογική» αντίδρασή του είναι να ασκήσει και εκείνος πίεση στα δυτικά, σε Αιγαίο και Θράκη. Αν χάσει έδαφος, πρέπει να πάρει έδαφος. Πλην της απόπειρας κατάληψης ελληνικών νησιών, μελετάται, με πρόσχημα την «τρομοκρατική απειλή», και η επαναπροώθηση 20.000 τουρκογενών μουσουλμάνων στη Θράκη, που σήμερα ζουν στην Τουρκία χωρίς να έχουν χάσει την ελληνική ιθαγένεια. Αρα μελετάται και η απόκτηση πληθυσμιακής υπεροχής έναντι των χριστιανών. Κατά συνέπεια, ποιος αιφνιδιασμός; Το μείζον -το μεγάλο πλάνο- είναι τα ζωτικά συμφέροντα των μεγάλων παικτών, Ρώσων και Αμερικανών. Το Αιγαίο είναι μια θάλασσα που βρίσκεται μεταξύ Δαρδανελίων - Γιβραλτάρ - Σουέζ και αποτελεί παγκόσμιο ενεργειακό δρόμο. Η ανατροπή του ισχύοντος status quo είναι μεν στρατηγική επιδίωξη των ΗΠΑ, αλλά όχι με τον τρόπο που το επιχειρούν οι Τούρκοι: με τετελεσμένα. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να εκμεταλλεύονται τις ελληνοτουρκικές αντιπαραθέσεις για δικό τους όφελος.
Ο καρατομηθείς Νταβούτογλου στο «Στρατηγικό Βάθος» αποκαλύπτει ότι ο βασικός ωφελημένος από την κρίση των Ιμίων ήταν οι ΗΠΑ, καθώς γι' αυτές το Αιγαίο είναι ζήτημα Μέσης Ανατολής. Αυτός ο θαλάσσιος χώρος είναι η γέφυρα μεταξύ των βάσεών τους στα Βαλκάνια και των συμφερόντων τους στην Αραβία. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν εν προκειμένω αποσταθεροποίηση, θέλουν όμως κάτι άλλο: μια διεθνή διάσκεψη για το Αιγαίο -τη ζήτησε ο Χόλμπρουκ τη βραδιά των Ιμίων- και απόφαση διεθνούς Δικαιοσύνης. Ισως τον ρόλο αυτόν, του νέου Χόλμπρουκ, να έχει ο νέος Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα. Ευτυχώς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε μια σοφή κίνηση τον Ιανουάριο του 2015: διεύρυνε με διακοίνωση στον ΟΗΕ την ελληνική επιφύλαξη για τα Δικαστήρια Χάγης - Αμβούργου, εξαιρώντας από μελλοντικό συνυποσχετικό θέματα γκρίζων ζωνών - αποστρατιωτικοποίησης. Θα πιεστούμε, όμως, για συμφωνία σε εύρος χωρικών υδάτων, εναέριου χώρου και ΑΟΖ.
Η κυβέρνηση ειδοποιήθηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Κανονικά, δεν θα έπρεπε.
Το Αιγαίο είναι χώρος παγκόσμιων ζωτικών συμφερόντων και από το 2007 -έτος γεωπολιτικής αναβάθμισης από τον Καραμανλή- αποτελεί θέατρο επιχειρήσεων. Όταν το πλάνο μας μικραίνει, διακρίνουμε ασφαλώς μόνο τα τουρκικά συμφέροντα τα οποία και επιχειρούμε να αποκωδικοποιήσουμε. Δεν βλέπω κάτι δυσερμήνευτο σε αυτό. Η Χίος και η Μυτιλήνη είναι διακαείς τουρκικοί πόθοι από την εποχή των Σεβρών. Η Τουρκία ονειρεύεται πάντα να ανακτήσει παλαιά εδάφη. Στην παρούσα συγκυρία, η επιθετικότητα αυτή οξύνεται από το γεγονός ότι ο Ερντογάν πιέζεται στο ανατολικό μέτωπο από τους Κούρδους, που έχουν αμερικανική στήριξη.
Η «λογική» αντίδρασή του είναι να ασκήσει και εκείνος πίεση στα δυτικά, σε Αιγαίο και Θράκη. Αν χάσει έδαφος, πρέπει να πάρει έδαφος. Πλην της απόπειρας κατάληψης ελληνικών νησιών, μελετάται, με πρόσχημα την «τρομοκρατική απειλή», και η επαναπροώθηση 20.000 τουρκογενών μουσουλμάνων στη Θράκη, που σήμερα ζουν στην Τουρκία χωρίς να έχουν χάσει την ελληνική ιθαγένεια. Αρα μελετάται και η απόκτηση πληθυσμιακής υπεροχής έναντι των χριστιανών. Κατά συνέπεια, ποιος αιφνιδιασμός; Το μείζον -το μεγάλο πλάνο- είναι τα ζωτικά συμφέροντα των μεγάλων παικτών, Ρώσων και Αμερικανών. Το Αιγαίο είναι μια θάλασσα που βρίσκεται μεταξύ Δαρδανελίων - Γιβραλτάρ - Σουέζ και αποτελεί παγκόσμιο ενεργειακό δρόμο. Η ανατροπή του ισχύοντος status quo είναι μεν στρατηγική επιδίωξη των ΗΠΑ, αλλά όχι με τον τρόπο που το επιχειρούν οι Τούρκοι: με τετελεσμένα. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να εκμεταλλεύονται τις ελληνοτουρκικές αντιπαραθέσεις για δικό τους όφελος.
Ο καρατομηθείς Νταβούτογλου στο «Στρατηγικό Βάθος» αποκαλύπτει ότι ο βασικός ωφελημένος από την κρίση των Ιμίων ήταν οι ΗΠΑ, καθώς γι' αυτές το Αιγαίο είναι ζήτημα Μέσης Ανατολής. Αυτός ο θαλάσσιος χώρος είναι η γέφυρα μεταξύ των βάσεών τους στα Βαλκάνια και των συμφερόντων τους στην Αραβία. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν εν προκειμένω αποσταθεροποίηση, θέλουν όμως κάτι άλλο: μια διεθνή διάσκεψη για το Αιγαίο -τη ζήτησε ο Χόλμπρουκ τη βραδιά των Ιμίων- και απόφαση διεθνούς Δικαιοσύνης. Ισως τον ρόλο αυτόν, του νέου Χόλμπρουκ, να έχει ο νέος Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα. Ευτυχώς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε μια σοφή κίνηση τον Ιανουάριο του 2015: διεύρυνε με διακοίνωση στον ΟΗΕ την ελληνική επιφύλαξη για τα Δικαστήρια Χάγης - Αμβούργου, εξαιρώντας από μελλοντικό συνυποσχετικό θέματα γκρίζων ζωνών - αποστρατιωτικοποίησης. Θα πιεστούμε, όμως, για συμφωνία σε εύρος χωρικών υδάτων, εναέριου χώρου και ΑΟΖ.
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου