ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ολάντ σε λίγο θα είναι παρελθόν ούτως ή άλλως. Η Μέρκελ τα βρίσκει σκούρα με τον Σουλτς, αλλά και ένα τμήμα του γερμανικού κατεστημένου που δεν φαίνεται πια να ποντάρει πάνω της, άρα, ακόμη και αν νικήσει τον Σεπτέμβριο, το μείγμα της εξουσίας θα αλλοιωθεί σοβαρά. Ο Ντάισελμπλουμ μάλλον είναι κι αυτός υπ' ατμόν. Ο Γιούνκερ και ο Τουσκ, ελέω Γερμανίας, δεν έχουν το μερίδιο εξουσίας που θεωρητικά θα τους αναλογούσε. Αυτή η ηγεσία της Ευρώπης πιάστηκε στον ύπνο από την «αναθεωρητική» ορμή του Τραμπ, από την ψήφο υπέρ του Βrexit, από την «φτάνει πια» στην Ιταλία, από την αλματώδη αύξηση της επιρροής του ευρωσκεπτικισμού και της Άκρας Δεξιάς σε όλη την Ευρώπη. Αδυνατώντας να αντιδράσει, στέκεται μοιραία και άβουλη περιμένοντας σε πόσα και ποια θα είναι συνεπής ο Τραμπ απ' όσα έχει πει κατά καιρούς, για να δει ύστερα κι αυτή πώς θα απαντήσει. Εν τω μεταξύ η χρόνια οικονομική στασιμότητα και η μετατροπή της κρίσης σε ενδημικό φαινόμενο είναι διαλυτική. Η Ιταλία τα έχει στυλώσει απέναντι στη λιτότητα και στη Γαλλία είναι ήδη αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας άφθαρτος υποψήφιος για να σταθεί απέναντι στη Λεπέν, σύμμαχο του Τραμπ και του... Πούτιν. Σε αυτό το κλίμα παράλυσης και επιφύλαξης, το μόνο που δεν αλλάζει είναι η στάση της απέναντι στην Ελλάδα. Ό,τι αποτελέσματα και να φέρει ο Τσακαλώτος, όσες και αν είναι οι διεθνείς παραδοχές για τις ελληνικές επιδόσεις, όσοι αρμόδιοι και αν δηλώνουν ότι αυτά τα αποτελέσματα δεν μπορεί να μη λαμβάνονται υπ' όψιν, η Ευρώπη - με τη Γερμανία επικεφαλής - δεν λέει να δώσει στη χρεοκοπημένη χώρα μας το δικαίωμα να ανασάνει και να αναζητήσει μια ευκαιρία ανάκαμψης. Ακόμη και το «σκληρό» ΔΝΤ αναθεωρεί την προηγούμενη στάση του, ασκώντας στην Ευρώπη πολύ πιο έντονη κριτική απ' όσο στην Ελλάδα, αλλά δεν εισακούεται. Καταστρέφεται έτσι όχι μόνο η προοπτική της χώρας, αλλά και κάθε είδους εμπιστοσύνη προς την Ευρώπη, τις «αρχές» και τις «αξίες» της, τις οποίες με τόσο πάθος επικαλούνται Μέρκελ και ΣΙΑ όταν μιλούν για το μέλλον των ευρωατλαντικών σχέσεων. Η μέχρι τώρα αδράνεια και η ανικανότητά τους στη διαχείριση της κρίσης έχει σπάσει τους ενδοευρωπαϊκούς δεσμούς και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην Ευρώπη των «πολλών ταχυτήτων». Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είμαστε οι πρώτοι που θα πληρώσουν... τη «νύφη».
http://www.topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου