Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος
Τώρα τί σόϊ επιφυλάξεις είναι αυτές που περνάνε με ένα απλό μασαζάκι; Περίεργο. Θα είναι κάτι σαν ψύξη ένα πράμα φαίνεται. Κι ύστερα πάλι, και τί σόϊ μασάζ είναι αυτό; Πονάει; Ή είναι κάτι σαν άλλη μία παροχή επιπλέον στις τόσες που έχουν οι βουλευτές; Ή μήπως είναι κάτι ενδιάμεσο, πώς λέμε: "πονάει αλλά μ' αρέσει"; Και μήπως θάπρεπε να ζητήσουμε να μας κάνουν κι εμάς ένα, μπας και δούμε με νέο μάτι μέτρα και αντίμετρα; Σιγά όμως. Να δούμε και ποιός το κάνει. Αν το κάνει η Αχβαχτσιόγλου, χαλάλι. Να κάτσουμε να μας το κάνει. Αν το κάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κομμάτια να γίνει. Για τεκνό περνιέται ακόμα. Άλλες (και άλλοι) σκίζουν τα καλσόν τους για ένα "μασαζάκι". Αν είναι να μας το κάνει όμως ο Τσαλακωτός, όχι ρε παιδιά. Δεν κάνει. Θα μας βγεί τζάμπα το όνομα. Πέρα όμως από το απολύτως γελοίο του θέματος, υπάρχει και η σοβαρή πλευρά. Αυτή που λέει πως όσο κι αν είναι χιλιοξεφτιλισμένοι οι βουλευτές, κάποιος που θα είχε έστω και δέκα γραμμάρια αξιοπρέπεια δεν θα δεχόταν καν να του κάνουν τέτοια πρόσκληση για ένα τέτοι δημόσιο "μασάζ". Γιατί όταν ανακοινώνεται από τηλεοράσεις και λοιπά ΜΜΕ δημόσιο είναι. Δεν είναι ανάγκη να το βλέπεις κιόλας. Ξέρεις πολύ καλά τί γίνεται εκεί. Σαν τα "κανονικά" "μασάζ" που διαφημίζονται στις αγγελίες πως έρχονται στον χώρο σου με εγγυημένη απόλαυση. Ακόμα και αυτή η ίδια ή έκφραση "μασάζ" που διάλεξαν για τον κομματικό εξαναγκασμό και την πλύση συνειδήσεων, είναι εξευτελιστική και ενδεικτική της ποιότητας του πολιτικού μας τσίρκου. Κάθε βουλευτής, δυνητικά, από το Σύνταγμα, είναι και ένας υποψήφιος υπουργός. Ή και πρωθυπουργός. Άρα ισότιμός του. Δεν μπορεί να δέχεται να τον ξεφτιλίζει (κι άλλο), όποιος κι αν είναι αυτός, υποδεικνύοντάς του τί πρέπει να καταλαβαίνει από τα νέα μέτρα και τα "αντίμετρα". Πως δηλαδή, παραδείγματος χάριν, το να κόβεις κι άλλο τις συντάξεις και να αφαιρείς απ' το κοινωνικό σύνολο 200 και 300 εκατομμύρια τον μήνα, ισοβαθμίζεται με το να δίνεις 500 χιλιάδες ή ένα εκατομμύριο για αύξηση και βελτίωση των μερίδων φαγητού στους παιδικούς σταθμούς. Τέτοια υποβάθμιση της προσωπικότητας και της ευφυίας (της ποιάς;), δεν δέχτηκε αν θυμόμαστε καλά ούτε καν ο περίφημος Κάτμαν, και αποχώρησε από το σόου της επίσης περίφημης Ανίτας. Το ότι βέβαια ο Κάτμαν θα είχε σίγουρα χώρο για μιά θέση σε μιά τέτοια Βουλή, κανείς σήμερα δεν το αμφισβητεί. Το ότι όμως δέχονται οι ίδιοι οι βουλευτές (και ίσως και επιζητούν) να εξισωθούν μαζί του, είναι άλλου είδους ξεφτίλα και βίτσιο μαζί. Ας κάτσουν λοιπόν στον χώρο τους οι "αμφισβητίες" βουλευτές και ας περιμένουν το κομματικό τους μασάζ για να "πειστούν". Εμείς ως άπιστοι, όταν έρθουν στον δικό μας χώρο προεκλογικά ή με άλλη ευκαιρία, θα τους υποδεχτούμε, με το δικό μας "μασάζ"!...
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου