ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΜΟΝΕΣ !

 Όλα είναι πιθανά στη σημερινή Ευρώπη. Κατάρρευση ή λύση. Παρακμή, ή αναγέννηση.
Κάποιοι μιλάνε για την διάλυση του ευρώ, και κάποιοι άλλοι για περαιτέρω ολοκλήρωση. Θα τελειώσει η όποια αλληλεγγύη, ή θα επεκταθεί μέσα από τα ευρωομόλογα και την απεριόριστη αγορά ομολόγων από πλευράς ΕΚΤ;
Ποτέ δεν είχαμε τόσο μεγάλη «εσωτερική» πολιτική στην Ευρώπη. Οι νέες κυβερνήσεις της Ισπανίας, της Ιταλίας, και της Ελλάδας, είναι απείρως πιο σημαντικές για τους Γερμανούς, από ότι είναι ο μεγάλος δικός τους κυβερνητικός συνασπισμός του Βερολίνου.
Την ίδια ώρα, στάζει το φαρμάκι και η χολή. Ο Volker Kauder με τις άτυχες δηλώσεις του περί γερμανικής κυριαρχίας, και το Λονδίνο με τις ερεθιστικές και επιθετικές αντιδράσεις του.
Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, και το ερώτημα είναι: Τι γίνεται τώρα;
Καλά θα ήταν να το δούμε από απόσταση. Και μάλιστα χιλιάδων χιλιομέτρων. Στα καφενεία του Πακιστάν, ο Γερμανός τουρίστας έχει ρωτήσει τα πάντα για τη χώρα. Τώρα είναι η ώρα του Πακιστανού να ρωτήσει τον Γερμανό για την Ευρώπη.
«Είναι οι Γερμανοί καλοί τεχνίτες»; «Ναι».
«Τότε σίγουρα μπορούν να κατασκευάσουν καλά όπλα…»,
«Ναι έτσι είναι».
«Τότε γιατί δεν διαθέτουν πυρηνικά; Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι έχουν… πως το ανέχεστε;»

Οι οικογενειακές ιστορίες της Ευρώπης του σήμερα

Στον κόσμο του Πακιστανού, όλα αυτά είναι φανταστικά. Ο δικός του εχθρός είναι η πυρηνική Ινδία. Και αυτό τον καίει. Για εμάς που συνορεύουμε με την πυρηνική Γαλλία, το ότι είναι πυρηνική δύναμη δεν μας δημιουργεί ούτε την παραμικρή ανησυχία.
Δεν φοβόμαστε τα γαλλικά πυρηνικά όπλα, αλλά τη γαλλική πιστοληπτική αξιολόγηση. Και δεν φοβόμαστε μήπως αυτή είναι υψηλή, αλλά τρομάζουμε αν είναι χαμηλή!
Η ιστορία έχει έρθει τα πάνω κάτω. Για το 90% της ανθρωπότητας, ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον είναι ασύλληπτο.
Η νέα μετά-ηρωική πολιτική της Ευρώπης δεν αποτελεί απλά μια συνέπεια του πολεμοχαρούς της παρελθόντος. Είναι μια κοινή αντίληψη της ζωής. Η Ευρώπη έγινε μια οικογένεια. Και στις οικογένειες υπάρχει μια φυσική αλληλεγγύη, που δεν μπορεί να ακυρωθεί από απρεπείς συμπεριφορές. Καμιά κακοδιαχείριση δεν μπορεί να μετατρέψει τους Έλληνες σε ξένους.
Όμως, κάθε οικογένεια έχει τον τρόπο της να πιέσει ηθικά τα μαύρα πρόβατα στους κόλπους της. Να πείσει τον αλκοολικό ξάδερφο να αναζητήσει βοήθεια. Ούτε είναι ευχάριστο να εξαρτάσαι από τους συγγενείς. Αυτό είναι χειρότερο και από το να εξαρτάσαι από τις τράπεζες.
Ο τρόπος με τον οποίο οι  Sarkozy και  Merkel «μάλωσαν» τους ηγέτες των καταχρεωμένων χωρών στις Κάνες, θυμίζει οικογενειακές καταστάσεις, και σε κανέναν δεν αρέσει να τον μαλώνουν, έστω με αγάπη. Για αυτό και βλέπουμε το τέλος της διπλωματίας. Η οικογένεια είναι μια ανεπίσημη ζώνη, όπου δεν χρειάζονται τυπικούρες και ευγένειες.
Έτσι εξελίσσεται η Ευρώπη. Άσχετα από την αποκρουστικότητα των επιπλήξεων, και των σχολίων περί τεμπέληδων Νοτίων, και επικυρίαρχων Γερμανών, υπάρχει και η οικογενειακή εγγύτητα. Αυτή η εγγύτητα όμως, σημαίνει πως κάποιος μπορεί και να πληγωθεί.
Όπως και να είναι, δεν επιστρέφουμε στον 19^ο αιώνα, ούτε αφήνουμε να επανέλθουν οι δαίμονες του παρελθόντος. Απλά ακούμε το τρίξιμο ενός πειράματος του μέλλοντος.
Η επιτυχία της ΕΕ, και της πολιτικής της φιλοσοφίας δεν είναι σίγουρη. Αντιθέτως, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες οι αντίπαλες φωνές είναι πολύ ισχυρές. Το ευρωπαϊκό εγχείρημα όμως είναι μια ιδιαίτερη ιστορική περίπτωση.
Στο μακρινό Πακιστάν, όπου οι άνδρες παραμένουν άνδρες, και τα όπλα είναι πάντα όπλα, βλέπουν τη σημερινή Ευρώπη με μεγάλη έκπληξη. Συνοδευμένη  όμως από ολίγη περιέργεια, και από ανάλογες προσδοκίες.

Die Zeit
http://www.presseurop.eu