Η ΕΛΒΕΤΙΚΗ... ΕΔΕΜ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΙΩΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩΝ

 

Ρεπορτάζ : Ντία Ζαβρά
(από την Ημερησία)
Φιλοξενεί 116.000 κατοίκους και περισσότερες από 30.000 μικρομεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις. Κάθε χρόνο περίπου 800 νέες εταιρείες ανοίγουν ή μεταφέρουν τις έδρες τους εκεί. Συγκεντρώνει τους περισσότερους εκατομμυριούχους στην Ελβετία. Οι...
νέες θέσεις εργασίας αυξήθηκαν 20% σε 6 χρόνια. Εκεί κάποιος που κερδίζει ετησίως 300.000-400.000 φράγκα θεωρείται... χαμηλόμισθος: Πολύ καλό για να είναι αληθινό; Κι όμως αυτά ακριβώς τα δεδομένα έχουν μετατρέψει το Τσουγκ -το μικρότερο ελβετικό καντόνι που απέχει 45 λεπτά οδικώς από τη Ζυρίχη- σε... παράδεισο των «φορολογικών» παραδείσων ανά τον κόσμο, αναφέρει η Wall Street Journal. Και αυτά τα δεδομένα είναι που αποτελούν τα «αγκάθια» του.

Ναι, σε μία χώρα όπου έχει ήδη χαμηλό ποσοστό ανεργίας (μόλις 2,8%, έναντι 9,4% της Ε.Ε.), το καντόνι του Τσουγκ έχει ακόμα χαμηλότερο -1,9%. Σε μία χώρα όπου το 10% συγκαταλέγεται στην κατηγορία των εκατομμυριούχων (σύμφωνα με τη Boston Consulting Group), το Τσουγκ συγκεντρώνει τους περισσότερους Κροίσους. Και ναι, ο ανώτερος φόρος εισοδήματος στο Τσουγκ διαμορφώνεται στο 22,9%, ενώ οι εταιρείες φορολογούνται κατά μέσο όρο με 15,4% - όταν στην Ελβετία ο φόρος εισοδήματος αγγίζει το 45,5% και ο εταιρικός το 25%, στη Βρετανία ο φόρος εισοδήματος εκτοξεύεται στο 50% και στις ΗΠΑ στο 35%.

Πόλος έλξης εκατομμυριούχων
Δεν είναι τυχαίο ότι το Τσουνγκ έχει μεταμορφωθεί τα τελευταία χρόνια σε πόλο έλξης για τους απανταχού εκατομμυριούχους και εταιρικούς κολοσσούς - όπως οι Xstrata, Siemens, Glencore International, Transocean, Adidas κ.ά. Ενδεικτικό είναι ότι στην πρωτεύουσα του καντονιού, την πόλη του Τσουγκ, προσμετρώνται αυτή τη στιγμή 25.000 κάτοικοι, 24.000 θέσεις εργασίας και 12.900 καταγεγραμμένες εταιρείες. Ενδεικτικό είναι ακόμα ότι στο Τσουνγκ βρίσκεται μια αντιπροσωπία Ferrari και Maserati, η οποία φέρνει περίπου 50 υπερπολυτελή αυτοκίνητα κάθε χρόνο και... ξεπουλάει. Το ακριβότερο μοντέλο είναι μια Ferrari 599 GTO, κόστους 450.000 ελβετικών φράγκων (περίπου 385.000 ευρώ) - όπως όμως δηλώνει μια πωλήτρια, «έχει πουληθεί».

Όλα καλά λοιπόν για τους εκατομμυριούχους που επιλέγουν το... λιλιπούτειο Τσουγκ ως σημείο κατοικίας τους ή έδρα για τις εταιρείες τους. Τι γίνεται όμως με τους... κοινούς θνητούς που κατοικούν εκεί; «Το καντόνι είναι θύμα της επιτυχίας του», αναφέρει η Wall Street Journal. Η μεσαία τάξη είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση, οι τιμές των ακινήτων έχουν εκτοξευθεί την τελευταία δεκαετία κατά... 72%, ενώ (με το 90% του καντονιού να καλύπτεται από δάσος, αγροτικές εκτάσεις και λίμνες) η αγορά ακινήτων κλείνει πλέον ασφυκτικά, με κενό μόλις 0,3%.

«Εάν κερδίζεις 300.000 με 400.000 ελβετικά φράγκα ετησίως, παλεύεις να τα βγάλεις πέρα στο Τσουγκ», δηλώνει ο Κ. Μπέρτερ, στέλεχος σε εταιρεία δημοσίων σχέσεων και συμπληρώνει: «Το να ζεις εδώ σημαίνει ότι πρέπει να κερδίζεις το λιγότερο μισό εκατομμύριο το χρόνο»... Και έτσι, την ώρα που ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες πασχίζουν να τονώσουν την ανάπτυξη, το Τσουγκ ψάχνει τρόπους να την περιορίσει και να δημιουργήσει την εκλιπούσα μεσαία τάξη. Όπως επισημαίνει ο επικεφαλής της κυβέρνησης στο καντόνι, Ματίας Μίτσελ, «είμαστε πολύ μικροί για να αντέξουμε τόση επιτυχία»...

• 1,9% είναι το ποσοστό ανεργίας στο Τσουγκ, όταν στην Ελβετία είναι 2,8% και στην Ε.Ε. 9,4%
• 22,9% είναι ο ανώτερος φόρος εισοδήματος στο Τσουγκ, όταν στην Ελβετία αγγίζει το 45,5% και στη Βρετανία το 50%
• 15,4% είναι ο εταιρικός φόρος
• 10% χαμηλότερα από τον μέσο όρο στην Ελβετία
• 30χιλ. επιχειρήσεις εδρεύουν στο ελβετικό καντόνι, από 19.000 το 2000
• 72% αυξήθηκαν οι τιμές ακινήτων την τελευταία δεκαετία
• 0,3% μόλις είναι το... κενό στην αγορά ακινήτων