Το 2011 ήταν η χρονιά της κομπίνας για την Ινδία. Εδώ και πολλούς μήνες, υπάρχουν καταγγελίες για μίζες και σκάνδαλα σχεδόν σε κάθε τομέα της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας. Και μετά από το συνεχές βράσιμο, η κατσαρόλα κοντεύει τώρα να ανατιναχθεί. Η πολιτική ελίτ της Ινδίας αντιμετωπίζει έναν γενικευμένο θυμό από πλευράς της μεσαίας τάξης, που αν εκδηλωθεί πολιτικά, αντί να εξαντληθεί στον ακτιβισμό και μόνο, τότε ίσως η χώρα να αποκτήσει επιτέλους τη διακυβέρνηση που της αξίζει.
Το κίνημα Anna Hazare έχει ως αρχηγό του έναν 74χρονο μαθητή του Mahatma Gandhi, που βρίσκεται εδώ και 15 μέρες σε απεργία πείνας, απαιτώντας τη σύσταση ενός σώματος εναντίον της διαφθοράς. Οι οπαδοί του Hazare ακολουθούν μεθόδους πολιτικής ανυπακοής τύπου Gandhi, πιέζοντας τη κυβέρνηση να αντιδράσει.
Αυτή η επανάσταση της μεσαίας τάξης είναι αποτέλεσμα μιας ολόκληρης εποχής σκανδάλων. Οι Αγώνες της Κοινοπολιτείας συνοδεύτηκαν από καταγγελίες για ρολά χαρτιού υγείας αξίας $80 το ένα, και ηλεκτρικούς διάδρομους αξίας $19.500. Οι λογιστικοί έλεγχοι που έγιναν απέδειξαν ότι η κυβέρνηση απώλεσε έως και $40 δισ κρατικών χρημάτων, χορηγώντας άδειες τηλεπικοινωνιών σε δικούς της με «σκοτωμένες τιμές». Ένα άλλο μεγάλο σκάνδαλο που ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα, εμπλέκει στρατηγούς, αξιωματούχους, και πολιτικούς, που έβαλαν χέρι σε πάμπολλα διαμερίσματα του Μουμπάι, τα οποία προορίζονταν για χήρες βετεράνων στρατιωτών.
Πέρσι δημοσιοποιήθηκαν συνομιλίες από τηλεφωνικές υποκλοπές, με συζητήσεις ενός πανίσχυρου λομπίστα των επιχειρηματιών με πολιτικούς, δημοσιογράφους, και βιομήχανους. Οι συνομιλίες απεικονίζουν μια χώρα σε ηθική ελεύθερη πτώση, με τα πάντα να έχουν μια τιμή. Από τις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου, ως τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που πέρσι η Διεθνής Διαφάνεια κατέταξε την Ινδία 87η σε μια λίστα 178 κρατών, και 9 θέσεις πίσω από την αυταρχική Κίνα!
Οι περισσότεροι Ινδοί κατηγορούν τη πολιτική για αυτό τους το χάλι. Υπάρχουν περιπτώσεις πολιτικών που εξελέγησαν πληρώνοντας περίπου $2 τη ψήφο. Και ποτέ δεν τιμωρήθηκε κανένας δημόσιος λειτουργός για χρηματισμό, σε σημείο που πολλοί πολιτικοί να παραδέχονται δημόσια, ότι η πολιτική τους καριέρα γίνεται με μόνο σκοπό το κέρδος. Στη περιφέρεια Andhra Pradesh, ο βουλευτής Y.S. Jaganmohan Reddy γιος ενός πρώην υπουργού, δήλωσε φέτος εισόδημα $82 εκατομμύρια, 4.000 φορές περισσότερα από αυτά που δήλωνε πριν από 7 χρόνια, και πριν υπουργοποιηθεί ο πατέρας του!
Ο εκλογικοί αριθμοί της Ινδίας στρέφονται εναντίον της μεσαίας τάξης, η οποία αριθμεί περίπου 300 εκατομμύρια ανθρώπους, που είναι όμως μια μειοψηφία. Οι πολύ φτωχοί είναι πολύ περισσότεροι, και τους δίνουν περισσότερη σημασία οι πολιτικοί, για ψηφοθηρικούς λόγους.
Εκτός του ότι είναι λίγοι (σχετικά), οι μορφωμένοι και οι επιστήμονες έχουν αποκλειστεί από τη φύση των πολιτικών κομμάτων της χώρας. Τα περισσότερα, εκτός από το κομμουνιστικό κόμμα και το εθνικιστικό, αποτελούν οικογενειακά φέουδα. Μια κουλτούρα που σχετίζει τη διαφωνία με την προδοσία, αποκλείει τις εσωτερικές δημοκρατικές διεργασίες που αποτελούν κοινό τόπο στον υπόλοιπο αναπτυγμένο κόσμο. Αν κάποιος ταλαντούχος δικηγόρος ή δημοσιογράφος θέλει να ανελιχθεί πολιτικά, θα πρέπει να μπλέξει στα πισώπλατα μαχαιρώματα, και στο βόθρο ενός διεφθαρμένου συστήματος, με τελικό σκοπό στη καλύτερη περίπτωση να καταλήξει το τσιράκι κάποιου εκλεκτού πολιτικού γόνου. Έτσι, οι πιο προικισμένοι, ηθικοί, και φιλόδοξοι Ινδοί, ιδιωτεύουν.
Οι διαμαρτυρίες των «αγανακτισμένων» του κινήματος Anna Hazare γίνονται σε πλαίσια ακτιβισμού, στο Facebook και στο Twitter, και έχουν την υποστήριξη πολλών Ινδών της διασποράς. Κοινό αίσθημα που μοιράζονται όλοι, είναι η απέχθειά τους για το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Απαγορεύονται οι πολιτικοί.
Βέβαια, δεν φταίει μόνο η πολιτική. Η μεσαία τάξη της Ινδίας έχει μια τάση να βλέπει τη διαφθορά σε σχέση με την προσωπική αρετή, ή την έλλειψή της. Εδώ και χρόνια, οι Ινδοί εστιάζουν σε υποτιθέμενα αγνούς ηγέτες, αγνοώντας τη λάσπη από την οποία αυτοί προέρχονται. Η κουλτούρα της ντροπής (και όχι της ενοχής) συμβάλλει στη δημιουργία πολιτικών που το μόνο κακό που βλέπουν σε σχέση με τη διαφθορά… είναι το να πιαστούν. Αν αυτό το συνδυάσουμε με μια ιεραρχική κοινωνία που κατακρίνει τα «καρφώματα», και μια διαλυμένη γραφειοκρατία (αποτέλεσμα 40 χρόνων σοσιαλισμού), και τέλος με μια ρουσφετολογική γενική αντίληψη, τότε βλέπουμε πόσο δύσκολο είναι να διορθωθεί σύντομα η παρούσα κατάσταση.
Το κίνημα του Hazare μπορεί να βοηθήσει, φέρνοντας τις ανησυχίες της μεσαίας τάξης στη κεντρική σκηνή. Με τα μέσα και τη δυναμική που διαθέτει, η ινδική μεσαία τάξη θα έπρεπε να ηγείται και όχι να ακολουθεί. Παραδοσιακά όμως, στις πιο πλούσιες και στενά φυλασσόμενες γειτονιές, ο κόσμος επέλεξε να απέχει από τη δημοκρατία, και τη πολιτική, αντί να προσπαθήσει να την φτιάξει καλύτερη. Πρόκειται για γειτονιές με ιδιωτικές γεννήτριες ρεύματος και ιδιωτική ασφάλεια. Τα παιδιά πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία και οι ασθενείς σε ιδιώτες γιατρούς. Η πολιτική ανήκει σε έναν άλλο κόσμο, μέσα στη τηλεόραση, και σε κουτσομπολιά στα πάρτι, και όπου η μόνη πολιτική συμμετοχή είναι η προσέλευση στη κάλπη στις εθνικές εκλογές κάθε 5 χρόνια. Με μια ώθηση από πλευράς Hazare, αυτό μπορεί να αλλάξει.
Για να πετύχει, το κίνημα θα πρέπει να μπει στη πολιτική διαδικασία, και να επεκτείνει τις απαιτήσεις του πέρα από το ζήτημα της διαφθοράς και μόνο. Αντί να εκβιάζει το σύστημα από μακριά, η μεσαία τάξη θα πρέπει να ενταχθεί σε αυτό, και να το πολεμήσει από μέσα. Για να αποκτήσουν οι μορφωμένοι Ινδοί τους πολιτικούς που τους αξίζουν, δεν αρκεί να αρχίσουν να ψηφίζουν μαζικά, αλλά και να είναι υποψήφιοι, συμμετέχοντας.
Ο χρόνος είναι με το μέρος τους. Η ινδική οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμούς της τάξης του 8% ετησίως. Ο αριθμός των πολιτών με δουλειά, στεγαστικό δάνειο, και σκοπό ύπαρξης, θα αυξάνεται συνεχώς. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, η μεσαία τάξη της Ινδίας θα αριθμεί 583 εκατομμύρια ανθρώπους το 2025 (41% του συνολικού πληθυσμού).
Η χώρα δεν χρειάζεται μόνο νέους τεράστιους αυτοκινητόδρομους και γυαλιστερά αεροδρόμια, χρειάζεται μια νέα πολιτική για τον 21ο αιώνα. Αν ο ενθουσιασμός του κινήματος Hazare οδηγήσει τη μεσαία τάξη στο να εμπλακεί με τη πολιτική έχει καλώς, αν όχι, οι σημερινές διαμαρτυρίες θα μείνουν στη μνήμη μόνο και μόνο για τον παλμό τους, και όχι για το αποτέλεσμά τους.
Foreign Policy
http://www.foreignpolicy.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου