Στην καθιέρωση της ορολογίας αυτής, που χρησιμοποιείται σήμερα στην...
ανάλυση και παρουσίαση των πολιτικών δεδομένων δεν είναι υπεύθυνοι μόνο οι πολιτικοί ηγέτες, εξίσου υπεύθυνα είναι τα ΜΜΕ, που διαμορφώνουν ή διαστρεβλώνουν τις έννοιες και τη πραγματικότητα που αυτές αποτυπώνουν.
Εν όψει των ασύστολων πληροφοριών, οικονομικών, πολικών ,κοινωνικών, που δεχόμαστε καθημερινά θα δούμε πώς: Αν αναλύσουμε την έννοια «μάζα», που ενίοτε εκφραστικά διατυπώνεται έμμεσα με παρόμοιους επιθετικούς προσδιορισμούς, καταλήγουμε πως ο λαός υποβιβάζεται σήμερα σε μία αδιευκρίνιστη, συμπυκνωμένη ύπαρξη, που κανένα πολιτικό ρόλο δεν διαδραματίζει, ούτε έχει ταυτότητα, καθώς γίνεται αντιληπτή σαν ένας ενιαίος φορέας επιθυμιών και θέσεων, που ούτε κατά διάνοια αποτελείται από επιμέρους και ξεχωριστές ατομικότητες-ανάγκες..
Δεύτερη προσφιλής στα ΜΜΕ και στους πολιτικούς έννοια, η «κοινωνική συνοχή». Και αν κοινωνική συνοχή κατά ακριβολογία σημαίνει σαν αποτέλεσμα της ειρηνικής ύπαρξης του λαού, το «δέσιμο» αυτού, στη σημερινή γλώσσα, όσο σκληρό και αν ακούγεται, εκφράζει το καθησυχασμό του μόνιμου φόβου της ηγεσίας ότι «η αγέλη δεν θα ξυπνήσει».
Από την άλλη, «κοινωνική αναταραχή», σημαίνει πως σε αυτή την με αμβλυμμένη κριτική σκέψη μάζα, κάτι δεν άρεσε σαν πολιτική επιλογή και μάλλον αρχίζει να ξυπνάει.
Σε όλες τις πολιτικές δηλώσεις και ομιλίες που ακούμε αυτό τον καιρό, η πληθώρα των παρομοιώσεων, των μεταφορών, των τυποποιημένων εκφράσεων, των άφθονων επιθετικών προσδιορισμών, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Πολιτικό λόγος δεν έχει επιχειρήματα.
Άλλωστε αυτό είναι η Πολιτική: επιχειρήματα και διάλογος. Διάλογος που ακόμα και σε μια πολιτική ομιλία πρέπει να είναι υπαρκτός και αυτό επειδή η πολιτική ασκείται και διαμορφώνεται βάσει της πηγής από την οποία και για χάρη της οποίας ασκείται. Είναι πραγματικά άξιο λόγου πώς στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης, οι αρχηγοί των κομμάτων επανέλαβαν προεκλογικές ομιλίες και τραβούσαν με αποτυχημένα τεχνάσματα τη προσοχή από τη σημαντικότητα του θέματος εγκωμιάζοντας τα «έργα» των παρατάξεων τους και επιρρίπτοντας τα λάθη στις άλλες.
Σε όλο αυτό το κλίμα, οτιδήποτε και αν ακούγεται από πλευρά πολιτικών μοιάζει με ειρωνεία.
Οι «αγανακτισμένοι» κατηγορηθήκαν ως οι άνθρωποι που ξεβολεύτηκαν. Κανένας δεν αρνείται πως ο λαός δεν είναι στο απυρόβλητο. Τους ψήφισε, συντήρησε την οικογενειοκρατία και τον δικομματισμό, συμβιβάστηκε με το ρουσφέτι και την ξέφρενη οικονομική ζωή.
Όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την πολύ «καλή» δουλειά που έκανε στη κριτική σκέψη του κόσμου η διαστρέβλωση και η παραπληροφόρηση.
Πίσω από τη προβολή της κάθε είδησης κρύβεται μια απίστευτη καλοστημένα μελέτη ψυχολογικού περιεχόμενου, ανάλογη με αυτή που δημιούργησε και συντηρεί τις καταναλωτικές κοινωνίες.
Και αν αδίκως τα ΜΜΕ, με εξαιρέσεις πάντα, αποκαλούνται η τέταρτη εξουσία, ας αναλογιστεί καθένας πώς θα σκεφτόταν αν δεν είχε τους τίτλους, τις ήσσονος σημασίας ειδήσεις, τις αποσπασματικές αναφορές και τις μουσικές επενδύσεις σε καθετί που παρακολουθεί.
Ελισσάβετ Παναγιωτίδου
Α.Δικηγόρος
24GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου