ΣΑΡΚΟΖΙ:ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΝΕΚΡΟΣ!

Σύμφωνα με την «Κανάρ Ανσενέ», στις 23 Οκτωβρίου ο «Σαρκό» εκμυστηρεύτηκε σε συνεργάτες του ότι «αν η Γαλλία χάσει το ΑΑΑ, είμαι νεκρός»!
Δεν γνωρίζουμε αν θα συμβεί κι αυτό, αυτό που είναι όμως ήδη γεγονός είναι ότι επί Σαρκοζί η Γαλλία είναι το  Νο2 της Ευρώπης πίσω από την Γερμανία που είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης, Από την απαρχή της κρίσης το 2008, η οικονομική ανισότητα μεταξύ των δυο χωρών αυξήθηκε σημαντικά. Αν και οι συναντήσεις, οι σύνοδοι κορυφής, κλπ. δίνουν μια επίφαση ισότητας, στην πραγματικότητα η δυσχερής οικονομική θέση της Γαλλίας, την αναγκάζει να παίζει το δεύτερο βιολί σε σχέση με την Γερμανία, και να υπακούει στα οικονομικά της κελεύσματα.
Οι Γάλλοι ανησυχούν για το μέλλον του ευρώ. Μοιράζονται μάλιστα τις ίδιες ανησυχίες με αυτές της Αγγλίας. Ότι δηλαδή το γερμανικό «φάρμακο» αγνοεί την ανάπτυξη, και ότι οι Γερμανοί δεν κατανοούν τις χρηματαγορές. Σε αντίθεση όμως με τους Άγγλους, οι Γάλλοι δεν θέλουν να κατακρίνουν ή να συμβουλεύουν δημοσίως τους Γερμανούς. Πιστεύουν πως στο τέλος οι Γερμανοί θα κάνουν ότι είναι απαραίτητο για να σωθεί το ευρώ. Κάποιοι όμως ανησυχούν, πως όταν οι Γερμανοί αποφασίσουν να δράσουν, θα είναι ήδη αργά.
Το Παρίσι είναι διστακτικό απέναντι στην γερμανική επιθυμία να αλλάξουν οι συνθήκες της ΕΕ.  Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με τους Ιρλανδούς, οι Γάλλοι πιστεύουν ότι μια αλλαγή στις συνθήκες θα σταθεροποιούσε τους κανόνες δανεισμού, και θα βοηθούσε στο να αλλάξει η Γερμανία πολιτική όσον αφορά στο ευρώ. Βραχυπρόθεσμα, αυτό σημαίνει πως η ΕΚΤ θα μπορεί να αποτελεί τον δανειστή τελευταίας προσφυγής στην ευρωζώνη.
Αυτό που θέλουν κατά βάση οι Γάλλοι, είναι να επεκταθεί η συζήτηση περί αλλαγής της συνθήκης, ώστε να συμπεριλαμβάνει ζητήματα ανάπτυξης, μακροοικονομικής πολιτικής, φόρων, και εργατικής νομοθεσίας. Παράλληλα θέλουν αλλαγή του άρθρου 136 που επιτρέπει στα κράτη της ευρωζώνης να υιοθετούν νέους κανόνες σε ζητήματα δημοσιονομικής πειθαρχίας. Εν ολίγοις, οι Γάλλοι θέλουν κάτι περισσότερο από την γερμανική εμμονή στους προϋπολογισμούς και μόνο.
Σύμφωνα με τη γαλλική λογική, η νέα συνθήκη θα πρέπει να ανοίξει το δρόμο για την έκδοση ευρωομολόγων, μέσω μιας κεντρικής δημοσιονομικής πολιτικής, που όμως απαιτεί χρόνο. Στο ενδιάμεσο, οι Γάλλοι υποστηρίζουν την ιδέα ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου (ΕΝΤ), που θα βοηθά τις υπερχρεωμένες χώρες. Αυτό το ταμείο θα μπορούσε να βασίζεται στον ήδη υπάρχοντα μηχανισμό σταθερότητας.
Πολλοί Γάλλοι αξιωματούχοι θα ήθελαν το ΕΝΤ να ανταγωνίζεται την Κομισιόν, και να μπορεί να αποφασίζει με πλειοψηφία, χωρίς να ανησυχεί για το βέτο φερ ειπείν της Σλοβακίας. Οι Γερμανοί όμως επιμένουν σε ομόφωνες αποφάσεις.
Όσον αφορά στη Βρετανία, οι Γάλλοι την θεωρούν ως υποκρίτρια. Οι Βρετανοί νοιάζονται για την ενιαία αγορά, αλλά ζητάνε και ειδική προστασία. Συμφωνούν σε αυτό με τους Γερμανούς, και όπως λένε, αν οι Βρετανοί επιμένουν σε εξαιρέσεις, τότε θα προχωρήσουν σε μια νέα συνθήκη η οποία θα καλύπτει μόνο την ευρωζώνη, ή και τα κράτη που επιθυμούν να ενταχθούν σε αυτήν.
Οι Γερμανοί επιδιώκουν μια συνθήκη που θα καλύπτει και τις 27 χώρες μέλη, ώστε να είναι ευκολότερο για το ευρωπαϊκό δικαστήριο και την Κομισιόν να πειθαρχούν τους παραβάτες. Οι Γάλλοι πάλι θέλουν μια πιο επικεντρωμένη Ευρώπη, και μια συνθήκη που θα καλύπτει λιγότερες χώρες. Διαφωνούν ως προς τον ρόλο του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, και δεν θέλουν αυτό να μπορεί να επιβάλλει ποινές και πρόστιμα σε χώρες που παραβιάζουν τους κανόνες της ευρωζώνης.
Προς το παρόν, και η Γαλλία και η Γερμανία είναι εχθρικές απέναντι στη Κομισιόν, με τους Γάλλους να  θέλουν να μειώσουν τον ρόλο της στη διαχείριση του ευρώ. Αμφισβητούν την επαγγελματική της ικανότητα, καθώς και την αρμοδιότητα επιτρόπων από χώρες εκτός ευρωζώνης να ψηφίζουν για κυρώσεις εναντίον π.χ. της Γαλλίας. Παράλληλα πνέουν μένεα εναντίον του José Manuel Barroso, που στερείται «οράματος». Τον κατηγορούν ότι εξαφανίστηκε στη διάρκεια της κρίσης, και πως δεν πήρε πρωτοβουλίες. Ότι γενικά κωλυσιέργησε.
Ο σοσιαλιστής υποψήφιος για τη προεδρία François Hollande δεν έχει ακόμη ανοίξει τα χαρτιά του για την κρίση ή για το μέλλον της ΕΕ. Προέρχεται όμως από την φιλοευρωπαϊκή πτέρυγα του κόμματός του, και μάλλον δεν θα έχει διαφορετική πολιτική από αυτήν του Sarkozy. Μάλιστα, η αρχηγός του Εθνικού Μετώπου Marine Le Pen κατηγορεί τους σοσιαλιστές,  ότι σε αντίθεση με αυτήν, στηρίζουν την παγκοσμιοποίηση, την ΕΕ, και την μετανάστευση. Η ίδια αποτελεί ισχυρό πολέμιο της «αντιδημοκρατικής» ΕΕ.
Οι Γάλλοι πολιτικοί αντιλαμβάνονται πως όσο αυξάνεται η πίεση στους εθνικούς προϋπολογισμούς, και όσο αυξάνεται ο ευρωπαϊκός έλεγχος επί της χάραξης δημοσιονομικής πολιτικής, τόσο θα πρέπει να απαντούν σε όλους όσους κατηγορούν την ΕΕ ως αντιδημοκρατική. Τα Παρίσι δεν λατρεύει ιδιαίτερα την ΕΕ. Υποστηρίζουν την άποψη του Joschka Fischer για την ανάγκη σύστασης μιας επιτροπής εθνικών βουλευτών, που θα ελέγχει τους θεσμούς της ΕΕ.
Η γαλλική κυβέρνηση ανησυχεί και για την Marine Le Pen, που οι δημοσκοπήσεις την φέρνουν μεταξύ 16-21%. Στις προηγούμενες εκλογές, το κόμμα της τα πήγε πολύ καλύτερα από τις προβλέψεις των δημοσκοπήσεων. Αν βαθύνει η κρίση, και αν χρειαστούν ακόμη περισσότερα μέτρα λιτότητας, η αντιπαλότητα της  Le Pen στο ευρώ, θα της φέρει ακόμη περισσότερες ψήφους. Έτσι, ίσως καταφέρει να περάσει στον δεύτερο γύρο, όπως είχε κάνει και ο πατέρας της το 2002.
Οι προεδρικές εκλογές δεν πρόκειται να αλλάξουν την ευρωπαϊκή προοπτική της Γαλλίας, αλλά τόσο η κρίση, όσο και η αυξανόμενη ισχύς της Γερμανίας, μπορεί να ωθήσουν τον λαό της Γαλλίας προς τον ευρωσκεπτικισμό.
Center for European Reform
http://centreforeuropeanreform.blogspot.com