Γαλλία, Ελλάδα, Ολλανδία, και Γερμανία: Η Ευρώπη αντιμετωπίζει κρίσιμες, και διαφορετικές μεταξύ τους εκλογικές αναμετρήσεις. Όλες έχουν ως κοινή συνισταμένη τις πολιτικές της Γερμανίδας Angela Merkel, η οποία και τελικά μπορεί να καταψηφιστεί οριστικά!
Πέραν των παραπάνω, υπάρχουν και οι περιφερειακές εκλογές στην βόρεια και στη δυτική Γερμανία (Holstein, και Westphalia), που θα κρίνουν αν η πιο δημοφιλής πολιτικός της χώρας, και η πιο ισχυρή ηγέτιδα της Ευρώπης, έχει ελπίδες να διατηρήσει το αξίωμά της.
Το ίδιο σημαντικές για την Γερμανία είναι και οι αυριανές εκλογές στην Ελλάδα. Το Βερολίνο έχει επενδύσει πολύ πολιτική ενέργεια, αλλά και πολλά χρήματα στη προσπάθεια να βοηθηθούν οι Έλληνες. Αν λοιπόν αυτοί αποφασίσουν να εκλέξουν μια βουλή, η πλειοψηφία της οποίας θα είναι αντίθετη στην λιτότητα, και στην αναμόρφωση της χώρας, τότε κινδυνεύει να βουλιάξει τόσο η Ελλάδα, όσο και η ίδια η ΕΕ. Οικονομικά, κάτι τέτοιο ίσως να μπορεί να ξεπεραστεί, αλλά θα τεθεί σε κίνδυνο η νομιμοποίηση κάποιων ενδεχόμενων μελλοντικών διασώσεων άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Η ευρωπαϊκή πολιτική της Merkel, παίζεται εκτός από την Ελλάδα, και στην Γαλλία. Ήδη, ο Γάλλος πρόεδρος έχει πάρει πίσω πολλά από όσα είχε συμφωνήσει με την καγκελάριο το διάστημα που οι δυο χώρες βρίσκονταν σε πλήρη αρμονία. Πολλοί ελπίζουν πως αυτή η υπαναχώρηση είναι απλά λόγια, από πλευράς του Sarkozy, και πως δεν την εννοεί.
Όσον αφορά στον αντίπαλό του για την προεδρία Francois Hollande, του οποίου οι πιθανότητες νίκης είναι σημαντικές, γνωρίζουμε πως ασκεί αυστηρή κριτική στην γερμανική πολιτική λιτότητας. Ακόμη και αν εφαρμόσει τα μισά μόνο από όσα υπόσχεται, βυθίζοντας την Γαλλία στα χρέη, τότε θα προκαλέσει τρικυμία στην ήδη εύθραυστη υποδομή της ΕΕ. Και ήδη τα χρηματιστήρια προετοιμάζονται για μια τέτοια τρικυμία.
Μια ακόμη κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση θα πραγματοποιηθεί στην Ολλανδία. Εκεί, ο Χριστιανοδημοκρατικός συνασπισμός με τους Φιλελεύθερους, απολάμβανε την ανοχή των ακροδεξιών λαϊκιστών του Geert Wilders, αλλά οι πιέσεις για την μείωση του ελλείμματος οδήγησαν τελικά στην απόσυρση της στήριξης τους.
Όταν θα διεξαχθούν οι εκλογές αυτές, θα παιχτεί η τύχη του πρωθυπουργού Mark Rutte, που αποδείχτηκε ως ένας από τους καλύτερους και πιο αξιόπιστους εταίρους της Γερμανίδας καγκελαρίου, όσον αφορά στην ευρωπαϊκή πολιτική.
Υπάρχουν όμως κι άλλα διακυβεύματα. Ο Geert Wilders, που κάποτε κατεύθυνε το πολιτικό του μένος εναντίον των Μουσουλμάνων, τώρα έχει στρέψει τα βέλη του εναντίον της Ευρώπης, και της ΕΕ. Αν ανταμειφθεί αυτή του η στάση, θα πάρουν τα πάνω τους οι αντιευρωπαϊστές λαϊκιστές ολόκληρης της Ευρώπης, ειδικά τώρα που η Marine LePen μοιάζει έτοιμη να καταβροχθίσει το κόμμα του Sarkozy σε περίπτωση ήττας του. Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να φέρει στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής το αντιευρωπαϊκό κίνημα.
Απομένει επίσης να δούμε το αν οι εκλογές στη Γαλλία και στην Ολλανδία, θα ενθαρρύνουν την δημιουργία κάποιου νέου ακροδεξιού πολιτικού σχήματος στην Γερμανία. Μέχρι τώρα, η Γερμανία κατάφερνε να πνίγει τέτοια κινήματα εν τη γενέσει τους. Θα μπορέσει όμως να συνεχίσει να το κάνει, αν η ακροδεξιά κερδίσει έδαφος στην ευρύτερη γειτονιά της;
Ένα πράγμα είναι σίγουρο εν όψει των διάφορων αυτών εκλογικών αναμετρήσεων: Οι εκλογές στα κράτη της ΕΕ, είναι το ίδιο σημαντικές για την Γερμανία, με αυτές που γίνονται στην ίδια. Μάλιστα η σημασία τους μπορεί να είναι και μεγαλύτερη. Έχοντας υπόψη λοιπόν την επίδραση αυτών των εκλογών στη Γερμανία, αναρωτιέται κανείς μήπως θα έπρεπε να επιτρέπεται στους Γερμανούς να ψηφίζουν στην Γαλλία και στην Ολλανδία; Και το αντίθετο βέβαια. Ίσως το 1/5 των ψηφοφόρων, για παράδειγμα….
Τέλος, υπάρχει ένα ακόμη παράδοξο: Η Angela Merkel είναι η ισχυρή γυναίκα της Ευρώπης, αλλά σίγουρα δεν θα επιλέγονταν ποτέ για να είναι και πρόεδρος της ΕΕ.
Αν οι Γερμανοί εξέλεγαν απευθείας καγκελάριο, σίγουρα η Merkel θα έπαιρνε τις περισσότερες ψήφους. Ο κυβερνητικός της όμως συνασπισμός, που βυθίζεται στις δημοσκοπήσεις, παρασύρει στο βυθό και την ίδια, παρά την μεγάλη δημοτικότητά της. Με άλλα λόγια, η Angela Merkel ηγείται μιας Ευρώπης που δεν μπορεί να την διώξει, αλλά αυτοί που θα την διώξουν είναι οι Γερμανοί ψηφοφόροι, που δεν θέλουν να την διώξουν, αλλά αναγκάζονται αναπόφευκτα να το κάνουν εμμέσως!
Από πλευράς δημοκρατικής νομιμότητας όλα αυτά είναι εξωφρενικά. Ίσως και παράλογα. Δεν παύουν όμως να είναι και συναρπαστικά.
Die Zeit
http://www.presseurop.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου