Οκτώβριο), τα πλήγματα έρχονται απανωτά στο κεφάλι της.
Ο γενικός υπεύθυνος Οικονομικών της Κομμισσιόν, Βάλντις Ντομπρόφκυς, δηλώνει απερίφραστα ότι η Ελλάδα έβγαινε από τα Μνημόνια και την κρίση στα τέλη του 2014! Κι ήταν η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα που τη βύθισε ξανά στην κρίση…
Το ξέραμε θα μου πείτε!
Ναι, εμείς το ξέραμε…
Και το ξέραμε και το λέγαμε…
Αλλά τώρα ομολογείται και διακηρύσσεται εξ «επισήμων χειλέων» (πιο «επισήμων» δεν γίνεται) σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Πλήρης δικαίωση Σαμαρά! Βεβαίως…
Αλλά αυτό κοντεύει να γίνει «παλιό». Είναι πλέον γενική πεποίθηση…
Άλλωστε, δεν χρειάζεται πια να το πει οποιοσδήποτε Ευρωπαίος αξιωματούχος… Το λέει ουσιαστικά ο ίδιος ο κ. Τσίπρας!
Είπε προχθές (εκεί που κατήγγειλε λάβρος το ΔΝΤ, πριν του έλθει νέα «ψυχρολουσία» από την κα Μέρκελ και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους), ότι το ΔΝΤ έχει κάνει πολλά σφάλματα μέχρι τώρα.
Κι αναφέρθηκε στο εξής ένα: τους λάθους πολλαπλασιαστές του Πρώτου Μνημονίου…
Ξέρετε κάτι;
Σε αυτό τουλάχιστον, είχε δίκιο ο Τσίπρας!
Όντως οι «πολλαπλασιαστές» του πρώτου Μνημονίου ήταν λανθασμένοι…
Κι αυτό δεν ήταν ένα απλό «τεχνικό λάθος».
Υποτιμούσε τις συνέπειες τις ύφεσης που προκάλεσε το πρώτο Μνημονίο και καθιστούσε ανέφικτους τους στόχους του…
Ποιος το επισήμανε πρώτος αυτό το σφάλμα;
Ο Αντώνης Σαμαράς!
Πότε;
Τον Ιούλιο του 2010! Δύο μήνες ακριβώς μετά την ψήφισή του στη Βουλή!
Σε ποια ευκαιρία; Στην ομιλία του «Ζάππειο 1».
Αυτοί που σήμερα αποδοκιμάζουν τη στάση του Σαμαρά στο πρώτο Μνημόνιο, που δεν το ψήφισε, ξεχνάνε ότι ο ένας από τους τρείς λόγους που επικαλέστηκε τότε, ήταν οι λάθος πολλαπλασιαστές.
Για τους οποίους εκ των υστέρων δικαιώθηκε πλήρως.
Και γι’ αυτούς…
Ποιος άλλος παραδέχθηκε αυτό το λάθος;
Το ίδιο το ΔΝΤ, δια του κορυφαίου οικονομικού αναλυτή του τότε του κ. Μπλανσάρ (που παραιτήθηκε μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο) ομολόγησε πως οι «πολλαπλασιαστές» του πρώτου Μνημονίου ήταν λάθος.
Μόνο που αυτή η αναγνώριση ήλθε δύο χρόνια αργότερα. Όταν η ζημιά είχε γίνει…
--Πόσο υπολόγιζε ο Σαμαράς τους «πολλαπλασιαστές» τότε; 1,5! Δηλαδή για κάθε μέτρο λιτότητας ενός ευρώ προκαλείτο επί πλέον ύφεση 1,5 ευρώ.
--Πόσο υπολόγιζε το ΔΝΤ τον «πολλαπλασιαστή» αρχικά; 0,5! Δηλαδή για κάθε μέτρο λιτότητας ενός ευρώ προκαλείτο επί πλέον ύφεση μισού ευρώ.
Πόσο παραδέχθηκε εκ των υστέρων το ΔΝΤ ότι ήταν ο «πολλαπλασιαστής» του πρώτου Μνημονίου; 1,2 με 1,8!
Δηλαδή στα επίπεδα ακριβώς που τον είχε υπολογίσει ο Σαμαράς δύο χρόνια πριν…
Εδώ έχουμε το μοναδικό φαινόμενο (δεν ξέρω άλλο στην μακροχρόνια ιστορία του ΔΝΤ) να του κάνει κριτική πολιτικός από χώρα στην οποία επιβάλλει το Πρόγραμμα, κι όχι μόνο η κριτική αυτή να δικαιώνεται, αλλά να πέφτει μέσα (η κριτική) με απόλυτη ακρίβεια (εκεί που είχε πέσει απελπιστικά έξω το ίδιο το Πρόγραμμα).
Που μπορείτε να τα βρείτε όλα αυτά για να πειστούν και οι πιο άπιστοι Θωμάδες (μέρες που έρχονται τώρα);
Στο ίδιο το κείμενο της ομιλίας Σαμαρά «Ζάππειο 1» (επαναλαμβάνω: αρχές Ιουλίου του 2010) όπου αναφέρει ρητά:
--«Αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι ο πολλαπλασιαστής των αντισταθμιστικών μέτρων έχει υπολογιστεί στο 1,5…»
Να σας πω και μια μικρή ιστορία:
Επειδή από τότε παρακολουθούσα λεπτομερώς τι γινόταν με το Μνημόνιο, ρώτησε κάποιον από το στενό κύκλο του Σαμαρά:
--Τι την θέλατε αυτή τη «λεπτομέρεια» για τον πολλαπλασιαστή 1,5; Πολιτικές δηλώσεις δεν συνηθίζουν τέτοια τεχνικά στοιχεία…
Χαμογέλασε και μου απάντησε αμέσως:
--Μα τους είπαμε τον πραγματικό πολλαπλασιαστή γιατί ο δικός τους είναι πολύ μικρότερος. Και εντελώς λάθος…
Και θέλαμε να υπάρχει on the record ότι τους είχαμε προειδοποιήσει για μια τουλάχιστον αιτία των λαθών τους…
--Ναι αλλά ο κόσμος δεν τα καταλαβαίνει αυτά, συνέχισα εγώ…
--Αυτό ειδικά, δεν τον είπαμε για τον «πολύ κόσμο». Το είπαμε για το ΔΝΤ. Για να ξέρουν από τώρα ότι ο δικός τους «πολλαπλασιαστής» είναι λάθος και τους το έχουμε εγκαίρως υποδείξει…
Και για να το διορθώσουν μετά.
Αλλιώς Πρόγραμμα δεν βγαίνει και στόχοι δεν πιάνονται…
Ξέρετε κάτι;
Όπως έμαθα αργότερα, όταν έφτιαχναν το δεύτερο, επί Κυβέρνησης Παπαδήμου, άλλαξαν τους «πολλαπλασιαστές» και έτσι οι στόχοι του δεύτερου Μνημονίου αποδείχθηκαν πολύ πιο εφικτοί.
Σε αντίθεση με τους στόχους της περιόδου 2010-12, οι δημοσιονομικοί στόχοι της επόμενης περιόδου (του δεύτερου Μνημονίου), πιάστηκαν όλοι! Και η κυβέρνηση Σαμαρά τους ξεπερνούσε κάποιες φορές…
Η κριτική των «πολλαπλασιαστών» και η διαπραγμάτευση που έγινε αργότερα βάσει αυτής της κριτικής έφεραν αποτέλεσμα.
Άκουσα προχθές και κάτι ακόμα, πολύ ενδιαφέρον:
Μια συμπαθής κυρία και σοβαρή δημοσιογράφος από το χώρο της Κεντροαριστεράς, όμως συνήθως εμπαθής κατά των κυβερνήσεων Σαμαρά, (αν και δεν χαρίζεται στον Τσίπρα), ομολόγησε την περασμένη εβδομάδα:
-- Τα μέτρα με τα οποία προσπαθεί να κλείσει σήμερα την αξιολόγηση ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυρίως από φόρους, όχι από περιστολή σπατάλης. Επιστρέφουν, δηλαδή, στο λάθος του Πρώτου Μνημονίου…
Έτσι ακριβώς το είπε: ότι ο Τσίπρας όχι απλώς μας ξανάφερε σε Μνημόνια, αλλά επιστρέφει στο… λάθος Μνημόνιο!
Δηλαδή αυτό που βοά σήμερα όλη η κοινωνία. Ότι βάζει πιο πολλούς φόρους, αντί να κόβει σπατάλες, όπως ακριβώς έκανε ο ΓΑΠ.
Εκείνο που δεν μας είπε όμως, η συμπαθής κυρία, είναι ότι αυτό το λάθος το είχε επισημάνει επίσης ο Σαμαράς εγκαίρως (στο Ζάππειο 1 και στο Ζάππειο ΙΙ).
Και πριν έλθει ακόμα στην διακυβέρνηση (όταν συμμετείχε στη διαπραγμάτευση του Δεύτερου Μνημονίου) φρόντισε κι αυτό να διορθωθεί.
Το ΔΝΤ αναγνώρισε εκ των υστέρων και αυτό το σφάλμα. Κι άλλαξε τελείως το «μίγμα πολιτικής»: Στο δεύτερο Μνημόνιο είχε πολύ περισσότερα μέτρα περιστολής σπατάλης και πολύ λιγότερους νέους φόρους.
Κι έτσι όχι μόνο μπόρεσε να πιάσει τους στόχους του αυτή τη φορά, αλλά δεν εμπόδισε και την ανάκαμψη. Που ήλθε τελικά το 2014. Ένα χρόνο πιο νωρίς από ό,τι προέβλεπε το (δεύτερο) Πρόγραμμα…
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, πήρε την οικονομία ήδη σε ανάκαμψη το 2015 (κι όχι σε βαθιά ύφεση όπως την είχε παραλάβει ο Σαμαράς τον Ιούλιο του 2012) και την ξανακύλησε σε ύφεση ο «αθεόφοβος»…
Γιατί μου ήλθε να τα γράψω όλα αυτά τώρα;
Για το Σαμαρά και τη δικαίωσή του;
Όχι! Αυτό περνά πλέον στη συνείδηση του κόσμου. Πολύ περισσότερων απ’ όσους τον ψήφισαν, είτε το 2012 είτε το 2014.
Ακόμα και «ορκισμένοι αντίπαλοί» του, παραδέχονται ότι «δικαιώθηκε» πλήρως...
Το λέω όμως κι επιμένω, γιατί αν θέλετε να βρεθεί κι άλλος Χριστιανός, που να λέει αλήθειες στον κόσμο κι όχι να τον φουσκώνει με λαϊκίστικα φούμαρα, αν θέλετε να βρεθεί κάποιος πολιτικός που να ξέρει και πότε να λέει όχι και πότε να λέει ναι, αν θέλετε να βρεθεί κάποιος που να διαπραγματεύεται αυτά που πρέπει να αλλάξουν, αλλά και να εφαρμόζει αυτά που πρέπει να εφαρμοστούν, πρέπει να ξέρει κι ο ίδιος, ότι αν κάνει το σωστό, θα τον στηρίξουν!
Τουλάχιστον μέσα στη χώρα του…
Δεν θα του τραβάνε το χαλί συνεχώς κάτω από τα πόδια, όπως έκαναν συνεχώς στον Αντώνη Σαμαρά.
Τη δικαίωση Σαμαρά και την αναγνώριση της προσφοράς του, εμείς την έχουμε ανάγκη περισσότερο. Όχι ο ίδιος.
Για να βρεθεί και κανένας άλλος να κάνει το ίδιο.
Όχι να ξέρει ότι θα τον «σταυρώσουν» κι αυτόν…
Άκουσα κάποιο γνωστό μου να λέει προχθές:
--Ψήφισα Σαμαρά τον Ιούνιο του 2012. Και δεν τον ψήφισα τον Ιανουάριο του 2015. Κι ύστερα φώναζα κι εγώ ότι «πρέπει να φύγει»…
--Και λοιπόν, ρώτησα απορημένος.
-- Τι λοιπόν; Τώρα ψάχνω τοίχο να χτυπήσω το κεφάλι μου! μου απάντησε. Πως την πάτησα έτσι;
--Εντάξει, ο γέγονε, γέγονε, του απάντησα για να τον παρηγορήσω…
--Όχι μου λέει, δεν είναι έτσι. Γιατί διαφώνησε με το πρώτο μνημόνιο και όλοι οι λόγοι για του οποίους διαφώνησε αποδείχθηκαν σωστοί. Τους παραδέχονται όλοι, τώρα...
Και στη συνέχεια άλλαξε και τα τρία μεγάλα λάθη του Πρώτου Μνημονίου (και τους «πολλαπλασιαστές», και το «μίγμα πολιτικής» και τα «τιμωρητικά επιτόκια») και ανέλαβε τη διακυβέρνηση. Κι όταν την πήρε στα χέρια του, άρχισαν να βγαίνουν οι στόχοι, να διορθώνεται η κατάσταση, να βελτιώνονται όλα…
Και πριν προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του, τον διώξαμε, φέραμε τον Τσίπρα να μας ξαναπάει χιλιόμετρα πίσω! Και χρειάζονται τώρα πολλαπλάσιες θυσίες για να ορθοποδήσουμε. Και αν…
Τον άκουγα αμήχανος. Τι να του πω;
--Και δεν φτάνουν αυτά, συνέχισε απτόητος.
Μας έφερε και ένα εκατομμύριο λαθρομετανάστες, που πολλοί έχουν παγιδευτεί εδώ και διαλύουν τις τοπικές κοινωνίες μας.
--Ξέρεις πιο είναι το πρόβλημα; με ρωτάει ξαφνικά.
Ότι δεν βλέπαμε τότε αυτά που έκανε για τη χώρα ο Σαμαράς.
Αλλά, κυρίως, δεν βλέπαμε αυτά που απέτρεπε:
--Δεν βλέπαμε ότι απέτρεψε το Grexit, στο οποίο μας ξανάφερε ο Τσίπρας.
--Δεν βλέπαμε ότι απέτρεψε το κλείσιμο των τραπεζών, το οποίο μας επέβαλε ο Τσίπρας.
--Δεν βλέπαμε ότι απέτρεψε όλους αυτούς του νέους φόρους που μας έφερε ο Τσίπρας, ενώ ο Σαμαράς, αν και επέβαλε κι εκείνος φόρους, είχε όμως αρχίσει και να μειώνει μερικούς. Και πάντως τέτοια «φοροκαταιγίδα» δεν έφερε.
--Και δεν βλέπαμε ότι εκείνος έλεγχε τις ροές στα σύνορα και απέτρεπε την «εισβολή» των λαθρομεταναστών, που μας έφερε τελικά ο Τσίπρας.
Έπρεπε να έλθει ο Τσίπρας, για να καταλάβουμε μέσα σε μερικούς μήνες, όλα εκείνα από τα οποία μας γλίτωνε ο Σαμαράς.
-- Γιατί μου τα λες τώρα; τον ρώτησα…
-- Γιατί διάβασα την ομιλία του στο Χόνγκ Κόνγκ σε εκείνο το φόρουμ των διεθνών επενδυτών…
-- Πώς σου φάνηκε; Τον ρώτησα
-- Αληθινό μεταρρυθμιστικό μανιφέστο! Και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Ιδιαίτερα στο σημείο που επικρίνει τις αδυναμίες και των αριστερών και των συντηρητικών: που οι αριστεροί αποσταθεροποιούν τα πάντα εν ονόματι της «αλλαγής» και οι υπερσυντηρητικοί δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε εν ονόματι της «σταθερότητας» που καταντά θανάσιμη στασιμότητα.
Και τέλος οι λαϊκιστές που συνδυάζουν τα χειρότερα και των δύο: και αποσταθεροποιούν τα πάντα και βουλιάζουν στη στασιμότητα!
Καλύτερο πορτρέτο για τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν μπορούσε να γίνει…
Κι ύστερα ήταν η Αξιοπρέπεια που έβγαζε:
--Έχουμε προβλήματα, αλλά θα τα καταφέρουμε.
--Πληρώνουμε δικά μας σφάλματα των περασμένων δεκαετιών, μας τη φέρανε και κάποιοι απ’ έξω, ήταν και η Ευρώπη στην αρχή ανέτοιμη να αντιμετωπίσει την ελληνική κρίση, αλλά όλα αυτά είναι πια «λεπτομέρειες». Εμείς θα τα καταφέρουμε.
--Περνάμε δύσκολα, αλλά είμαστε survivors, ξέρουμε να επιβιώνουμε στα δύσκολα, θα τα ξεπεράσουμε! Θα βγούμε σοφότεροι και δυνατότεροι.
--Πιστεύω στην Ελλάδα, πιστεύω στα ταλέντα, τις αρετές, στο πείσμα και τις αντοχές του Έλληνα. Όπως πιστεύω και στην Ευρώπη…
Ποιος άλλος μπορεί να βγει και να τα πει αυτά;
Ποιος άλλος μπορεί να πείσει και τους ξένους να πιστέψουν στην Ελλάδα,
και τους Έλληνες να πιστέψουν στον εαυτό τους;
Έχουμε ανάγκη τη δικαίωση Σαμαρά γιατί όσα ο ίδιος κατάφερε, είναι απαραίτητα σήμερα για να πιστέψουμε ξανά στον εαυτό μας.
Κι ας τον προδώσαμε εμείς…
Τον άκουγα ως το τέλος αμίλητος. Απλώς σας μεταφέρω τα λόγια του…
Του Θανάση Κ.
http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου