άρα κατά ένα ποσοστό, για άλλους μεγαλύτερο για άλλους μικρότερο, ο Κεμάλ νομιμοποιούνταν να αντιδράσει, έστω και αν ξέφυγε. Πρώτα από όλα, η Μικρά Ασία δεν ήταν Τουρκική! Ανήκε στους γηγενείς λαούς της, που πολυάριθμα κομμάτια τους εξοντώθηκαν από μια Τουρκική μειοψηφία, ανήκε στα Έθνη της, που έπεσαν θύματα της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε που εφάρμοσαν οι νεότουρκοι, αν και προσπάθησαν να ενωθούν. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης, πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα, είχε συγκεντρώσει Κούρδους (σαν τον Μουσταφά Πασά, πρόεδρο του Οθωμανικού στρατοδικείου που καταδίκασε τον Κεμάλ σε θάνατο), Κιρκάσιους, και άλλους, και προετοίμαζε συλλογική άμυνα. Τέσσερις Κούρδοι, ένας εκδότης εφημερίδας και τρεις αξιωματικοί, ταξίδεψαν μαζί με τον Γερμανό στην Σμύρνη. Αυτός θα συνέχιζε για την Αθήνα, για να δει τον Γούναρη, αλλά τελικά έμαθε ότι αυτός ήταν στην Κιουτάχεια και έτσι αποβιβάστηκαν όλοι στην Σμύρνη. Οι Κούρδοι πήγαν στο Κουρδιστάν για να ξεκινήσουν επανάσταση. Όταν έφτασαν, ο Ελληνικός στρατός είχε ήδη αρχίσει την υποχώρηση και οι Τούρκοι είχαν φροντίσει να στείλουν ισχυρή στρατιωτική δύναμη ώστε να εμποδίσουν κάθε πιθανότητα εξέγερσης. Την απόλυτη ευθύνη την έχει η Ελληνική κυβέρνηση που δεν αντέδρασε στην πρόταση του μητροπολίτη Αμάσειας το 1921, για συνεργασία με Κούρδους και Αρμένιους για την αντιμετώπιση του Κεμάλ. Τα λάθη που έκαναν οι γηγενείς, όπως τμήμα των Κούρδων που ξεγελάστηκε από τον Κεμάλ ενώ ο Τοπάλ Οσμάν έσφαζε και ομοεθνείς τους, οι αψιμαχίες Πόντιων και Αρμένιων που καθυστέρησαν την απόφαση για ίδρυση ποντιοαρμενικής ομοσπονδίας, θα είχαν ξεπεραστεί αν η Ελληνική κυβέρνηση είχε εφαρμόσει το σχέδιο του Γερμανού. Η Μικρά Ασία δεν ήταν Τουρκική λοιπόν για να έχει δικαίωμα ο Κεμάλ να εξοντώνει τους αληθινούς ιδιοκτήτες. Ο Κεμάλ, που ήταν ένας στυγνός δικτάτορας και όχι εθνικοαπελευθερωτής. Κανένας εθνικοαπελευθερωτής δεν κυβερνάει δικτατορικά μέχρι τον θάνατο του, διαλύοντας δυο φορές την μόνη αντιπολίτευση που πήγε να σχηματιστεί, ακόμα και την προσχηματική που ο ίδιος οργάνωσε την σύσταση της. Ο Ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στην Σμύρνη για να προστατέψει τους Ελληνικούς πληθυσμούς από την σφαγή. Το αποδεικνύει άλλωστε και η δήλωση του Αμερικανού προέδρου Ουίλσον το 1920, που ξεκαθαρίζει ότι οι Έλληνες στάλθηκαν με συμμαχική εντολή στην Μικρά Ασία, για να σώσουν τους Ελληνικούς πληθυσμούς από τις σχεδιασμένες σφαγές. Οι σφαγές ήταν ένας από τους τρόπους για να εξοντωθούν οι μη Τουρκικές εθνότητες, την απόφαση για την εξόντωση των οποίων είχαν πάρει επίσημα οι Τούρκοι από το 1911. Η συνθήκη των Σεβρών, η τόσο λοιδορούμενη από ψευτο-ανθρωπιστές και τουρκοφασίστες -έννοιες που δεν διαφέρουν και πολύ- ήταν η πιο δίκαιη για τους γηγενείς λαούς, καθώς προέβλεπε την εθνική αποκατάσταση των Ελλήνων, των Κούρδων και των Αρμενίων. Ποτέ δεν είναι αργά όμως. Κανένα τεχνητό έκτρωμα που η αρχή του βασίστηκε στην γενοκτονία και η συνέχεια του στην βίαιη τουρκοποίηση και την καταπίεση δεν υπήρξε και δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει ως ενιαίο σύνολο. Οι λαοί της Μικράς Ασίας θα πάρουν την ιστορική δικαιοσύνη που τους οφείλεται. Γράφει η Μελίνα Κονταξή
http://kostasxan.blogspot.ca/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου