Τώρα, παραπάνω από δύο εβδομάδες από το περιστατικό το ερώτημα που γεννάται είναι: Ποια συμφέροντα οδήγησαν τη Ρωσία να υποχρεώσει την Τουρκία να καταρρίψει το αεροσκάφος της; ρωτά ο Τούρκος αναλυτής Kadri Gurse. Η Τουρκία πράγματι κατέρριψε το ρωσικό αεροσκάφος, αλλά ήταν η Ρωσία που «έκανε παιχνίδι» στην κρίση αυτή. Η ταχύτητα με την οποία η Μόσχα προχώρησε σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας, μετά το περιστατικό όσον αφορά τον τουρισμό, το εμπόριο, τις επενδύσεις σε κοινά σχέδια, αποδεικνύει ότι οι κινήσεις αυτές ήταν σχεδιασμένες πριν την κρίση. Η ανάπτυξη πυραύλων S-400 στη βάση του Hmeymim δύο μόλις ημέρες μετά την κατάρριψη δεν μπορεί παρά να είναι προσχεδιασμένη. Άλλη μια ένδειξη της ρωσικής προετοιμασίας είναι η ταχύτατη, άμεση επίθεση του ρωσικού μηχανισμού προπαγάνδας σχετικά με το λαθρεμπόριο πετρελαίου του Ισλαμικού Κράτους και την Τουρκία, στοχεύοντας κατευθείαν στον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και την οικογένειά του. Η ρωσική προπαγάνδα φαίνεται ότι στοχεύει στη δυτική κοινή γνώμη ώστε να επιβαρύνει την ήδη επιβαρυμένη εικόνα του Ερντογάν και να καταστήσει λιγότερη εύκολη την υποστήριξη του ΝΑΤΟ προς την Τουρκία. Με απλά λόγια η Ρωσία, με την κρίση αυτή, προσπάθησε να απομονώσει την Τουρκία. Η Τουρκία από την πλευρά της αιφνιδιάστηκε από την ταχύτητα των ρωσικών εναντίον της μέτρων και προσπάθησε να ρίξει τους τόνους, χωρίς όμως να απολογείται, αφού, όπως υποστηρίζει, το ρωσικό αεροσκάφος παραβίασε τον εναέριο χώρο της. Ούτε όμως η Ρωσία επιθυμεί να κλείσει το θέμα μια τουρκική συγνώμη. Αν το επιθυμούσε δεν θα προχωρούσε σε σκληρές κυρώσεις, ούτε θα χρησιμοποιούσε τόσο σκληρή γλώσσα. Ο τελικός στόχος της Μόσχας φαίνεται πως είναι η διαγραφή του βασικού λόγου για τον οποίο επενέβη στην Συρία, η ανόητη πολιτική των Ερντογάν και Νταβούτογλου, την οποία το δίδυμο αυτό, με παράλογο πείσμα συνεχίζει. Βασικός λόγος της ρωσικής επέμβασης ήταν η αποτροπή κατάρρευσης του συριακού καθεστώτος. Ο αγώνας κατά του ΙΚ ήταν ο δεύτερος λόγος. Οι ΗΠΑ έχοντας την έγκριση της Άγκυρας ανέπτυξαν αεροσκάφη τους στη βάση του Ιντσιρλίκ κοντά στα συριακά σύνορα. Αυτό ίσως αποτελεί δευτερεύοντα λόγο. Όμως ο πρωταρχικός λόγος της ρωσικής επέμβασης ήταν η τουρκική πολιτική στην Συρία. Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων της Άγκυρας στην Συρία, με την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ ήταν η αιτία που οδηγούσε το καθεστώς Άσαντ σε κατάρρευση. Χωρίς την Τουρκία, με τα έδαφός της να είναι διαθέσιμο σε κάθε λογής τζιχαντιστές, από το 2011, οι συνθήκες που οδήγησαν στην άνδρωση του ΙΚ δεν θα είχαν προκύψει και το χαλιφάτο δεν θα είχε καταφέρει να εξελιχθεί σε πρώτου μεγέθους απειλή για όλο τον κόσμο. Υπ’ αυτή την έννοια και η ανάπτυξη των Αμερικανών ήταν προϊόν της τουρκικής πολιτικής. Προϋπόθεση επιτυχίας της ρωσικής επέμβασης ήταν για τη Μόσχα να αποθαρρύνει την Άγκυρα, με κάθε διαθέσιμο τρόπο, από το να συνεχίσει την πολιτική της στην Συρία και «έστρωσε» το παιχνίδι με βάσει αυτόν τον πολιτικό στόχο. Έτσι η Ρωσία χρησιμοποίησε την κρίση με την κατάρριψη για να οδηγήσει την Τουρκία σε μια σύγκρουση μαζί της, η οποία, στο τέλος της ημέρας, θα είναι επιζήμια για αυτήν. Με τους βομβαρδισμούς που εκτελεί η Ρωσία βλάπτει τα τουρκικά συμφέροντα με δύο τρόπους. Πρώτον χτυπώντας τους εξοπλισμένους από την Τουρκία Τουρκομάνους και άλλους τζιχαντιστές και δεύτερον, προχωρώντας σε πολλές παραβιάσεις του τουρκικού εναέριου χώρου, πριν την κατάρριψη του Su-24. Η ρωσική πίεση είχε ψυχολογικό αντίκτυπο και επηρέασε τη λήψη αποφάσεων στην Άγκυρα. Σημάδι της πίεσης αποτελούν και οι δηλώσεις Νταβούτογλου, στις 22 Νοεμβρίου, δύο ημέρες πριν την κατάρριψη του Su-24. Τότε είχε πει πως οι τουρκικές δυνάμεις έχουν διαταχθεί να απαντήσουν άμεσα σε κάθε απειλή έναντι των τουρκικών συνόρων. Η δήλωση αυτή εξηγεί και την πολιτική απόφαση που ελήφθη για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους το οποίο, υποτίθεται, παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο για 17 δευτερόλεπτα. Άρα η πολιτική της Τουρκίας στην Συρία την έσυρε σε σύγκρουση με την Ρωσία και κανείς δεν ξέρει πως και πότε αυτή θα τελειώσει. Το παράδοξο είναι πως από την κρίση κερδίζουν οι Αμερικανοί. Η διατάραξη των στενών σχέσεων Ρωσίας-Τουρκίας, η οποία παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ παρά τον ισλαμιστική και αυταρχική της στροφή, μπορεί μόνο να ευχαριστεί τους Αμερικανούς, οι οποίοι ήταν δυσαρεστημένοι από τις σχέσεις αυτές. Η Τουρκία μάλλον τώρα θα υποχρεωθεί να δράσει ως πιο συνεπής εταίρος της Δύσης. Αλλά και ένας Πούτιν με ένα αεροσκάφος του καταρριφθέν από ένα μέλος του ΝΑΤΟ μάλλον δεν ενοχλεί την Ουάσινγκτον. Επίσης με την ανάπτυξη των S-400 στην περιοχή η Τουρκία έχει χάσει επίσης τη δύναμη να πιέζει τις ΗΠΑ για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στην Συρία. Μετά τη Ρωσία και οι ΗΠΑ θα χαιρέτιζαν την εγκατάλειψη της τουρκικής πολιτικής στην Συρία.
Πηγή Αl-monitor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου